Berilia karbonato

Berilia karbonato
Kemia formulo	BeCO3
Plata kemia strukturo de la Berilia karbonato
Tridimensia kemia strukturo de la Berilia karbonato
Blankaj kristaloj de berilia karbonato.
Alternativa(j) nomo(j)
Karbonato de berilio
CAS-numero-kodo	13106-47-3
ChemSpider kodo	55490
PubChem-kodo	61577
Fizikaj proprecoj
Aspekto	blanka, nebrulema solidaĵo
Molmaso	67,9452g mol−1
Denseco	1,67 g/cm−3
Fandpunkto	110°C
Bolpunkto	333,6°C
Ekflama temperaturo	169,8°C
Solvebleco	Akvo:0,218 g/L Malkomponiĝas en varma akvo, nesolvebla aŭ malmulte solvebla en malvarma akvo.
Mortiga dozo (LD50)	>2000 mg/kg (buŝe)
GHS etikedigo de kemiaĵoj
GHS Damaĝo Piktogramo
GHS Signalvorto	Averto
GHS Deklaroj pri damaĝoj	H301, H330, H315, H319, H317, H335, H372
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj	P260, P301+310, P305+351+338, P320, P405, P501
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo (25 °C kaj 100 kPa)

Berilia karbonato aŭ karbonato de berilio estas organika kombinaĵo rezultanta el interagado de la berilia hidroksido kaj karbonata acido. Ĝi estas blanka, nebrulema solidaĵo, nesolvebla en akvo. Berilia karbonato posedas 1 beriliatomon, 1 karbonatomon kaj 3 oksigenatomojn. Berilia karbonato uzatas en kemiaj sintezoj kaj en la preparado de karbonataĵoj kaj beriliaj derivaĵoj.

Estas tri formoj raportitaj, anhidra, tetrahidrato kaj baza berilia karbonato. La anhidra formo estas raportita kiel malstabila, malkomponiĝanta al berilia oksido kaj karbona duoksido, kaj postulanta stokadon sub CO₂. La tetrahidrata laŭdire estas formata kiam CO₂ estas bobelata en solvaĵo de Be(OH)₂ kaj ankaŭ laŭdire estas simile malstabila.

Baza berilia karbonato estas miksita salo, kiu povas esti preparita per la reakcio de berilia sulfato kaj amonia karbonato, kaj enhavas kaj karbonatajn kaj hidroksidajn jonojn, kun formulo Be₂CO₃(OH)₂. Berilio (Be; CAS No. 7440-41-7) troviĝas en la terkrusto je meza koncentriĝo de proksimume 2.8-5.0 mg/kg. Berilio estis malkovrita de Louis Nicolas Vauquelin en la 1797-a kaj unue izolita de Friedrich Wöhler kaj Antoine Bussy en la 1828-a.

Elementa berilio en ĝia elementa formo havas grizan metalan aspekton. Ĝi estas mola metalo, kiu estas kaj forta kaj fragila; ĝia malalta denseco kaj alta varmokondukteco igas ĝin utila por aerospacaj kaj armeaj aplikoj.

Sintezoj

Sintezo 1

• Preparado per agado de fosgeno kaj berilia hidroksido:

+${\mathsf {{\xrightarrow[{\,}]{}}\,}}$+

Sintezo 2

• Preparado per traktado de karbonata anhidrido kaj berilia hidroksido:

+${\mathsf {{\xrightarrow[{\,}]{}}\,}}$+

Sintezo 3

• Preparado per reakcio de karbonata acido kaj berilia klorido:

+${\mathsf {{\xrightarrow[{\,}]{}}\,}}$+

Sintezo 4

• Preparado per interagado de natria karbonato kaj berilia klorido:

+${\mathsf {{\xrightarrow[{\,}]{}}\,}}$+

Vidu ankaŭ

• Karbonatoj