Benedictus de Castro
| Benedictus de Castro (1597-1684) | ||
|---|---|---|
 "Monomachia sive Certamen Medicum", verko eldonita en 1642
| ||
| Persona informo | ||
| Naskiĝo | 1597 en Hamburgo,  Sankta Romia Imperio
| |
| Morto | 31-a de januaro 1684 en Hamburgo, Sankta Romia Imperio
| |
| Alma mater | Universitato de Franeker Universitato de Padovo | |
| Profesio | ||
| Okupo | kuracisto vd | |
Benedictus de Castro, "Benito de Castro", aŭ "Baruch a Castro" estis juddevena portugala kuracisto, filo de la kuracisto Rodrigo de Castro, privata kuracisto de sennombraj nobeloj kaj de la dana reĝo.
Biografio[redakti | redakti fonton]
Benedictus de Castro studis medicinon en la Universitato de Franeker kaj tie doktoriĝis en la 3-a de septembro, 1624.
Poste li praktikis, laŭ Hugo Grotius kiel "vir humanissimus", en Hamburgo. De Castro rapide fariĝis agnoskita kuracisto. Kristina de Svedio estis unu el liaj pacientoj en 1645 kaj li loĝis en ŝia domo.
La kuracisto dediĉis al ŝi la libron pri "Monomachia" en 1647. Kvankam, aŭ ĝuste pro tio, ke li tre sukcesis, kristanaj kuracistoj kaj lutera pastraro plurfoje atakis lin. Ĉi tio inkluzivis la kuraciston Joachim Curtius (1585–1642), kiu anonime verkis la diatribon "Exhortatio celeberr en Hamburgo en 1631. et excellentis [...] dictata cur judei et agyptae a congressu et praxi medica arcendi sint et eliminandi", verko kiu hodiaŭ estas konsiderata perdita.
La konata kuracisto Abraham Zacutus Lusitanus konsilis Benedikton de Castro preni publikan agadon kontraŭ tio. Samjare, sub la pseŭdonimo Philotheo Castello, De Castro verkis "Flagellum calumniantium", en kiu li akre kritikas la "mensogojn kaj kalumniojn" de kristanaj kuracistoj kontraŭ portugalaj juddevenaj kuracistoj kaj prezentis la atingojn de judaj kuracistoj.
En tiu verko, en kiu li plurfoje emfazis la respondecon de la kuracisto antaŭ la socio, videblas kiel suplemento al la libro "Medicus Politicus", kiun lia patro verkis. Kiel lia patro, de Castro vidis kuracistojn kun la devo resanigi la homanimon kaj korpon tiel ke ili povos reprodukti la dian harmonion de la universo en socia harmonio.
En 1652 de Castro subskribis la interkonsenton por fondi la portugal-judan komunumon "Bet Israel", kies membro li estis de la konsilantaro ekde 1654 kaj por kiu li alprenis pliajn honorajn postenojn. Kiel reprezentanto de la komunumo, li minacis, ke la komunumo retiriĝu de Hamburgo, se ili malhelpos libere praktiki ilian religion kaj ĉeesti lernejon.
En 1666 li estis ĉefa apoganto de Ŝabtaj Cvi (1626-1676). Pro ekonomiaj problemoj, de Castro devis vendi sian gravan bibliotekon en la lastaj jaroj de sia vivo. Lia tombo troveblas hodiaŭ en la juda tombejo en Altona.
Verkaro[redakti | redakti fonton]
- Monomachia sive Certamen Medicum, 1647
- Flagellum calumniantium seu apologia in qua anonymi cujusdam calumniae refutantur ... clarissimorum Lusitanorum medicorum legitima methodus commendatur ..., Philotheo Castello, 1631
- Disputatio medica de apoplexia ..., Aelius Everhardus Vorstius, Lejdeno, 1621
Literaturo[redakti | redakti fonton]
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
- Rodrigo de Castro (1550-1627)
- Hugo Grotius (1583-1645)
- Zacutus Lusitanus (1575-1642)
- Uriel Da Costa (1585-1640)
- Joachim Curtius (1585–1642)
- Gabriel da Fonseca (1585-1668)
- Rodrigo da Fonseca (1550-1622)
- Isaac Orobio de Castro (1617-1687)
