Pelagio

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Pelagio
Lignogravura ilustraĵo de Pelagio en la Kroniko de Nurenbergo, ĉ. 1493
Lignogravura ilustraĵo de Pelagio en la Kroniko de Nurenbergo, ĉ. 1493
Persona informo
Pelagius
Naskiĝo 360
en Britanio
Morto 417
en Palestino
Religio katolika eklezio vd
Lingvoj latinaantikva greka vd
Loĝloko RomoKartagoJerusalemo vd
Ŝtataneco Roma regno vd
Profesio
Okupo teologo • filozofo • kristana monaĥo • misiisto vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Pelagio (latine Pelagius) estis monaĥo de Britanio, asketa kaj reformisto, kiu vivis inter la 4-a kaj 5-a jarcentoj p.K. Li suferis akran persekutadon de la Katolika Eklezio post lia fondo de pelagianismo, nova tendenco de la Kristanismo (konsiderata kiel herezo) kiu neis la dogmon de la Prapeko. Paradokse, antaŭ tio li ĝuis popularecon en la roma kurio kaj eĉ Sankta Aŭgusteno, kiu poste konvertiĝis en unu el la plej akraj kritikistoj, difinis lin kiel «sankta viro».