Johano Kemény
Johano Kemény | |||||
---|---|---|---|---|---|
Princo de Transilvanio | |||||
Persona informo | |||||
Kemény János | |||||
Naskiĝo | 14-an de decembro 1607 en Bichiș | ||||
Morto | 23-an de januaro 1662 (54-jaraĝa) en Daneș | ||||
Lingvoj | hungara vd | ||||
Ŝtataneco | Princlando Transilvanio vd | ||||
Familio | |||||
Dinastio | Kemény family vd | ||||
Patro | Boldizsár Kemény (en) vd | ||||
Patrino | Zsófia Tornyay de Tornyafalva (en) vd | ||||
Edz(in)o | Anna Lónyai vd | ||||
Infanoj | Simon Kemény de Magyar-Gyerö-Monostor (en) vd | ||||
Profesio | |||||
Okupo | verkisto vd | ||||
| |||||
Princo de Transilvanio | |||||
Dum | 1658–1659 | ||||
Antaŭulo | Akoŝo Barcsai | ||||
Sekvanto | Apafi la 1-a | ||||
vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
KEMÉNY János [keme:nj ja:noŝ] estis reganto de Transilvanio inter 1661–1662, memuaristo naskita en Magyarbükkös la 14-an de decembro 1607 kaj mortinta en Keménynagyszőlős la 23-an de januaro 1662.
Biografio
[redakti | redakti fonton]Johano Kemény estis ido de grandbienula familio kaj edukiĝis en kortego de Gabrielo Bethlen. Ekde 1630 li estis ĉefprefekto de Departemento Fejér, kaj ĉefkapitano de fortikaĵo Fogaras. En 1644 li estis la generalo de infanterio, ĉefkomandanto de manovro kontraŭ Habsburgoj, reganta konsilanto. Dum regado de Georgo Rákóczi la 2-a li estis la ĉefkonsilanto de reganto. En 1653 li estis ĉefkomandanto en manovroj en Moldavio, poste en 1657 en Pollando. La 31-an de julio li kaptiĝis en kaptiteco de tataroj, de kie kontraŭ grandega elaĉetpago liberiĝis en aŭgusto 1659. Post abdiko de Akoŝo Barcsay la landkunveno elektis lin reganto la 1-an de januaro 1661, sed la sultano ne akceptis tiun kaj nomumis reganto Apafi la 1-a. Li mortis en batalo ĉe Nagyszőllős. Lia aŭtobiografio estas dokumentvalora kaj valora belarta verko.
Ĉefverkoj
[redakti | redakti fonton]- K. J. önéletírása és válogatott levelei (kiadta, V. Windisch Éva Bp., 1959).
- Kemény János művei[1]
Fonto
[redakti | redakti fonton]Bibliografio
[redakti | redakti fonton]- Márki Sándor: K. J. (Századok, 1883. 5. sz.);
- Deák Farkas: Észrevételek K. J. önéletírásáról (Bp., 1886);
- V. Windisch Éva: K. J. (Bp., 1960.)
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Gyöngyösi István: Kemény János emlékezete [2]