Portalo:Homoj
|
Biografio (el la greka bio, kio signifas vivo kaj graphein, kio signifas skribi) estas ĝenro de literaturo aŭ de aliaj medioj (ekz. filmo) fondita je priskribo de vivo kaj eventuale verko pri ia persono, kutime de personeco.
- Bv aldoni landon kaj la nomojn al la tagoj.
Hodiaŭ, la 17-a de septembro festas sian nomtagon en la jenaj landoj tiuj personoj, kiuj nomiĝas:
red. La 17-an de septembro
Naskiĝis
- 1709: Samuel Johnson
- 1826: Bernhard Riemann, germana matematikisto
- 1910: František Hrubín
Mortis
Personoj laŭ profesio:
Agrikulturistoj Aktoroj Artistoj Distraj profesioj Esploristoj Futbalistoj Historiistoj Instruistoj Juristoj Ĵurnalistoj Kuiristoj Pedagogoj Pilotoj Politikistoj Reĝisoroj Sciencistoj Soldatoj
Personoj laŭ ŝtato:
Angloj Argentinanoj Aŭstralianoj Aŭstroj Belgoj Britoj Bulgaroj Ĉeĥoj Ĉinoj Danoj Egiptoj Estonoj Finnoj Flandroj Germanoj Grekoj Gvatemalanoj Hispanoj Hungaroj Irakanoj Irlandanoj Italoj Japanoj Kanadanoj Katalunoj Kolombianoj Kostarikanoj Kroatoj Latvoj Libananoj Litovoj Nederlandanoj Norvegoj Poloj Portugaloj Rumanoj Rusoj Serboj Slovakoj Sudafrikanoj Svedoj Svisoj Turkoj Ukrainoj Usonanoj Valonoj Venezuelanoj
Tiu ĉi portalo estis fondita la 5-an de novembro 2006. Fondis ĝin: Petr Tomasovsky
Enmetu {{Portalo Homoj}} en artikolojn pri homoj kaj estiĝos
Se vi volas aliĝi al administrado de tiu ĉi portalo, ne timu aligi vian nomon:
Frederic PUJULÀ I VALLÈS (Palamós je la 12-a de novembro 1877, Bargemon, Var, Francio, je la 14-a de februaro 1963) estis katalunisto kaj esperantisto.
Naskita en rusiljona kaj bretona familio Frederic pasigis kelkaj jarojn de sia infanaĝo en Kubo. Li poste studis juron en Barcelono, kie li amikiĝis kun Pablo Picasso (kiu faris faman protreton de Pujulà fumanta pipon) kaj aliaj artistoj kaj verkistoj de tiu tempo.
En 1905, kelkaj oficiroj de la hispana armeo ruinigis la redakciejojn de la ĵurnalo La Veu de Catalunya kaj de la satirika semajna gazeto Cu-cut! pro ties "antihispanismo". Pujulà klarigis kaj kritikis tion en la esperanta revuo "Tra La Mondo" aperanta en Parizo. Hispana esperantista militisto denuncis lin kaj li ekziliĝis al Parizo, kie li daŭrigis siajn naciistan kaj esperantistan taskojn, kaj, kie li povis adopti la francan civitanecon por eviti la persekutojn de la hispanaj aŭtoritatoj.
Inuitoj (inuite, Inuk (sg.), Inuit (pl.)), indiĝena popolo de Siberio, Alasko, nordaj partoj de Kanado (Jukonio, N.O.T., Nunavuto, kaj norda Kebekio), kaj Gronlando.
La inuitoj (kun la jupikoj) estas la idoj de la lasta grupo (la Sivullirmiut, "unuaj homoj") kiu venis trans la Beringa Markolo de Azio al Nordameriko, antaŭ proksimume 10 000 jaroj. Ilia parenceco kun indianoj estas malproksimega, kaj ili ne estas konsiderataj indiana etno. Ili parolas la inuitan lingvon.
En Kanado kelkaj inuitoj ne volas esti nomataj per la algonkina vorto "eskimo"; ili preferas la proprajn vortojn "inuit" kaj "inuk".
KALOCSAY Kálmán (Kolomano) [KAloĉaj ka'lma'n] (6-a de oktobro 1891 en Abaújszántó – 27-a de februaro 1976) estis hungara Esperanta poeto, tradukisto, kaj redaktoro kiu multe influis la evoluon de Esperanto-literaturo kaj de la lingvo mem. Lia nomo estas ofte esperantigita kiel Kolomano. Liaj pseŭdonimoj: C. E. R. Bumy, Kopar, -y, Alex Kay, K. Stelov, Malice Pik, Peter Peneter
Kalocsay studis medicinon kaj poste fariĝis la ĉefa infektologo ĉe grava Budapeŝta hospitalo. Onidire li lernis kaj Esperanton kaj Idon adoleske sed ekkliniĝis al la unua kiam li vidis pli grandan potencialon literaturan. En 1921, oni eldonis lian unuan originalan volumon poezian, Mondo kaj Koro.
Josef RESSEL estis ĉeĥa inventisto de ŝipŝraŭbo. Li naskiĝis la 29-an de junio 1793 en Chrudim. Lia patro havis germanan naciecon, sed la patrino estis ĉeĥino kaj ĉar ŝi ne sciis tro germane, ili parolis en la familio de Ressel ĉeĥe. La malgranda Jozefo vizitis ankaŭ en Chrudim ĉeĥan lernejon. Ĉar li estis talentema kaj li bone lernis, la gepatroj sendis lin al parencoj en aŭstran Linzon, kie li vizitis gimnazion. En la jaro 1809 li estis akceptita en artilerian lernejon en České Budějovice kaj li estis fariĝonta oficiro. Sed li estis korpe malforta, ili ne akceptis lin en soldatan deĵoron kaj tial en la jaro 1812 li foriris Vienon, kie li estis studonta medicinon. Li obeis konsilojn de profesoroj kaj li petis stipendion en arbarista akademio en aŭstra Mariabrunn, kie li kapablis en mallongigita templimo la lernejon eĉ sukcese finviziti. Unue li agadis en Krajno kiel arbaristo kaj en 1821 li fariĝis arbaristestro en ĉemara urbo Triesto, kie li verkontrolis siajn eksperimentojn kun ŝipŝraŭbo.
