Népomucène Lemercier
| Népomucène Lemercier | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Persona informo | |||||
| Népomucène Lemercier | |||||
| Naskiĝo | 21-an de aprilo 1771 en Parizo | ||||
| Morto | 7-an de junio 1840 (69-jaraĝa) en Parizo | ||||
| Tombo | Tombejo Père-Lachaise vd | ||||
| Lingvoj | franca vd | ||||
| Ŝtataneco | Francio vd | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | poeto • verkisto • dramaturgo vd | ||||
| |||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Louis Jean Népomucène LEMERCIER (20a de aprilo 1771 – 7a de junio 1840) estis franca poeto kaj dramaturgo.
Kariero[redakti | redakti fonton]
Lemercier estis juna genio; antaŭ esti 16-jaraĝa lia tragedio Méléagre estis produktita en la Théâtre Français.
En 1795, Lemercier produktis sian majstroverkon Agamemnon, granda sukceso, aed akre atakita poste fare de Julien Louis Geoffroy kiu akuzis ĝin kiel malbonkvalita karikaturo de Prosper Jolyot de Crébillon. Les quatre métamorphoses (1799) estis verkita por montri kiel la plej maldecaj aferoj povus esti traktita sen ofendo. Pinto (1800) estis la rezulto defio ke ne eblis teatraj plinovigoj post la komedioj de Pierre Beaumarchais. Temas pri historia komedio pri la temo de la portugala sukcedokrizo de 1640.
En 1810, li estis elektita en la Franca Akademio, kie li esence opoziciis al romantikistoj, malakceptante voĉdonis por Victor Hugo – kiu finfine sukcedis al li en la sidloko 14a.[1] Spite tion, li klopodis esti konsiderata la plej frua el la romantisma skolo. Lia Christophe Colomb (1809), estis reklamita kiel "comédie shakespérienne" [tiel], reprezentis la internon de ŝipo, kaj ne montris respekton por la klasikaj unuoj. Liaj nombraj plinovigoj provokis tiom violentajn tumultojn en la publiko ke unu persono mortis kaj postaj ludoj jam estis kontrolitaj de la polico.
Verkoj[redakti | redakti fonton]
Teatro[redakti | redakti fonton]
- 1788: Méléagre, 5-akta tragedio
- 1792: Clarisse Harlowe,
- 1795: Le Tartufe révolutionnaire, 5-akta komedio
- 1796: Le Lévite d'Éphraïm, 3-akta tragedio
- 1797: Agamemnon, 5-akta tragedio
- 1797: La Prude, komedio
- 1798: Ophis, 5-akta tragedio,
- 1800: Pinto, ou la Journée d'une conspiration, historia komedio,
- 1803: Isule et Orovèse, 5-akta tragedio
- 1808: Baudouin, empereur, 3-akta tragedio
- 1808: Plaute ou la Comédie latine, 3-akta komedio
- 1809: Christophe Colomb, 3-akta historia komedio
- 1816: Charlemagne, 5-akta tragedio
- 1816: Le Frère et la Sœur jumeaux, 3-akta komedio
- 1817: Le Faux bonhomme, 3-akta komedio
- 1817: Le Complot domestique, ou le Maniaque supposé, 3-akta komedio
- 1818: Ismaël au désert ou l'origine du peuple arabe, scène orientale en vers (1801),
- 1820: La Démence de Charles VI, 5-akta tragedio
- 1820: Clovis, 5-akta tragedio
- 1821: Frédégonde et Brunehaut, 5-akta tragedio
- 1821: Louis IX en Égypte, 5-akta tragedio
- 1822: Le Corrupteur, 5-akta komedio
- 1823: Dame Censure, ou la Corruptrice, tragedi-komedio
- 1824: Richard III et Jeanne Shore, 5-akta historia dramo
- 1825: Les Martyrs de Souli, ou l'Épire moderne, 5-akta tragedio
- 1826: Camille, ou le Capitole sauvé, 5-akta tragedio
- 1828: L'Ostracisme, komedio
- Richelieu ou la journée des dupes, 5-akta komedio
- 1835: L'Héroïne de Montpellier, 5-akta melodramo
- 1827: Les Deux filles spectres, 3-akta melodramo
- 1830: Les serfs polonais, 3-akta melodramo
Poemoj kaj aliaj[redakti | redakti fonton]
- 1789: Épître d'un prisonnier délivré de la Bastille
- 1798: Les Quatre Métamorphoses
- 1800: Homère, poemo
- 1800: Alexandre, poemo
- 1801: Les Trois fanatiques, poemo
- 1802: Un de mes songes ou quelques vers sur Paris
- 1803: Les Âges français, poemo en 15 kantoj
- 1804: Hérologues, ou Chants des poètes rois
- 1804: L'Homme renouvelé,
- 1806: Traduction des Vers dorés de Pythagoras et de deux idylles de Theocritus
- 1806: Discours de la nature
- 1807: Épître à Talma
- 1808: Essais poétiques sur la théorie Newtonienne tirés de l'Atlantiade [...] - Paris : Collin
- 1812: L'Atlantiade ou la théogonie newtonienne, poemo en 6 kantoj: Bizarre poème didactique où des divinités allégoriques représentent le calorique, l'oxygène, le phosphore, etc.
- 1812: Ode sur le doute des vrais philosophes
- 1814: Épître à Bonaparte sur le bonheur de la vertu
- 1814: Épître à Bonaparte, sur le bruit répandu qu'il projetait d'écrire des commentaires historiques
- 1815: Réflexions d'un Français, sur une partie factieuse de l'armée française
- 1818: La Mérovéide ou les champs catalauniques, poemo en 14 kantoj
- 1818: Du Second Théâtre-français, ou Instruction relative à la déclamation dramatique
- 1819: La Panhypocrisiade ou la comédie infernale du XVIe siècle, poemo en 16 kantoj
- 1819 kaj 1823: Moïse, poemo
- 1820: Cours analytique de littérature générale, 4 vol.: collection of lessons given at the Athénée from 1811 to 1814.
- 1820: Chant pythique sur l'alliance européenne
- 1820: Ode à notre âge analytique
- 1823: Le Paysan albigeois
- 1824–1825: Chants héroïques des montagnards et matelots grecs
- Ode à la mémoire du Comte de Souza
- Almînti, ou le Mariage sacrilège, fiziologia novelo
- Ode à l'hymen, muzikata de Luigi Cherubini
- Ode sur la Melpomène des Français
Notoj[redakti | redakti fonton]
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- Népomucène Lemercier en data.bnf.fr
- Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Lemercier, Louis Jean Népomucéne". Encyclopædia Britannica. 16 (11a eld.). Cambridge University Press.