Santolino
 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||
| ||||||||||||
| Santolina L. 1753 | ||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||
Santolino (Santolina) estas plantgenro el la familio de la Asteracoj (Asteraceae). La nomo venas de la latina vorto sanctus = sankta kaj linum] = lino.
Priskribo
[redakti | redakti fonton]Santolina-spocioj kreskas kiel disbranĉitaj, pliej ofte starantaj, kelkfoje pendantaj aŭ kuŝantaj duonarbustoj, kiuj atingas alton de plej ofte 10 ĝis 60 cm. La plantoj odoras arome kaj estas ofte haraj. Ili formas kelkfoje rizomoj . La folioj estas alterne starantaj kaj havas kaj tigoj kaj ne tigoj. Ofte ili estas neparapplume kunmetitaj.
La kapitula infloresko havas longajn tigojn kaj staras unuope. La diskoformaj kapituloj havas diametro de 6 ĝis 10 mm. La 18 ĝis pli ol 45 nesimilaj involukraj folioj staras en 3 (malofte ĝis pli ol 5) vicoj. La kapitulo ne havas langetflorojn, sed nur 60 ĝis pli ol 250 tubetflorojn. La duseksaj tubetfloroj estas blankece fojnkoloraj ĝis brile flavaj. La frukto estas senharaj aknoj.
Disvastigo
[redakti | redakti fonton]La genro Santolina kreskas nature en la okcidenta mediteranea regiono[1] .
Uzado
[redakti | redakti fonton]Du ĝis tri specioj estas tutmonde uzataj kiel ornamplantoj. [2]. La etcipresa santolino estas laŭ NPIV “kultivata por heĝetoj kaj medicine uzata“.
Sistematiko
[redakti | redakti fonton]La unua priskribo de 1753 estis de Carl von Linné en Species Plantarum.[3]
Oni rekonas 24 Santolina-specioj, de kiu la plej multaj estas kunigita en du kolektvaj specioj:[1]
- Santolina adscensionis Maire
- Santolina africana Jord. & Fourr.
- Santolina elegans DC.
- Santolina oblongifolia Boiss.
- Santolina viscosa Lag.
- Sammelart Santolina chamaecyparissus agg.:
- Santolina benthamiana Jord. & Fourr.
- etcipresa santolino (Santolina chamaecyparissus L.)
- Santolina corsica Jord. & Fourr.
- Santolina decumbens Mill.
- Santolina etrusca (Lacaita) Marchi & D'Amato
- Santolina insularis (Fiori) Arrigoni
- Santolina ligustica Arrigoni
- Santolina magonica (O.Bolòs & al.) Romo
- Santolina neapolitana Jord. & Fourr.
- Santolina pinnata Viv.
- Santolina villosa Mill.
- Santolina virens Mill. [4][1]
- Grupo Santolina rosmarinifolia agg.:
- Santolina ageratifolia Asso
- Santolina canescens Lag.
- Santolina impressa Hoffmanns. & Link
- Santolina melidensis (Rodr.Oubiña & S.Ortiz) Rodr.Oubiña & S.Ortiz
- Santolina pectinata Lag.
- Santolina rosmarinifolia L.
- Santolina semidentata Hoffmanns. & Link
Ne plu apartenas al la genro santelino (elekto):[5]
- Santolina annua L. ⇒ Lonas inodora (L.) Gaertn.
- Santolina suaveolens Pursh ⇒ Matricaria discoidea DC.
- Santolina trifurcata L. ⇒ Athanasia trifurcata (L.) L.
Bildoj
[redakti | redakti fonton]rosmarena santolino (Santolina rosmarinifolia):
Vidu ankaŭ
[redakti | redakti fonton]Quellen
[redakti | redakti fonton]- Linda E. Watson: Santolina. In: “”.
, online. (engl.)
Referencoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Werner Greuter: Compositae (pro parte majore). Santolina. en: Werner Greuter, Eckhard von Raab-Straube (Hrsg.): Compositae. Euro+Med Plantbase - the information resource for Euro-Mediterranean plant diversity. Berlin 2006–2009.
- ↑ Mary Keen 1989, The Glory of the English Garden. Boston, Litte, Brown and Co., 17
- ↑ Carl von Linné: Species Plantarum. Band 2, Impensis Laurentii Salvii, Holmiae 1753, p. 842, Ŝablono:Digitalisat
- ↑ Nieves Marcos, Ana Rosa Burgaz: Santolina virens Miller (= S. viridis Willd.): a plant belonging to the Spanish flora. en: Anales del Jardín Botánico de Madrid. Band 47, Nr. 2, 1989, p. 513–516, PDF-Datei.
- ↑ Santolino en Germplasm Resources Information Network (GRIN), Agrikultura ministerio de Usono (USDA), Agrikultura esplora servo (ARS), National Genetic Resources Program. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Marilando.
Eksteraj ligiloj
[redakti | redakti fonton]- Ŝablono:PFAF. (angla)