Listo de grandaj krucoj de la Honora Legio

El Vikipedio, la libera enciklopedio
La ĉefa artikolo por ĉi tiu kategorio estas Honora Legio.
Adiaŭo de Napoleono Bonaparte kaj de Aleksandro post après la Traktato de Tilsit (9-a de julio 1807), Gioacchino Serangeli, 1810, en la Muzeo pri historio de Francio (Versajlo)

.
Oni povas konstati ke la du suverenoj interŝanĝis siajn respektivajn ordenojn : Napoleono la 1-a surhavas la bluan skarpon de la ordeno sankta-Andreo kiam Aleksandro la 1-a surhavas la ruĝan skarpon de la ordeno de la Honora Legio.

Listo de personoj, kiuj ricevis la grandan krucon de la Honora Legio, laŭ jaro de ricevo. Ĉirkaŭ 3 000 homoj[1], el kiuj 1 200 francoj[2], ricevis tiun titolon, de la ordenkreo ĝis la 31-a de decembro 2013.

Unue nomita Grande décoration (esperante granda medalo), poste Grand aigle (esperante granda aglo), Grand cordon (esperante granda kordono) kaj fine Grand'croix (esperante granda kruco) per reĝa edikto de la 26-a de marto 1816.

La digneco de granda kruco estas plenrajte atribuita al la granda mastro, tio estas al la prezidanto de la Franca Respubliko, okaze de sia enoficiĝa ceremonio[3].

La regularo de la Honora Legio limigas la nombron de grandaj krucoj je 75. Fine de 2000, estis 60. Plie, ne pli ol 8 francianoj rajtas esti nomumitaj grandaj krucoj ĉiujare, kaj du eksterlandanoj[4] (tiam kial 3 en 2012).


Grandaj krucoj laŭ nomumjaro[redakti | redakti fonton]

2010[redakti | redakti fonton]

  1. Marcel Albert, dekreto de la 12-a de aprilo 2010[5]
  2. Jean-Louis Georgelin, dekreto de la 12-a de aprilo 2010[5]
  3. Pierre Lefranc, dekreto de la 12-a de aprilo 2010[5]
  4. Raymond Aubrac, dekreto de la 13-a de julio 2010[6]
  5. Jean Favier, dekreto de la 13-a de julio 2010[6]
  6. Jean-Pierre Changeux, dekreto de la 31-a de decembro 2010[7]
  7. Marc Ladreit de Lacharrière, dekreto de la 31-a de decembro 2010[7]
  8. Nicole Le Douarin, dekreto de la 31-a de decembro 2010[7]

2011[redakti | redakti fonton]

  1. Jacques Lemaire, dekreto de la 5-a de majo 2011[8]
  2. Raymond Mouyren, dekreto de la 5-a de majo 2011[8]
  3. Michel David-Weill, dekreto de la 13-a de julio 2011[9]
  4. Jean Todt, dekreto de la 13-a de julio 2011[9]
  5. Hélie Denoix de Saint Marc, dekreto de la 25-a de novembro 2011[10]
  6. Hélène Carrère d'Encausse, dekreto de la 30-a de decembro 2011[11]
  7. Maurice Herzog, 30-an de decembro 2011[11]

2012[redakti | redakti fonton]

  1. Marie-José Chombart de Lauwe, dekreto de la 6-a de aprilo 2012[12]
  2. Alain Larcan, dekreto de la 6-a de aprilo 2012[12]
  3. Jacques Capliez, dekreto de la 4-a de majo 2012[13]
  4. Guy Perrier, dekreto de la 4-a de majo 2012[13]
  5. :
    François Hollande, Prezidanto de la Respubliko (granda mastro de la ordeno) la 15-an de majo 2012.
  6. Pierre Daix, dekreto de la 13-a de julio 2012[14]
  7. Simone Veil, dekreto de la 13-a de julio 2012[14]
  8. Ellen Johnson-Sirleaf, 7-an de novembro 2012 [15] - eksterlandano
  9. Bronisław Komorowski, 16-an de novembro 2012 [16] - eksterlandano
  10. Giorgio Napolitano, 21-an de novembro 2012 [17] - eksterlandano.
  11. Fred Moore, 31-an de decembro 2012[18]
  12. Yvon Gattaz, 31-an de decembro 2012[18]
  13. Jean-Pierre Serre, 31-an de decembro 2012[18]

2013[redakti | redakti fonton]

  1. Bertrand Schwartz, dekreto de la 29-a de marto 2013[19]
  2. Jean Prévot, dekreto de la 3-a de majo 2013[20]
  3. Guy Simon (militaire), dekreto de la 3-a de majo 2013[20].
  4. Jacques Friedel, dekreto de la 12-a de julio 2013[21]
  5. Romano Prodi[22] - eksterlandano
  6. Geneviève Asse, dekreto de la 31-a de decembro 2013[23]
  7. Alain Decaŭ, dekreto de la 31-a de decembro 2013[23]
  8. Michèle Morgan, dekreto de la 31-a de decembro 2013[23]
  9. Bruno Roger, dekreto de la 31-a de decembro 2013[23]

2014[redakti | redakti fonton]

  1. Roger Etchegaray, kardinalo, dekreto de la 18-a de aprilo 2014[24]
  2. Marianne Bastid-Bruguière, universitatano kaj sinologo, dekreto de la 18-a de aprilo 2014[24]

Notoj kaj referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. Wattel 2009, paĝo4e de couverture
  2. Wattel 2009, paĝo13
  3. Artikolo R8 de la regularo de la Honora legio kaj milita medalo, sur Légifrance.
  4. Paul Desmarais [PowerCorp, GBL] ordenita granda kruco de la Honora Legio fare de Nicolas Sarkozy, Performance Bourse, la 18-an de februaro 2008. Arkivita el la originalo je 2010-08-08. Alirita 2014-05-08.
  5. 5,0 5,1 5,2 Légifrance
  6. 6,0 6,1 Légifrance
  7. 7,0 7,1 7,2 Légifrance
  8. 8,0 8,1 Dekreto de la 5-a de majo 2011
  9. 9,0 9,1 Dekreto de la 13-a de julio 2011
  10. Dekreto de la 25-a de novembro 2011
  11. 11,0 11,1 dekreto de la 30-a de decembro 2011 pri altigo al grandaj krucoj kaj grandaj oficiroj
  12. 12,0 12,1 Dekreto de la 6-a de aprilo 2012
  13. 13,0 13,1 Dekreto de la 4-a de majo 2012
  14. 14,0 14,1 Dekreto de la 13-a de julio 2012
  15. Ellen Johnson-Sirleaf akceptita en Parizo kun ĉiuj honoroj
  16. Interŝanĝo de ordenoj inter la pola kaj franca prezidentoj (foto) Arkivigite je 2013-11-12 per la retarkivo Wayback Machine – elysee.fr
  17. italeLo scambio di decorazioni tra il Presidente Napolitano e il Presidente Hollande, TTT-ejo de la itala prezidejo
  18. 18,0 18,1 18,2 Dekreto de la 31-a de decembro 2012 pri altigo al la rangoj de grandaj krucoj kaj grandaj oficiroj (31-a de decembro 2012). Alirita la 31-an de decembro 2012.
  19. Dekreto de la 29-a de marto 2013
  20. 20,0 20,1 Dekreto de la 3-a de majo 2013
  21. Dekreto de la 12-a de julio 2013
  22. TTT-ejo de Romano Prodi
  23. 23,0 23,1 23,2 23,3 Dekreto n° 0001 de la 1-a de januaro 2014
  24. 24,0 24,1 dekreto de la 18-a de aprilo 2014

Aneksaĵoj[redakti | redakti fonton]

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]

Bibliografio[redakti | redakti fonton]

  • (2009) Les Grand’Croix de la Légion d’honneur : De 1805 à nos jours, titulaires français et étrangers. Archives et Culture, p. 701. ISBN 9782350771359..