José Mercé
| José Mercé | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskonomo | José Merce |
| Aliaj nomoj | Pafede en salsa |
| Naskiĝo | 19-an de aprilo 1955 (69-jaraĝa) en Jerez de la Frontera, Kadizo |
| Lingvoj | hispana |
| Ŝtataneco | Hispanio 
|
| Parencoj | Manuel Soto Monje (en)  (onklo)Vicente Soto “Sordera” (en) (unuaranga kuzo)
|
| Okupo | |
| Okupo | cantaor (en) diskografa artisto
|
| TTT | |
| Retejo | http://www.josemerce.es/ |
José Soto Soto, laŭ spektakla nomo José Mercé (Jerez de la Frontera; 19a de aprilo 1955), estas hispana kantisto de flamenko de cigana deveno.
Biografio
[redakti | redakti fonton]Li ekkantis jam infano, edukita en familio de famaj kantistoj. En 1968 translokiĝis al Madrido ĉe sia onklo El Sordera.[1] Tie li registris sian unuan diskon, akompanata gitare de Manolo Sanlúcar kaj Paco de Lucía. Li kantis en la flamenka dancistejo "tablao" de Torres Bermejas kun Mario Maya, Carmen Mora kaj Guito.
Poste kaj ĝis 1983 li laboris en la kompanio de Antonio Gades. En tiu epoko partoprenis en la filmoj "Bodas de sangre"[2] kaj "Flamenko", de Carlos Saura. Kun la komponisto kaj produktoro Manuel Sánchez Pernía, José Mercé plifirmigis sian figuron kiel fama artisto en la flamenka etoso, pere de la disko "Verde Junco", en kiu kunlaboris gravaj artistoj kiel Tomatito, Enrique de Melchor kaj Rafael Riqueni.
En dua etapo de sia kariero li kuraĝis plinovigi miksante flamenkon kun bluso, balkana "martinete" aŭ kantante kun Alejandro Sanz. Li adaptis kantojn kiel "Clandestino", de Manu Chao, "Al alba", de Luis Eduardo Aute, "Te recuerdo Amanda", de Víctor Jara, "Qué bonito es vivir", de Louis Armstrong, kaj kelkajn de Luis Eduardo Aute — kun kiu li turneis kun Mónica Molina —.
Diskaro
[redakti | redakti fonton]- Bandera de Andalucía (1977)
- Verde Junco (1985)
- Caminos reales del cante (1987)
- Hondas raíces (1991)
- Desnudando el alma (1994)
- Del amanecer (1998) ESP: Plateno
- Aire (2000) ESP: 2x Plateno
- Lío (2002) ESP: Plateno
- Confí de Fuá (2004) ESP: Oro
- Lo que no se da (2006) ESP: Oro
- Ruido (2009)
- Mi única llave (2012)
- Doy la cara (2016)
Notoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ Intervjuo Alirita la 16an de novembro 2019.
- ↑ Inspirita en la verko Sanga nupto de Federico García Lorca, tradukita en Esperanton.