Saltu al enhavo

Andrés Trapiello

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Andrés Trapiello
Persona informo
Naskonomo Andrés García Trapiello
Naskiĝo 10-an de junio 1953 (1953-06-10) (71-jaraĝa)
en Manzaneda de Torío
Lingvoj hispana
Loĝloko Madrido
Ŝtataneco Hispanio Redakti la valoron en Wikidata
Alma mater Universitato de Valadolido - homa scienco (–1975)
Dominikanoj Redakti la valoron en Wikidata
Okupo
Okupo verkisto
poeto
tradukisto
redaktisto
romanisto Redakti la valoron en Wikidata
Verkoj Q97159962
TTT
Retejo http://andrestrapiello.com
v • d • r

Andrés García Trapiello (Manzaneda de Torío, 10a de junio 1953) estas hispana verkisto, eldonisto kaj aŭtoro de la monumenta Salón de pasos perdidos, survoja romano, de kiu aperis 24 volumoj.

Kariero kaj biografio

[redakti | redakti fonton]

Li naskiĝis en dekstrula familio de la provinco Leono kaj ricevis religian edukon. Poste li fanfaronis, ke meze de la 1970-aj jaroj li aktivulis kiel maldekstra komunisto. En 1975 li translokiĝis al Madrido, kie li estis dungita de arta revuo, Guadalimar. Krome li laboris ĝis 1979 en kultura televida programo de TVE Encuentros con las letras; tiukadre li konis tiun kiu iĝos lia edzino, Miriam Moreno (1954), kun kiu li havis du filojn. Li kunlaboris kun diversaj gazetoj kaj eldonejoj.

En unu de siaj eseoj, sendube la plej konata kaj etenda, nome Las armas y las letras. Literatura y guerra civil (1936-1939), li studis la vivon de verkistoj kaj intelektuloj dum la Hispana Enlanda Milito, kaj de flanko de insurekciuloj (kiel Torrente Ballester, Álvaro Cunqueiro, Rafael Sánchez Mazas kaj Agustín de Foxá) de respublikanoj (kiel Antonio Machado, Rafael Alberti, José Bergamín, Miguel Hernández, García Lorca, ktp.), kaj de nepartianoj (kiel Pío Baroja, Azorín, Unamuno, Manuel Chaves Nogales, Clara Campoamor). Interesita pri la faŝismaj verkistoj, li defendis la verkaron de kelkaj falangistaj aŭtoroj.

Dum la 21-a jarcento li kunlaboris en diversaj iniciatoj de dekstraj politikaj partioj, kiel UPD kaj Ciudadanos.

Verkoj

[redakti | redakti fonton]

Poezio

[redakti | redakti fonton]
  • Junto al agua (1980)
  • Las tradiciones (1982)
  • La vida fácil (1985)
  • El mismo libro (1989)
  • Las tradiciones (1991), kompilaĵo de 1979-1990
  • Acaso una verdad (1993)
  • Rama desnuda, 1993-2001 (2001)
  • Un sueño en otro (2004)
  • Segunda oscuridad (2012)
  • Y (2018)

Noveloj kaj romanoj

[redakti | redakti fonton]
  • La tinta simpática (1988)
  • El buque fantasma[1] (1992)
  • La malandanza (1996)
  • Días y noches (2000)
  • La noche de los cuatro caminos. Madrid, 1945 (2001)
  • Los amigos del crimen perfecto (2003)
  • Al morir don Quijote (2004)
  • Los confines (2009)
  • Ayer no más (2012)
  • El final de Sancho Panza y otras suertes (2014)

Taglibroj

[redakti | redakti fonton]

Pli ol 20 volumoj de taglibro Salón de pasos perdidos en la eldonejo Pre-Textos. En 1999 Capricho extremeño, elekto de fragmentoj de taglibroj pri la kamparo de Ekstremaduro; en 2011 oni publikigis reviziitan eldonon.[2]

  1. El gato encerrado, 1987 (1990)
  2. Locuras sin fundamento, 1988 (1992)
  3. El tejado de vidrio, 1989 (1994)
  4. Las nubes por dentro, 1990 (1995)[1]
  5. Los caballeros del punto fijo, 1991 (1996)[1]
  6. Las cosas más extrañas, 1992 (1997)[1]
  7. Una caña que piensa, 1993 (1998)
  8. Los hemisferios de Magdeburgo, 1994 (1999)
  9. Do fuir, 1995 (2000)
  10. Las inclemencias del tiempo, 1996 (2001)
  11. El fanal hialino, 1997 (2002)
  12. Siete moderno, 1998 (2003)
  13. El jardín de la pólvora, 1999 (2005)
  14. La cosa en sí, 2000 (2006)
  15. La manía, 2001 (2007)
  16. Troppo vero, 2002 (2009)
  17. Apenas sensitivo, 2003 (2011)
  18. Miseria y compañía, 2004 (2013)
  19. Seré duda, 2005 (2015)
  20. Sólo hechos, 2006 (2016)
  21. Mundo es, 2007 (2017)
  22. Diligencias, 2008 (2019)
  23. Quasi una fantasía, 2009 (2021)
  24. Éramos otros, 2010 (2023)

Gazetartikoloj

[redakti | redakti fonton]

Kolekto Los desvanes:

  1. Mil de mil, 1985-1995 (1995)
  2. Todo es menos, 1985-1997 (1997)
  3. El azul relativo, 1997 (1999)
  4. La brevedad de los días, 1998 (2000)
  5. Tururú... y otras porfías, 1999 (2001)
  6. Sí y no, 2000 (2002)
  7. Mar sin orilla, 1997-2001 (2002)
  8. Contra toda evidencia, 2001 (2004)
  9. Ya somos dos, 2002 (2004)
  10. Naranjas de la mar, 2003 (2007)
  11. Más o menos, 2004 (2007)
  12. Ni tuyo ni mío, 2005 (2009)
  13. Los baluartes, 2006 (2009)
  14. Costanilla de los desamparados, 2007 (2017)
  15. Negocios pendientes, 2008 (2017)
  16. Si me adorares, 2009 (2022)
  17. Extraño país este, 2010 (2022)

Eseo

[redakti | redakti fonton]
  • Experiencia plástica de Gabarrón (1977)
  • Las vidas de Miguel de Cervantes (1993)[3]
  • Las armas y las letras. Literatura y guerra civil, 1936-1939 (1994)[4]
  • Clásicos de traje gris (1997)
  • Los nietos del Cid. La nueva edad de oro, 1898-1914 (1997)[3]
  • Sólo eran sombras (1997)
  • Viajeros y estables (1998)
  • El escritor de diarios (1998)
  • Los caminos de vuelta (2000)
  • El arca de las palabras (2004)
  • ... y Cervantes (2005)
  • Imprenta moderna (2006)
  • La seda rota (2006)
  • Los vagamundos (2011)
  • El Rastro (2018)
  • Un poco de compañía. Impromptu barojiano (2019)
  • Madrid (2020)
  • La fuente del encanto. Poemas de una vida, 1980-2021 (2021)
  • Madrid 1945. La noche de los Cuatro caminos (2022)

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Aymerich 1999, p. 446.
  2. ↑ Luque Amo, Álvaro: El diario personal en la literatura: Teoría del diario literario. El «Salón de pasos perdidos» (1990-2018), de Andrés Trapiello, doktoriga disertacio, Universitato de Granado, 2019. Digibug.
  3. ↑ 3,0 3,1 Aymerich 1999, pp. 445-446.
  4. ↑ Aymerich 1999, paĝo446;Ruiz-Manjón 2010;Bonilla 2010

Bibliografio

[redakti | redakti fonton]
  • En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Andrés Trapiello en la hispana Vikipedio.
Bibliotekoj
Elŝutita el "https://eo.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrés_Trapiello&oldid=8584478"