Armand-Prosper Faugère
| Armand-Prosper Faugère | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Persona informo | |||||
| Naskiĝo | 10-an de februaro 1810 en Bergerac | ||||
| Morto | 17-an de marto 1887 (77-jaraĝa) | ||||
| Lingvoj | franca vd | ||||
| Ŝtataneco | Francio vd | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | diplomato • keeper of the Archives • historiisto vd | ||||
| Verkado | |||||
| Verkoj | Génie et écrits de Pascal. Traduit de l'Edinburgh-Review (N° de janvier 1847) par M. P. Faugère (1847) ❦ Pensées, fragments et lettres de Blaise Pascal, publiés pour la première fois conformément aux manuscrits originaux en grande partie inédits ❦ Du Courage civil, ou L'Hôpital chez Montaigne, discours qui a remporté le prix d'éloquence décerné par l'Académie française, dans la séance publique du 11 août 1836 ❦ Éloge de Jean Gerson,... discours qui a remporté le prix d'éloquence décerné par l'Académie française, dans sa séance... du 11 août 1838 ❦ Éloge de Pascal by Faugère vd | ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Armand Prosper FAUGÈRE [foĵer] (naskiĝis la 10-an de februaro 1810 en Bergerac, mortis la 17-an de marto 1887 en Parizo) estis franca literaturhistoriisto kaj vicestro de la Oficejo pri rilatoj kun fremdaj landoj ĉe la Ministerio pri eksteraj aferoj.
Vivo[redakti | redakti fonton]
Faugère iam intensege okupiĝis je esploroj pri Blaise Pascal surpaperigonte la rezultojn ĉe »Éloge de Blaise Pascal« (1842,) por kio li ricevis eĉ premion de la Franca Akademio. Krome li skribis: »Pensées, fragments et lettres de Blaise Pascal« (1844); »Lettres, opuscules et mémoires de Mme. Périer et de Jacqueline, sœurs de Pascal, et de Marg. Périer, sa nièce« (1845); »Lettres de la mère Arnauld« (1858) kaj »Oeuvres de Pascal« (antaŭe: Les Provinciales, 1886–95).
Faugère estante fakulo publike afirmis la malaŭtentikecon de la manuskriptoj prezentitaj en 1868 fare de Michel Chasles al la Akademio: ili vere evidentiĝis poste malveraĵoj. Faugère ankoraŭ eldonis la rememorojn de Manon Roland (1864), »Fragments de littérature morale et politique« (1865), Saint-Simons »Écrits inédits« (1880–83).
Fonto[redakti | redakti fonton]
- Meyers Großes Konversations-Lexikon, volumo 6. Leipzig 1906, p. 352 (tie ĉi interrete)