Saltu al enhavo

Plaĝa abrikoto

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Kiel legi la taksonomionVikipedio:Kiel legi la taksonomion
Kiel legi la taksonomion
Mimusops coriacea

Biologia klasado
Regno: Plantoj Plantae
Divizio: Vaskula planto Tracheophyta
Klaso: Dukotiledonaj plantoj Magnoliopsida
Ordo: Erikaloj Ericales
Familio: Sapotacoj Sapotaceae
Genro: Mimusops
Specio: Mimusops coriacea
Mimusops coriacea
(A.DC.) Miq.
Sinonimoj

Phlebolithis indica Gaertn.
Mimusops kauki Bojer
Mimusops indica A.DC.
Mimusops hexandra Bouton ex Bojer
Mimusops dissecta Buch.-Ham. ex A.DC.
Mimusops bojeri A.DC.
Imbricaria coriacea longifolia
Imbricaria coriacea A.DC.

Aliaj Vikimediaj projektoj
vdr

Plaĝa abrikoto estas manĝebla frukto, el plaĝa abrikotarbo , Mimusops commersonii (sin. Mimusops coriacea (A. DC.) Miq.). Ĝi apartenas al familio sapotacoj kaj devenas el tropika Afriko. Aliaj popularaj nomoj de la frukto en Brazilo: abiu-da-praia, balata, maracujá de árvore, abricó, abricó amarelo, abricó-do-brasil[1] Ĝi produktas naturajn manĝeblajn fruktojn, kun kuracaj propraĵoj. La arbo ligno estas uzata en civila kaj ŝipa konstruado, en lignaĵejo ktp.[1]

Karakterizaĵoj

[redakti | redakti fonton]

Rondaj fruktoj en diametro de 4–5 cm, kun glata flava ŝelo, kovranta same flavecan, kreman kaj dolĉan pulpon. La arbo mezuras ĉirkaŭ 5-7 m en kultivado, havas dikajn kaj brilajn foliojn, same kiel globan kronon.

La fruktoj povas esti manĝitaj freŝaj, aŭ pli bone, kirlita kun lakto, tiam akirante kreman konsistencon de avokado. La arbo estas vaste uzata en pejzaĝaj skemoj, precipe en ĉemaraj urboj, ĉar ĝi estas tre tolerema al ventoj.

Natura - Sur la plaĝoj kaj mangrovoj de la insulo Madagaskaro.


Kiel plantaĵo - En Brazilo oni plantas plaĝan abrikotarbojn je malmultaj lokoj sur grundo de malaltaj marbordaj ebenaĵoj ĉar ĝi rezistas la maran aeron kaj ne postulas bonan fekundan grundon.

Referenco

[redakti | redakti fonton]
  1. 1,0 1,1 FERREIRA, A. B. H. Novo dicionário da língua portuguesa. 2ª edição. Rio de Janeiro. Nova Fronteira. 1986. p. 14.