Kvindek-eŭra monbileto
.jpg)
La kvindek-eŭra monbileto (€50) estas unu el la mezvaloraj eŭro-monbiletoj, uzataj ekde la enkonduko de la eŭro en fizika formo en 2002. La monbileto estas uzata de 332 milionoj da homoj en la 22 landoj, kiuj havas la eŭron kiel ununuran valuton (leĝe adoptita en 20 el ili).
Ĝi estas la kvara plej malgranda monbileto, je 140x77mm, kaj baziĝas sur oranĝa kolora ŝablono.[1] La kvindek-eŭraj monbiletoj prezentas pontojn kaj arkojn/portalojn en renesanca arkitekturo (inter la 15-a kaj 16-a jarcentoj).
La kvindek-eŭra monbileto enhavas multajn kaj kompleksajn sekurecajn mekanismojn, kiel akvomarkojn, nevideblan inkon, hologramojn kaj mikropresaĵojn, kiuj pruvas ĝian aŭtentikecon. En septembro 2011, ekzistas ĉirkaŭ 5 699 719 400 (kvin miliardoj sescent naŭdek naŭ milionoj sepcent dek naŭ mil kvarcent) kvindek eŭrobiletoj en cirkulado tra la Eŭrozono.
Juraj informoj[redakti | redakti fonton]
La kvindek-eŭra bileto estas ĉiutage uzata de ĉirkaŭ 332 milionoj da eŭropanoj[2] kaj en la 22 landoj, kiuj havas la eŭron kiel ununuran valuton (leĝe adoptita en 20 el ili).[3] Laŭ la leĝaro, kaj la Eŭropa Centra Banko kaj la centraj bankoj de la landoj de la Eŭrozono rajtas eldoni la sep malsamajn eŭrobiletojn. En la praktiko, nur la naciaj centraj bankoj de la eŭro-regiono fizike eldonas kaj eltiras eŭromonbiletojn. La Eŭropa Centra Banko estas senkontanta kaj ne estas implikita en ajnaj fiskaj operacioj.[4]
Historio[redakti | redakti fonton]
Antaŭ la enkonduko[redakti | redakti fonton]
La eŭro estis efektivigita la 1-an de januaro 1999, kiam ĝi iĝis la ununura valuto por pli ol 300 milionoj da homoj en Eŭropo. Dum la unuaj tri jaroj de sia ekzisto, la eŭro estis nevidebla valuto, uzata nur por kontadaj celoj. La specimena eŭro ne estis enkondukita ĝis la 1-a de januaro 2002, kiam ĝi anstataŭigis la monbiletojn kaj monerojn de 12 landoj de la eŭrozono, kiel la franca franko kaj la greka draĥmo.[4]
Post la enkonduko[redakti | redakti fonton]
La transira periodo dum kiu la malnovaj monbiletoj kaj moneroj povus esti interŝanĝitaj kontraŭ la eŭro daŭris proksimume du monatojn, ĝis la 28-a de februaro 2002. La oficiala dato, en kiu naciaj valutoj ĉesis validi laŭleĝe, variis de membroŝtato al membroŝtato.[4] La plej longa periodo okazis en Germanio, kie la marko oficiale ĉesis havi laŭleĝan validecon la 31-an de decembro 2001, kvankam la interŝanĝperiodo daŭris pliajn du monatojn. Eĉ post kiam la malnovaj moneroj ĉesis havi laŭleĝan pagiran statuson, ili daŭre estis akceptitaj de naciaj centraj bankoj por esprimoj intervalantaj de dek jaroj ĝis permanentaj.[5]
Dezajno[redakti | redakti fonton]
La kvindek-eŭra monbileto estas la kvara plej malgranda bileto, je 140x77mm, kaj baziĝas sur oranĝa kolora ŝablono. Ĉiuj monbiletoj prezentas pontojn kaj arkes/portalojn en malsamaj eŭropaj arkitekturaj stiloj; la kvindek eŭro-bileto montras renesancan arkitekturon (inter la 15-a kaj 16-a jarcentoj).[2] Kvankam la komenca propono de Robert Kalina estis intencita por reprezenti realajn monumentojn, politikaj kialoj kaŭzis la dezajnon de simple hipotezaj ekzemploj de arkitekturo.[6]
Kiel ĉiuj eŭrobiletoj, ĝi enhavas la nominalan valoron, la flagon de la Eŭropa Unio, la subskribon de la Prezidanto de la ECB, la inicialojn de la banko en malsamaj EU-lingvoj, reprezenton de la teritorio de la EU inkluzive de la transmaraj teritorioj, la steloj de la flago de EU kaj la dek du sekurecaj mekanismoj listigitaj malsupre.[1]
Sekurecaj mekanismoj[redakti | redakti fonton]
La kvindek-eŭra monbileto enhavas la jenajn sekurecmekanismojn:[2]
- Optike varia inko: uzata sur la numeralo situanta sur la dorsa flanko de la monbileto, kiu ŝajnas ŝanĝi koloron de purpura al bruna kiam la monbileto estas klinita;
- See Through Number: presite en la supraj anguloj de la monbileto, ambaŭflanke, ĝi ŝajnas perfekte miksi por formi la valoran nombron kiam tenite ĝis la lumo;
- Hologramo: Klinu la bekon kaj vi povas vidi la hologrambildon inter la valoro kaj fenestro aŭ portalo, sed en la fono, vi povas vidi samcentrajn cirklojn de ĉielark-koloraj mikroleteroj moviĝantaj de la centro al la randoj de la fragmento;
- La EURion-konstelacio: La EURion-konstelacio estas modelo de simboloj trovitaj sur monbiletnombro tirita ĉirkaŭ la mondo ekde 1996. Ĝi estas aldonita por helpi al softvaro detekti la ĉeeston de monbileto en cifereca bildo;
- Akvomarkoj : aperas kiam la noto estas tenita ĝis la lumo;
- Reliefigita printado: Specialaj presaj metodoj igas la inkon prezentiĝi levita aŭ pli dika sur la ĉefbildo, surskribo kaj valornombroj sur la fronto de monbiletoj. Por senti la reliefan presaĵon, trairu vian fingron sur ĝin aŭ gratu ĝin milde per via ungo;
- Nevidebla inko : Sub ultraviola lumo, la papero mem ne devus brili, la fibroj enigitaj en la papero devus montri, kaj ili devus esti ruĝaj, bluaj kaj verdaj en koloro, la Eŭropa Unia flago aspektas verda kaj havas oranĝajn stelojn, la La subskribo de la prezidanto de ECB fariĝas verda, la grandaj steloj kaj malgrandaj cirkloj sur la antaŭa brilo, kaj la eŭropa mapo, ponto kaj la monbileta valornumero sur la dorso aperas flave;
- Mikroprintado: En multaj lokoj de la monbiletoj oni povas vidi mikroprintadon, ekzemple ene de la "ΕΥΡΩ" (EURO en grekaj signoj) sur la averso. Vi bezonas lupeon por vidi ĝin. Eta teksto estas klara, ne malklara;
- Sekurecstrio: La sekurecstrio estas enigita en la monbiletpapero. Tenu la noton ĝis la lumo - la strio aperos kiel malhela linio. La vorto "EURO" kaj la kvanto videblas minuskle sur la standardo;
- Perforaĵoj: Tenu la bekon ĝis la lumo. Vi devus vidi truojn en la hologramo, kiuj formos la €-simbolon. Vi ankaŭ devus vidi malgrandajn nombrojn montrante la valoron;
- Matita surfaco: la notpapero estas farita el pura kotono, kiu sentiĝas freŝa kaj malmola, ne malforta kaj vaksa;
- Strekkodoj;
- Seria numero, kiel sur ĉiu monbileto.
Cirkulado[redakti | redakti fonton]
En septembro 2011, ekzistas ĉirkaŭ 5,699,719,400 (kvin miliardoj, sescent naŭdek naŭ milionoj, sepcent dek naŭ mil, kvarcent) €50-monbiletoj en cirkulado ĉie en la Eŭrozono. Kiu sumiĝas proksimume €284,985,969,600 en €50-biletoj. La 50 eŭro-bileto estas la plej uzata. La Eŭropa Centra Banko atente kontrolas la cirkuladon kaj stokon de eŭro-moneroj kaj monbiletoj. Estas la tasko de la Eŭrosistemo certigi efikan kaj glatan provizon de monbiletoj kaj konservi ilian integrecon tra la eŭro-zono.[7]
Spurato[redakti | redakti fonton]
Estas pluraj komunumoj de homoj tra Eŭropo kiuj, kiel ŝatokupo, konservas trakon de la fakturoj kiuj pasas tra siaj manoj, kaj scias kien ili vojaĝis uzante EuroBillTracker.[8] La celo estas registri kiel eble plej multajn notojn, por koni detalojn pri ilia disvastigo, kiel kie kaj kien ili ĝenerale vojaĝas, sekvi ilin, kiel kie noto estis vidita precipe, kaj generi statistikojn kaj rangotabelojn, ĉar ekzemple, en kiuj landoj estas pli da monbiletoj. EuroBillTracker registris pli ol 96 milionojn da biletoj en oktobro 2011, kun valoro de pli ol €1.876-miliardo.[9]
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ 1,0 1,1 Banco Central Europeu. Notas.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 ECN. Security features.
- ↑ Euro Coins Home Page. Andorran Euro Coins.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 BCE. A nossa moeda.
- ↑ Banco d'Italia. Banconote.
- ↑ BBC. "Money talks - the new Euro cash".
- ↑ ECB. Banknotes and coins circulation.
- ↑ EuroBillTracker.
- ↑ EuroBillTracker (2002). «EuroBillTracker — Estatísticas». Philippe Girolami, Anssi Johansson, Marko Schilde.