Redemptoristoj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Redemptoristoj
emblemo
religia ordenoorganizaĵo
Komenco 9-a de novembro 1732 vd
Sidejo Romo
Fondinto(j) Alfonso Maria de Liguori vd
Posedatoj Catholic Update vd
Retejo Oficiala retejo
vdr
La monaĥeja preĝejo en Gars am Inn.
La redemptoristina monaĥinejo de Sankta Anna en Ried im Innkreis.

La Redemptoristoj[1] (latine: Congregatio Sanctissimi Redemptoris, mallongigo: C.Ss.R.) estas katolika ordeno.

Komencoj[redakti | redakti fonton]

Post malsukceso en proceso la advokato Alfonso Maria de Liguori decidis iĝi pastro kaj ekprizorgis la malriĉulojn ĉe la rando de la socio, la t.n. lazzaroni. Por kuraciĝi li venis en 1730 al Scala, vilaĝeto apud Amalfi kie li rimarkis la spiritan neglekton de la loĝantaro. Kun tri aliaj pastroj kaj unu laikulo li decidis en novembro 1732 fari ion kontraŭ tion. Tiu jaro estas konsiderita la jaro de fondo.

Ĉar li estis tro postulema, kelkaj adeptoj forlasis lin, aliaj venis aliĝi hezitante. Alia problemo estis, ke la Reĝlando de Napolo intermiksiĝis en la precizan vortigon de la ordena regularo. Sekve ankoraŭ en 1790 ekzistis du versioj, unu por Napolo kaj la alia por la Papa ŝtato.

Karaktero de la redemptorist(in)oj[redakti | redakti fonton]

La ordeno ĉefe difiniĝis kiel societo de pastroj. La anoj ĉefe aktivas en la animzorgado kaj misio. La virina branĉo (fondita jam en 1731) kontraŭe estas pli kontempleca. Ĝia unua estrino estis Maria Celeste Crostarosa.

Kelkaj faktoj[redakti | redakti fonton]

Estroj[redakti | redakti fonton]

Jen la estroj (latine: rectores maiores) ekde la fondo[2]:

Kelkaj ejoj[redakti | redakti fonton]

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]

Referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. Tiu formo troviĝas ĉe: Krause, Großes Wörterbuch Deutsch-Esperanto, eldonejo Buske, Hamburg 2007, p. 1113. Aliaj proponis redemptoranoj.
  2. Die Generalobern der Redemptoristen (germane). Arkivita el la originalo je 2009-01-25. Alirita 2017-08-11.