Ge Hong
| Ge Hong | ||
|---|---|---|
| ||
| Persona informo | ||
| Naskiĝo | 1-an de januaro 284 en Jurong, Dinastio Jin (265–420) | |
| Morto | 1-an de januaro 364 (80-jaraĝa) en Jurong | |
| Etno | hanoj vd | |
| Ŝtataneco | Eastern Jin dynasty vd | |
| Familio | ||
| Patro | Ge Di vd | |
| Edz(in)o | Bao Shi vd | |
| Profesio | ||
| Okupo | filozofo • alkemiisto • kuracisto • verkisto vd | |
Filozofo 
| ||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Ge Hong (葛洪; n. 283 [1][2] - m. 343 [1] aŭ 364 [2]) estis sĝulo de la Orienta Dinastio Jin kaj aŭtoro de la Ziĝuan aŭ Eseoj pri ĉinaj karaktroj. Li ests kreinto de unua helpo en Ĉina tradicia medicino kaj influis postaj generacioj.
Ge Hong naskiĝis la tria filo de riĉa familio, sed lia patro mortis kiam li estis nur 13-jaraĝa.
En sia rolo por la publika servo kiel funkciulo, li devis ofte ekzameni amikojn kaj konatulojn kiel eblaj kandidatoj por la registaraj postenoj kaj estis ankaŭ elektita por plenumi militservon.
Tamen li estis malfeliĉa je sia vivo kiel funkciulo. Kvankam li neniam malakceptis konfuceismon, li kreskiĝis interesata en daoisma filozofio kaj uzis drogojn por atingi la spiritajn liberojn de senmortulo.
Li verkis membiografion kiu estis la lasta parto de liaj kolektitaj verkoj[3]
Notoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ 1,0 1,1 (18a de Julio 2013) “Self as Historical Artifact: Ge Hong and Early Chinese Autobiographical Writing”, Early Medieval China 2003 (1), p. 71–103. doi:10.1179/152991003788138465.
- ↑ 2,0 2,1 (12a de Oktobro 2016) “"Conceal my Body so that I can Protect the State": The Making of the Mysterious Woman in Daoism and Water Margin”, Ming Studies 2016 (74), p. 48–71. doi:10.1080/0147037X.2016.1228876.
- ↑ Ebrey, Patricia Buckley. (1993) Chinese civilization : a sourcebook, 2‑a eldono, Nov-Jorko: The Free Press, p. [htt://archive.org/details/chinesecivilizat00r/e/91 91]. ISBN 002908752X. OCLC 27226697.
Bibliografio[redakti | redakti fonton]
- Campany, Robert Ford. To Live As Long As Heaven and Earth: Ge Hong’s Traditions of Divine Transcendents. Berkeley: University of California Press, 2002
- Fang Xuanling, et. al. Jin shu (History of the Jin Dynasty). 10 vols. Beijing: Zhonghua shuju, 1998
- Feifel, Eugene. "Pao-p’u tzu nei-p’ien." Monumenta Serica 6 (1941): 113-211; 9 (1944): 1-33; 11 (1946): 1-32. [chaps 1-4 and 11]
- Giles, Lionel. A Gallery of Chinese Immortals. London: John Murray, 1948.
- Hu Fuchen. Baopuzi neipian yanjiu (Research on the Inner Chapters of The Master Embracing Simplicity). Beijing: Xinhua chubanshe, 1991
- Lin Lixue. Baopuzi nei wai pian sixiang xi lun (An Analysis of the Thought of the Inner and Outer Chapters of The Master Embracing Simplicity). Taipei: Xuesheng, 1980.
- Penny, Benjamin. "The Text and Authorship of Shenxian zhuan". Journal of Oriental Studies 34 (1996): 165-209.
- Ren Jiyu, eld. Zhongguo daojiao shi (A History of Chinese Daoism). Shanghai: Shanghai renmin chubanshe, 1997.
- Robinet, Isabelle. Daoism: Growth of a Religion, translated by Phyllis Brooks. Stanford: Stanford University Press, 1997.
- Sailey, Jay. The Master Who Embraces Simplicity: A study of the philosopher Ko Hung, A.D. 283-343. San Francisco: Chinese Materials Center. 1978. (ISBN 0-89644-522-4)
- Sivin, Nathan. "On the Pao P’u Tzu Nei Pien and the Life of Ko Hong (283-343)". Isis 60 (1976): 388-391.
- Sivin, Nathan. "On the Word ‘Daoist’ as a Source of Perplexity". History of Religions 17(1978): 303-330.
- Tang Yijie. Wei Jin Nan Bei Chao shiqi de daojiao (Daoism in the Wei, Jin, and Northern and Southern Dynasties Era). Taipei: Dongda tushu gongsi yinhang, 1991
- Wang Liqi. Ge Hong lun (A Discussion of Ge Hong). Taipei: Wunan tushu chubanshe, 1997.
- Ware, James R. Alchemy, Medicine and Religion in the China of A.D. 320: The Nei Pien of Ko Hung. Mineola, NY: Dover. 1981. (ISBN 0-486-24088-6)
- Wells, Matthew. "Self as Historical Artifact: Ge Hong and Early Chinese Autobiography". Early Medieval China 9 (2003): 71-103.
- Wong, Eva. Teachings of the Tao. Boston: Shambhala, 1997. (96-104)
- Wu Lu-ch’iang kaj Tenney Davis. "An Ancient Chinese Alchemical Classic. Ko Hung on the Gold Medicine and on the Yellow and the White." Proceedings of the American Academy of Arts and Sciences 70 (1935): 221-84. [chaps. 4 and 16]