Rulglitejo

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Rulglitejo Burnside en Portlando, Oregono
Rulglitejo Iso-Vilunen en Tampere, Finnlando

Rulglitejo (angle Skatepark) estas sportinstalaĵo dezajnita kaj konstruita tiel ke ĝi estas speciale taŭga por rultabulado. Rulglitejoj taŭgas ankaŭ por veturi per rulsketiloj kaj ankaŭ povas esti taŭgaj por rulsketado kaj stuntbicikloj, sed tio estas kondiĉe, ke ili estas konstruitaj laŭ taŭga maniero kaj de ĝustaj materialoj (alie la pezo de la bicikloj povas damaĝi la integrecon de la instalaĵoj de la instalaĵo) [1].

La ĉefaj instalaĵoj en Rulglitejo estas deklivirejoj en la formo de duonpipo, kvaronpipo, plena pipo (pli malofta), balustrado, ŝtuparo, skatoloj, piramidoj, deklivaj surfacoj, altaj deklivirejoj, naĝejoj, borderoj kaj similaj. Rulglitejoj povas esti private aŭ publike posedataj. Eniro al privataj ejoj kutime implikas kotizon.

En Usono kaj Eŭropo, multaj privataj rulglitejo estis establitaj ene de konstruaĵoj aŭ sub tegmento. La publikaj rulglitejoj kutime ne estas kovritaj, sed kelkaj el la publikaj rulglitejoj en Usono, ekzemple, estis establitaj sub aŭtovojpontoj.

Rulglitejoj diferencas unu de la alia en la ĉefaj konstrumaterialoj el kiuj ili estas konstruitaj:

Historio[redakti | redakti fonton]

Rulglitejoj komencis esti konstruitaj en Usono en 1976. La unuaj estis en formo de naĝejobovlo, duonpipo aŭ pipo kaj estis konstruitaj plejparte el betono en nekovritaj ejoj. La plej multaj el la privataj instalaĵoj estis konstruitaj rapide sen taŭga planado, por profiti la mendadon pri tiaj instalaĵoj kaj fari rapidan profiton. Tial ili ne plu funkciis dum longa tempo.

La ekonomia recesio de la fruaj 1990-aj jaroj kaj la reakiro de la rultabula industrio kiu sekvis kondukis al zorgema planado kaj konstruo, kiam rulglitejoj estis konstruitaj en stadioj de planado kaj konstruado kontrolante ke la rultabulado konvenas en la medion kaj ke la instalaĵoj en ĝi taŭgas por la sporto kaj permesas multajn spurojn kaj ŝancojn por rulglitantoj. La publikaj rulglitejoj situis en lokoj kie ekzistis "nedezirindaj elementoj", kiel ekzemple aŭtovojpontoj. En Usono disvolviĝis la kompreno, ke rultabulado estas danĝera sporto, kiu postulas la konstruadon de sekuraj kaj taŭgaj instalaĵoj fare de la lokaj aŭtoritatoj, nome la municipo kaj de la urbo.

La starigo de rulglitejoj ĝenerale kaj tiaj publikaj aparte, indikas tutmondan tendencon de akcepto de la fenomeno de rultabulado, fenomeno kiu gajnis larĝan kulturan legitimecon nur en la lastaj jardekoj (ekde la 1990-aj jaroj). Rultabulado fariĝis ofta kaj akceptata sporto, ĉefe danke al la sportaj elsendoj de la ekstremsportaj televidkanaloj, la disvastigita distribuado de komputilaj kaj videoludaj maŝinoj kiel la Sony Playstation kaj la kreskanta uzo de larĝbenda interreto kiu permesas al ĉiuj interesatoj elŝuti kaj spekti kaj fotojn kaj filmetojn. La establado de rulglitejoj en urbaj areoj foje estas provo direkti la rulglitantojn el la strato kaj vehikla vojo al pli sekuraj kaj pli protektitaj lokoj same kiel provo malhelpi difekton al partoj de konstruaĵoj kiuj estis uzitaj por rultabulado.

En 2012, estas malfermita rulglitejo en Pjongjango, Nord-Koreio, la unua en tiu ĉi lando.

Galerio de rulglitejoj[redakti | redakti fonton]

Fontoj[redakti | redakti fonton]

  • The Concrete Wave by Michael Brooke, Warwick Publishing 200pp, 1999, (ISBN 1894020545)
  • Thrasher Presents how to Build Skateboard Ramps, Halfpipes, Boxes, Bowls and More, 2004, (ISBN 0965727173)
  • Skateparks: Grab Your Skateboard by Matt Doeden, 32 pp, 2002, (ISBN 0736810722)

Referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. Concrete Skatepark Tour – Candid. Arkivita el la originalo je 2022-03-16. Alirita 2023-09-07.

Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]