Limŝtono

Limŝtono markas la limon inter diversaj teritorioj.

Specoj de limŝtonoj[redakti | redakti fonton]
Modernaj limŝtonoj estas el granito aŭ betono kun kruco sur la supra flanko. Ankaŭ estas uzataj plasto (ekzemple reciklita materialo) aŭ ferasaj tuboj kun plasta marko.
La maljunaj limŝtonoj estis el ĉirkaŭĉizitaj aŭ neĉirkaŭĉizitaj naturŝtonoj sen kruco. Ofte troviĝas limŝtonoj sur kiu la limo estas ĉizita. Ĉe angulaj kaj kurbiĝaj punktoj troviĝas ankaŭ nerektaj linioj aŭ linioj en formo de „T“ respektive "Y". La ŝtonspecioj de la regiono estas uzitaj: ekzemple el granito, kalkŝtono, marmoro, sabloŝtono, ardezo, bazalto kaj aliaj ŝtonoj.[1]
Modernaj formoj[redakti | redakti fonton]

Anstataŭ limŝtono ekzistas ankaŭ aliaj markformoj. En urbaj aŭ setleja areoj estas ofte uzata: limmarkoj kun ŝraŭbaĵoj, tubo kun plata ĉapoj, ĉizilkruco, ŝtalnajlo aŭ latunbolto, ofte kun la enskribaĵo „limpunkto“. De kelkaj jaroj oni ankaŭ uzis limŝtonoj el plasto.
Fotoj de modernaj limmarkoj[redakti | redakti fonton]
modernaj limmarkado – landa limo inter Turingio kaj Saksio apud Windischleuba
modernaj markado de ŝtataj limoj – limo inter Germanujo kaj Polujo apud Frankfurt (Oder) sur Ziegenwerder
limpaliso en Baarle
limŝtono 147 ĉe Haldenwanger Eck, plej suda punkto de Germanujo, trilanda angulo Bavario/Vorarlbergo/Tirolo, 1986 starigita
Fotoj de historiaj limmarkoj[redakti | redakti fonton]
Kudurru – limstono de la kasita kulturo en Irako, ĉ. 1.100 a. K.
bavara limmarkado de 1584 inter Tölz kaj la monaĥejo Benediktbeuern ĉe Langeneck supre de Jachenau
limŝtono de la abatejo Hersfeld apud Vacha
limŝtono inter Lauffen am Neckar kaj Kirchheim am Neckar
limo inter forsta teritorio kaj la komunuma limo en la Dippoldiswalder Heide (Saksio)
princelektsaksa limŝtono Oberlößnitz kun Kurhut (duka ĉapelo por princelektistoj)
limŝtono ĉe la historia limo inter Bohemio kaj Bavario apud Nový Žďár/Neuenbrand
Historia limŝtono inter duklando Steiermark kaj grandduklando Aŭstrio „unter der Enns“
limŝtono inter du komunumoj sur Ĵersejo
limŝtono inter du komunumoj sur Gernezejo
limono el St. Blasien
Historia limŝtono en la Svisa dugano-muzeo
Historia mŝtono sude de Calvörde
limŝtono el la Unua Mondmilito inter la distriktoj Hildburghausen kaj Meiningen ĉe la strato inter Wolfmannshausen kaj Queienfeld
limŝtono kun blazono de la princdomo Fürstenberg (1767)
Historia limŝtono de Rothenburger Landhege de la libera regna urbo Rothenburg ob der Tauber
limŝtono inter graflando Rietberg kaj princlando Paderborn de 1756
limŝtono en la Trilanda angulo sur Darß, oriente de Zingst
limmarkado en la trilanda angulo de Burgenlando, Malsupra Aŭstrio kaj Stirio en la Willersdorfer Schlucht
limŝtono ĉe la Birkenhainer Straße, maldekstre suda flanko (Majenca rado),dekstre norda flanko (blazono de la graflando Hanau)
Ekzemplo por historiaj limŝtonoj[redakti | redakti fonton]
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
Literaturo[redakti | redakti fonton]
- Gudelius, Jost: Doppelter Abtstab und Hebscheidt: Grenzsteine und Felsmarchen zwischen dem Klostergericht Benediktbeuern und dem Landgericht Tölz. Schneemann-Verlag, Jachenau, 1. November 2014, ISBN 978-3-9815341-7-7
- Philippi, Nikolaus: Grenzland Hegau: Grenzsteine erinnern an ehemalige Herrschaften und Territorien. Verlag Rockstuhl. ISBN 978-3-86777-479-6
- Philippi, Nikolaus: Grenzsteine in Deutschland – Entstehung und Geschichte der Grenzsteine als Steinerne Zeugen in Wald und Flur. Verlag Rockstuhl, Bad Langensalza, 2009, ISBN 978-3-86777-125-2
- Schmitt, Roland: Grenzsteine – zur Geschichte, Typologie und Bewahrung von historischen Grenzzeichen aus Stein. Edition Überwald im Verlag B. Faber, Mandelbachtal-Heckendalheim, 2003
- Simmerding, Franz: Grenzzeichen, Grenzsetzer und Grenzfrevler. Ein Beitrag zur Kultur-, Rechts- und Sozialgeschichte. (Hgg.) Fried, Pankraz. Deutscher Verein für Vermessungswesen. München, 1996.
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- Informoj pri Limŝtono en katalogo de la Germana Nacia Biblioteko (germane)
- http://bornesfrontieres.lu/ Arkivigite je 2016-12-30 per la retarkivo Wayback Machine (franz.) (private Seite)
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Bayerisches Hauptstaatsarchiv München, KL Benediktbeuern 174, Vermarkung der Märcher im Juni 1584
- ↑ Sabrina Michielli, Hannes Obermair (Red.): BZ ’18–’45: ein Denkmal, eine Stadt, zwei Diktaturen. Begleitband zur Dokumentations-Ausstellung im Bozener Siegesdenkmal. Wien-Bozen. Folio Verlag. 2016. ISBN = 978-3-85256-713-6. Paĝo 44