Endre Angyal

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Endre Angyal
Persona informo
Naskiĝo la  25-an de septembro 1915(nun 1915-09-25)
en  Hungara reĝlando Aŭstrio-Hungario Pozono
Morto la 28-an de marto 1976
en  Hungario Pécs
Lingvoj rumanagermanahungarakroata
Ŝtataneco Hungario
Alma mater Universitato Eötvös Loránd
Okupo
Okupo literaturhistoriisto • slavisto • arthistoriisto
vdr

Endre Angyal [andjal], laŭ la hungarlingve kutima nomordo Angyal Endre estis hungara literaturhistoriisto, arthistoriisto, altlerneja instruisto.

Endre Angyal[1] naskiĝis la 25-an de septembro 1915 en Pozono (Hungara reĝlando, Aŭstrio-Hungario, nuntempa Bratislavo en Slovakio), li mortis la 28-an de marto 1976 en Pécs.

Biografio[redakti | redakti fonton]

Endre Angyal devenis el varia hungara-germana familio. Li maturiĝis en cisterciana gimnazio en Budapeŝto en 1933, poste li akiris diplomon en Scienca Universitato Péter Pázmány en 1938, fine li plulernis en Munkeno kaj Florenco. Ekde 1942 li instruis en mezlernejoj en Budapeŝto kaj Pécs. Inter 1953-1966 li estis asistanto en Scienca Universitato Lajos Kossuth, pli poste li estis arthistoriisto en instituto en Pécs ĝis 1975. Li okupiĝis pri la hungara kaj slava barokoj.

Elektitaj kontribuoj[redakti | redakti fonton]

  • Theatrum mundi (1938)
  • Udvari kultúra, udvari költészet (1944)
  • Barock in Ungarn (1948)
  • Kelet-Európa művészete a 18–19. században (1961)
  • Die slawische Barockwelt (1961, 1972)
  • Paul Jozef Šafarik (1962)
  • Dobrović az ember, művész és politikus (1968)
  • Magyar–horvát kapcsolatok a historiográfiában (1970, 1976)

Fontoj[redakti | redakti fonton]

Referencoj[redakti | redakti fonton]