La Germana Leciono
| Deutschstunde | |
|---|---|
| |
| literatura verko | |
| Aŭtoroj | |
| Aŭtoro | Siegfried Lenz |
| Lingvoj | |
| Lingvo | germana lingvo |
| Eldonado | |
| Eldondato | 1968 |
La germana leciono ( germane : Deutschstunde ) estas la normŝanĝa romano de Siegfried Lenz. La libro estis publikigita en 1968.
La libro temas pri la pentraĵmalpermeso de la pentristo Emil Nolde sub la Nacisocialismo, pri kulpo kaj devo kontraŭ la fono de konfliktoj en la tempoperiodo de Nazia Germanio.
Tiu ĉi romano estas konsiderata kiel unu el la klaraj reprezentantoj de germana literaturo post la Dua Mondmilito, de germana aŭtoro, kiu traktas aspektojn de germana civila socio dum la milito kaj tuj post ĝi. La verkisto akre kritikas la demandon pri la devoj de la civitano, kaj la sindevontigo de naciano, la demandon pri la peza respondeco, kiu el tio estiĝas, kaj precipe la aferon de funkciistoj, kiuj nur "plenumis sian devon".
Intriga resumo
[redakti | redakti fonton]La rakonto estas rakontita en du, kaj eble eĉ tri sinsekvaj tempoplanoj, sed donitaj samtempe. La ĉeffiguro, Ziggy Yepsen, estas la rakontanto, li estas knabo en fermita institucio por knaboj kun edukaj malfacilaĵoj, kaj li rakontas en la nuntempo pri tasko-puno trudita al li kaj li devas verki eseon titolitan. : "La plezuroj de la devo". Komence li hezitas kaj forprenas malplenan kajeron, sed en dua provo li verkas eseon, kies tempo kaj amplekso estas tre longaj, preter la tempo, kiun li estas destinita pasigi tie. La enhavo de la eseo esprimas la unuan tempokadron, dum la milito, en kiu li vivis kiel infano inter siaj familianoj kaj samvilaĝanoj en la vilaĝo de Rugbeil situanta ĉe la plej norda pinto de Germanio. Ekzistas ankaŭ ekstera referenco al la kazo de Ziggy Yepsen en la rakonto, kaj ili estas eltiraĵoj de la doktoreca disertacio verkita fare de psikologo dungita en la menciita institucio, kiu elektas la kazon de Ziggy kiel provkazon, kaj skribas pri ĝi kun la konsento de la knabo.
La vivo de Ziggy kiel infano pasas en lia hejmo kaj vilaĝo sub la ombro de du dominaj roluloj. Unu estas lia patro, Jens Ole Yepsen, la vilaĝa policisto, kies hejmo estas "la plej norda policejo en Germanio". La alia estas Max Ludwig Nansen, kiu estas produktiva pentristo. Por la rolulo de la pentristo, la aŭtoro uzis la rolulon kaj sorton dum la milito de la germana pentristo Emil Nolde (kies origina nomo estis Ensign Emil Hansen).
En sia personeco kaj rolulo, la patro plenumas fanatike, sen ia rezervo, la bezonon plenumi la devojn devenantajn de sia rolo kiel policisto. Ĉar la personeco de la pentristo, kiu havas iom anarkian naturon, kaj precipe ĉar lia tuta verko esprimas la ekspresionisman tendencon en la arto, estas riproĉindaj en la okuloj de la nazia reĝimo (ekspresionismo estis malpermesis kiel "degenerita arto" (entartete Kunst)), li estis malpermesita, laŭ oficiala ordono, daŭrigi pentri. La loka policano, kiu antaŭe estis la plej bona amiko de la pentristo (kiu ankaŭ savis lian vivon en la pasinteco), estis postulata por liveri la ordon al li kaj kontroli ĝian plenumon. Diversmaniere li sekvas la pentriston, konfiskas kaŝitajn pentraĵojn kaj eĉ detruas ilin. Krome, li daŭre plenumas sian devon, sen ia hezito, eĉ post la milito finiĝis.
La knabo Ziggy estas en la mezo. Pro abomeno al superrega patro, kaj ĉar la domo de la pentristo estas por li kiel dua hejmo, pro amo al la pentristo kaj pro amo al la mondo de pentritaj bildoj, kaj malgraŭ la provoj de lia patro uzi lin, li ne priinformas pri la pentristo. Male, li helpas lin kaŝi pentraĵojn.
Ĉe la fino de la libro evidentiĝas, ke post la milito, kiam li kreskis, Ziggy Yepsen estis kaptita ŝtelante pentraĵojn de la muzeo en la urbo Hamburgo. Ĉi tiuj estas la pentraĵoj de la pentristo, kies graveco estis en la nuna tempo finfine rekonita kaj lia statuso restarigita. Ŝajnas, ke la vivo ĉirkaŭ li kiel infano, en lia vilaĝo, la traŭmataj eventoj rilate al lia patro, kaj la influo de la pentritaj bildoj ankaŭ kondukis lin al obsedo kun tiuj pentraĵoj.