Biotopo Lavini di Marco

Biotopo Lavini di Marco
naturrezervejo • biotopo • protektata areo
Bazaj informoj
Geografia situo	45° 51′ 19″ N, 11° 1′ 2″ O (mapo)45.8552511.01728Koordinatoj: 45° 51′ 19″ N, 11° 1′ 2″ O (mapo)
	Biotopo Lavini di Marco (Trentino-Sudtirolo) Biotopo Lavini di Marco
	Situo de Biotopo Lavini di Marco
	Biotopo Lavini di Marco
	v • d • r

La "biotopo Lavini di Marco" estas protektita natura areo en la komunumo Rovereto, Aŭtonoma Provinco Trento, en Italio. Ĝi okupas areon de 35,57 hektaroj, en kiu oni malkovris antaŭhistoriajn spurojn, kaj pro sia geologia kaj arkeologia apartaĵo ĝi estas protektita kiel biotopo ekde 1992 .

Geologio[redakti | redakti fonton]

La "Lavini di Marco" estas areo de kalkŝtonblokoj kiuj formiĝis pro terglitoj kiuj okazis en prahistoriaj tempoj. Sur la glataj surfacoj de ĉi tiu terglito, la biologo kaj geologo Luciano Chemini, en 1990, malkovris kelkajn "truojn" en la roko, kiuj rezultis esti piedsignoj kun simetria aranĝo. La raporto farita al la Tridentina Muzeo de Naturaj Sciencoj ekis pristudojn en la areo.

La paleontologo Giuseppe Leonardi identigis kelkajn spurojn kiuj kune enhavas entute cent piedsignojn aĝajn 200 milionojn da jaroj, lasitaj de dinosaŭroj. Tiutempe ( Ĵuraso ) Trentino konsistis el vasta akvovastaĵo loĝita de maraj organismoj kies skeletoj tiam kreis la Alpaj kalkŝtonojn .

En ĉi tiu loko, inter vastaĵoj de akvo kaj vastaĵoj de sablo, estis dinosaŭroj, kaj herbomanĝuloj kaj karnomanĝuloj .

Laŭ la paŝoj de la dinosaŭroj, mikroskopaj algoj ekloĝis kaj konservis la spurojn de la erozia agado de la maraj ondoj, kreante ankaŭ kavon inter ĉiu piedsigno kaj la sablaj kuŝejoj, kiuj supren-sterniĝis poste. Kiam post milionoj da jaroj la movoj de la tektonaj platoj kompaktis la sablojn sur la marfundo kaj levis grandajn partojn de la terkrusto, la unuaj valoj formiĝis kaj montoj naskiĝis.

Glaĉeroj modlis la nunan pejzaĝon. En prahistoria tempo la deklivoj de la monto Zugna falis, lasante nekovritaj la kalkŝtonoj, sur kiuj la piedsignoj restis.

Profesoro Leonardi identigis la piedsignojn de dupiedaj ornitiskioj, kaj ankaŭ pli malgrandajn trifingrajn piedsignojn apartenantaj al karnomanĝuloj. De kelkaj bone konservitaj piedsignoj eblis establi ke ili estis Teropodoj Karnosaŭroj.

Flaŭro[redakti | redakti fonton]

Nuntempe la vegetaĵaro estas ĉefe pionira, arbusta kaj marĉa.

Estas pinarbaro, enkondukita por rearbarigi la areon. En la plej sunaj lokoj estas plantospecioj kiel la Daphne alpina, tre malofta en tiom malaltaj altitudoj. La vegetaĵaron influas ankaŭ la du malgrandaj lagoj (Laghet grant kaj Laghet picol), fakte en la biotopo troviĝas plantospecioj tipaj por humidaj medioj kiel kano (Typha latifolia), marĉa kano (Phragmites australis) kaj pli maloftaj specioj kiel ekzemple; Carex gracilis, Teucrium scordium kaj Bidens frondosa.

Faŭno[redakti | redakti fonton]

La areo estas hejmo de diversaj specioj de reptilioj, birdoj kaj mamuloj sed la faŭno estas plejparte influita de la du lagoj. Inter la senvertebruloj estas interesaj specioj kiel la hidroadefagoj (la plej ofta estas la ditisko). Inter la amfibioj diversaj specioj de salamandroj, inter kiuj la glata salamandro, la alpa salamandro, la kresta salamandro (Triturus cristatus), fakte, ĉi tiu estas la sola loko en Trentino kie ĝi ĉeestas, kaj la ordinara bufo, same kiel dalmata. ranoj kaj provizoraj ranoj en bona nombro. Printempe oni povas vidi la ekurkokinon (Gallinula chloropus ) kaj la ordinaran anason. Grupo de alnoj en unu el la du lagoj ankaŭ enhavas ardeon konsistigitan de kelkaj reproduktaj paroj de grizaj ardeoj . La ordinara kreko, nigravosta godito kaj akvorelo ankaŭ nestas proksime de kelkaj lagetoj en la areo. Ne estas malfacile observi eĉ la barbon inter la kanoj laŭ la bordoj . Malpli disvastigita sed ankoraŭ ĉeesta, goosander . Aliflanke, la puĉo, kiu haltas ĉi tie vintre kaj havas kelkajn parojn, estas okaza kaj migranta ĉeesto, foje la kormorano, ĉeestanta sed ne tre disvastigita, kaj la malofta blanka ardeo, kiu ofte alvenas ĉi tien, el la apuda rivero Adige aŭ de la biotopo Loppio. Inter la reptilioj estas la kolserpento ( Natrix natrix ) kiu estas lerta kaj vorema ĉasisto de ranoj kaj salamandroj. La abelmanĝulo ĉeestas ĉe alteco de la pli malgranda naĝejo, kun proksimume dek nestaj paroj. Rimarkinda estas la ĉeesto de la malofta Cestoni molosser, vesperto apartenanta al la familio de Molossian, kiu reproduktiĝas kun stabila kolonio de 20-30 individuoj ekde 2019 en la suda areo de la baseno.