Portalo:Homoj
|
Biografio (el la greka bio, kio signifas vivo kaj graphein, kio signifas skribi) estas ĝenro de literaturo aŭ de aliaj medioj (ekz. filmo) fondita je priskribo de vivo kaj eventuale verko pri ia persono, kutime de personeco.
- Bv aldoni landon kaj la nomojn al la tagoj.
Hodiaŭ, la 2-a de oktobro festas sian nomtagon en la jenaj landoj tiuj personoj, kiuj nomiĝas:
Personoj laŭ profesio:
Agrikulturistoj Aktoroj Artistoj Distraj profesioj Esploristoj Futbalistoj Historiistoj Instruistoj Juristoj Ĵurnalistoj Kuiristoj Pedagogoj Pilotoj Politikistoj Reĝisoroj Sciencistoj Soldatoj
Personoj laŭ ŝtato:
Angloj Argentinanoj Aŭstralianoj Aŭstroj Belgoj Britoj Bulgaroj Ĉeĥoj Ĉinoj Danoj Egiptoj Estonoj Finnoj Flandroj Germanoj Grekoj Gvatemalanoj Hispanoj Hungaroj Irakanoj Irlandanoj Italoj Japanoj Kanadanoj Katalunoj Kolombianoj Kostarikanoj Kroatoj Latvoj Libananoj Litovoj Nederlandanoj Norvegoj Poloj Portugaloj Rumanoj Rusoj Serboj Slovakoj Sudafrikanoj Svedoj Svisoj Turkoj Ukrainoj Usonanoj Valonoj Venezuelanoj
Tiu ĉi portalo estis fondita la 5-an de novembro 2006. Fondis ĝin: Petr Tomasovsky
Enmetu {{Portalo Homoj}} en artikolojn pri homoj kaj estiĝos
Se vi volas aliĝi al administrado de tiu ĉi portalo, ne timu aligi vian nomon:
Ludoviko la 14-a (franclingve Louis XIV, prononcu [lui katorz]) (naskiĝis la 5-an de septembro 1638 en Saint-Germain-en-Laye - mortis la 11-an de septembro 1715 en Versailles) reĝis kiel burbona monarko de Francio kaj de Navaro ekde la 14-a de majo 1643 ĝis sia morto, kiam li estis 77 jarojn aĝa. Li heredis la tronon nur kelkaj monatoj antaŭ sia kvina datreveno, sed ne posedis efektivan potencon antaŭ la morto de sia ĉefministro, la kardinalo Jules Mazarin, en 1661. Ludoviko la 14-a, ankaŭ konata kiel la Reĝo-Suno (Le Roi Soleil) aŭ kiel Ludoviko la Granda (Louis le Grand), regis Francion dum sepdek du jaroj, tio estas la plej longa reĝado en tiu lando.
Ilia lingvo tute malsimilas la aliajn konatajn lingvojn de la antikva mediteraneaj landoj. Ekzistas pluraj hipotezoj pri ilia origino. Laŭ Herodoto la etruskoj migris al Italujo el Lidujo en la 12-a jc aK pro ega malabundo. Laŭ aliaj, ili estis italaj indiĝenoj idoj de civilizo Vilanova. Ekzistas ankaŭ hipotezo, laŭ kiu la etruskoj alvenis trans la Alpoj.
La etruska civilizacio floris ekde la 8a jc aK kaj ekdekadencis je la tempo de la romia konkero (komencinte en la suda urbo Veii (Vejo) (396 aK).
ZHANG Ziyi estas ĉina aktorino, kiu naskiĝis la 9-an de februaro 1979 en Beijing. Ŝia propra nomo (Ziyi) signifas "la feliĉa infano".
Ŝia patrino estis varteja instruistino kaj ŝia patro laboris kiel ekonomo. Por "fortigi sian korpon", la dekunujara Ziyi partoprenis en kursoj de danco en lernejo, kiu estis ligita kun la Danca Universitato en Beijing. Ŝi lernis tie kvar jarojn.
Kvankam ŝi jam sciis tre bone danci ricevante premiojn, en la aĝo de dek kvin jaroj ŝi decidiĝis ĉesigi la studadon pri danco kaj ekorientiĝi al la kino. Tiu ĉi elekto montriĝis tre sagaca, ĉar post kelkaj jaroj en la Centra Drama Akademio de Beijing ŝi estis elektita de Zhang Yimou, unu el la plej famaj reĝisoroj en Ĉinio, por roli en filmo Wǒde fùqīn mǔqīn - Miaj gepatroj. Tiu ĉi filmo ricevis la arĝentan Urson en la Berlinale 2000.
Vlasta Kálalová plenigis sian studentan revon - ŝi fondis kaj preskaŭ sep jarojn ŝi gvidis malsanulejon en Bagdado.
Vlasta Kálalová, markata iam ankaŭ kiel Albert Schweitzer en jupoj, estis dum la unua respubliko de Ĉeĥoslovakio konata ne nur en kuracistaj rondoj. Post la milito kvazaŭ fermiĝus super ŝi la akvo. Denove "malkovris" ŝin nur verkistino Ilona Borská, kiu verkis romanon pri ŝia deŝiranta vivo plena de oferemo, sed markita ankaŭ de granda persona tragedio.
Vlasta Kálalová naskiĝis la 26-an de oktobro 1896 en sudbohemia Bernartice en instruista familio. Jam kiel malgranda knabino ŝi konstatis, ke lingvoj absolute faras al ŝi neniajn problemojn.
Milan Rastislav Štefánik (naskiĝis la 21-an de julio 1880 en Košariská - mortis la 4-an de majo 1919 en Ivanka pri Dunaji) estis slovaka astronomo, politikisto kaj generalo de franca armeo.
En la jaroj 1913 - 1918 li organizis ĉeĥoslovakajn legiojn en Serbio, Rumanio, Rusio, Italio kaj en 1918 kontraŭsovetan intervenon en Siberio. Li estis ano de Nacia konsilantaro en Parizo kaj la unua ĉeĥoslovaka ministro de nacia defendo. Li estas komune kun Tomáš Garrigue Masaryk kaj Edvard Beneš konsiderata kiel fondinto de Ĉeĥoslovakio. Li pereis dum aviadila katastrofo revenante en la patrujon.
