Puatua-santonĝa dialektaro
.svg)
La puatua-santonĝa dialektaro (france poitevin-saintongeais, pwatvɛ̃ sɛ̃tɔ̃ʒɛ, memnomigo poetevin-séntunjhaes[1] ankaŭ nomata Parlanjhe, Aguiain aŭ eĉ Aguiainais en la franca) estas lingvo el la grupo lingvoj de oïl parolata en la regionoj de Luarlandoj kaj Nova Akvitanio, oficiale agnoskita de la Franca Ministerio pri Kulturo kiel lingvo kun du dialektoj, la puatua kaj la santonĝa.[2] Ĉi tiu klasifikaĵo estas subgrupo de la latinidaj kaj la gaŭlo-latinidaj lingvoj.
Kelkaj el iliaj posteuloj poste iĝis la Akadianoj de Atlantika Kanado same kiel la Kaĵunoj de Luiziano.
La dialektoj de ĉi tiu lingvo estas propraj al la historiaj regionoj kaj provincoj de Poitou (Puatuo) kaj Saintonge (Santonĝo). Ĝi estas klasita kiel grave endanĝerita de Unesko. [3]
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ artikolo Lo peitavin-santongés, una lenga sòrre e emergenta en la ĵurnalo Jornalet la 13-an de aŭgusto 2012 Arkivigite je 2017-09-05 per la retarkivo Wayback Machine (okcitane)
- ↑ artikolo Langues régionales en retejo de la nacia Ministère de la Culture, alirdato la 20-an de novembro 2021 (france, jen ankaŭ germane en formato pdf)
- ↑ Unesko-Atlaso de la mondaj lingvoj en danĝero jen france, hispane kaj angle
