Iri al Canossa: Malsamoj inter versioj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
poluretoj
Linio 1: Linio 1:
La esprimo '''''iri al Canossa''''' naskiĝis reference al la [[humiliĝo de Canossa]] kaj eniris en la komunan uzon en diversaj lingvoj kiel en tiu germana: "nach Canossa gehen", aŭ en [[angla lingvo|angla]]: "go to Canossa", aŭ [[franca lingvo|franca]]: "aller à Canossa".
La esprimo '''''iri al Canossa''''' naskiĝis reference al la [[humiliĝo de Canossa]] kaj eniris en la komunan uzon en diversaj lingvoj kiel en tiu germana: "nach Canossa gehen", aŭ en [[angla lingvo|angla]]: "go to Canossa", aŭ [[franca lingvo|franca]]: "aller à Canossa".


[[Dosiero:Hugo-v-cluny heinrich-iv mathilde-v-tuszien cod-vat-lat-4922 1115ad.jpg|thumb|''Rex rogat abbatem / Mathildim supplicat atque''.<br />Miniaturo de la origina kodekso pri “Vita Mathildis” de Donizono el Canossa (12-a jarcento). Vatikana Biblioteko, Romo. ''Cod. Vat. lat. 4922'' ([[1115]]).]]
[[Dosiero:Hugo-v-cluny heinrich-iv mathilde-v-tuszien cod-vat-lat-4922 1115ad.jpg|thumb|''Rex rogat abbatem / Mathildim supplicat atque''.<br />[[Hugo de Cluny]], [[Henriko la 4-a (Sankta Romia Imperio)|Henriko la 4-a]], [[Matilda de Toskanio]].<br />Miniaturo de la origina kodekso pri “Vita Mathildis” de Donizono el Canossa (12-a jarcento). Vatikana Biblioteko, Romo. ''Cod. Vat. lat. 4922'' ([[1115]]).]]


== Etimologio ==
== Etimologio ==
La esprimo devenas el la konata historia epizodo kaj signifas "humiliĝi, flektiĝi antaŭ al malamiko, repreni sian diritaĵon, agnoski esti erarinta, submetiĝi”, kies modelo estas la okazintaĵo ĉe la [[kastelo de Canossa]] dum la rigida vintro de [[1077]] kiam imperiestro Enriko la 4-a atendis tri tagojn kja tri noktojn, senŝua kaj vestita per nura froko,antaŭ ol esti ricevita kaj pardonita de la papo [[Gregorio la 7-a]] post propetado de [[Matilda de Toskanio]]. Sed la konflikto inter la du (la [[Batalo por la investituroj]] estis destinita baldaŭ remalfermiĝi.
La esprimo devenas el la konata historia epizodo kaj signifas "humiliĝi, flektiĝi antaŭ al malamiko, repreni sian diritaĵon, agnoski esti erarinta, submetiĝi”, kies modelo estas la okazintaĵo ĉe la [[kastelo de Canossa]] dum la rigida vintro de [[1077]] kiam imperiestro [[Henriko la 4-a (Sankta Romia Imperio)|Henriko la 4-a]] atendis tri tagojn kja tri noktojn, senŝua kaj vestita per nura froko,antaŭ ol esti ricevita kaj pardonita de la papo [[Gregorio la 7-a]] post propetado de [[Matilda de Toskanio]]. Sed la konflikto inter la du (la [[Batalo pri investituro]] estis destinita baldaŭ remalfermiĝi.


== Citaĵoj ==
== Citaĵoj ==
En la [[19-a jarcento]] la esprimo ricevis politikan signifon, ĉar eksignifis la submetiĝon de Germanio al fremda povo kia la Apostola Seĝo.
En la [[19-a jarcento]] la esprimo ricevis politikan signifon, ĉar eksignifis la submetiĝon de Germanio al fremda povo kia la Apostola Seĝo.


En 1872 [[Otto von Bismarck]], kanceliero de la ĵusproklamita [[germana imperio]], dum la tieldirita ''[[Kulturbatalo]]'' kiu lin oponigis al la [[Katolika eklezio]], en fama parolado deklaris: “ni neniam iros al Canossa nek kun la korpo nek kun la spirito”.<ref>[http://www.comune.canossa.re.it/Sezione.jsp?idSezione=90 Accadde a Canossa], Comune di Canossa.</ref> (''nach Canossa gehen wir nicht – weder körperlich noch geistig''), celante aserti ke Germanio akceptus neniun eksteran interferon en la politika medio, religia kaj kultura.<ref>La kulturbatalo naskiĝis por multaj celoj: bremsi la ekspansion de la katolika eklezio, mortigi kristanismon ĉar kontraŭan al scienco kaj al la aŭtonomio de la ŝtatoj ktp… Ekde [[1879]] la dua partoj komencis alproksimiĝi kaj pretigi pacigajn kontaktojn. Kaj oni atingis kompromison, kiu, fakte, signifis venkon de la defenda pozicio de la Eklezio, kontentigante, tamen, almenaŭ parte, la naciajn povojn. La konflikto, male, daŭrigis en aliaj landoj kie tamen jam akiris malsamajn karakterizojn.</ref>
En 1872 [[Otto von Bismarck]], kanceliero de la ĵusproklamita [[Germana imperio]], dum la tieldirita ''[[Kulturbatalo]]'' kiu lin oponigis al la [[Katolika eklezio]], en fama parolado deklaris: “ni neniam iros al Canossa - nek korpe, nek spirite”.<ref>[http://www.comune.canossa.re.it/Sezione.jsp?idSezione=90 Accadde a Canossa], Comune di Canossa.</ref> (''nach Canossa gehen wir nicht – weder körperlich noch geistig''), celante aserti ke Germanio akceptus neniun eksteran interferon en la politika medio, religia kaj kultura.<ref>La kulturbatalo naskiĝis por multaj celoj: bremsi la ekspansion de la katolika eklezio, mortigi kristanismon ĉar kontraŭan al scienco kaj al la aŭtonomio de la ŝtatoj ktp… Ekde [[1879]] la du partoj komencis alproksimiĝi kaj pretigi pacigajn kontaktojn. Kaj oni atingis kompromison, kiu, fakte, signifis venkon de la defenda pozicio de la Eklezio, kontentigante, tamen, almenaŭ parte, la naciajn povojn. La konflikto, male, daŭrigis en aliaj landoj kie tamen jam akiris malsamajn karakterizojn.</ref>


== Notoj ==
== Notoj ==
Linio 19: Linio 19:
== Vidu ankaŭ ==
== Vidu ankaŭ ==
*[[Pento-iro al Canossa]]
*[[Pento-iro al Canossa]]
**[[Henriko la 4-a (Sankta Romia Imperio|Henriko la 4-a]]
*[[Henriko la 4-a (Sankta Romia Imperio)|Henriko la 4-a]]
**[[Gregorio la 7-a]]
*[[Gregorio la 7-a]]
**[[Matilda de Toskanio]]
*[[Matilda de Toskanio]]
**[[Kulturbatalo]]
*[[Kulturbatalo]]


== Eksteraj ligiloj ==
== Eksteraj ligiloj ==
*[http://www.alibrando.it/proverbi/cerca-10-A.html] Kolekto de proverboj kaj dirmanieroj.
*[http://www.alibrando.it/proverbi/cerca-10-A.html] Kolekto de proverboj kaj dirmanieroj.


[[Kategorio:Italaj dirmanieroj]]
[[Kategorio:Diraĵoj]]
[[Kategorio:Canossa]]
[[Kategorio:Italaj vortoj kaj esprimoj]]
[[Kategorio:Germanaj vortoj kaj esprimoj]]
[[Kategorio:Historio de Romkatolika Eklezio]]
[[Kategorio:Historio de Germanio]]
[[Kategorio:Sankta Romia Imperio]]
[[Kategorio:1077]]

Kiel registrite je 20:11, 11 nov. 2014

La esprimo iri al Canossa naskiĝis reference al la humiliĝo de Canossa kaj eniris en la komunan uzon en diversaj lingvoj kiel en tiu germana: "nach Canossa gehen", aŭ en angla: "go to Canossa", aŭ franca: "aller à Canossa".

Rex rogat abbatem / Mathildim supplicat atque.
Hugo de Cluny, Henriko la 4-a, Matilda de Toskanio.
Miniaturo de la origina kodekso pri “Vita Mathildis” de Donizono el Canossa (12-a jarcento). Vatikana Biblioteko, Romo. Cod. Vat. lat. 4922 (1115).

Etimologio

La esprimo devenas el la konata historia epizodo kaj signifas "humiliĝi, flektiĝi antaŭ al malamiko, repreni sian diritaĵon, agnoski esti erarinta, submetiĝi”, kies modelo estas la okazintaĵo ĉe la kastelo de Canossa dum la rigida vintro de 1077 kiam imperiestro Henriko la 4-a atendis tri tagojn kja tri noktojn, senŝua kaj vestita per nura froko,antaŭ ol esti ricevita kaj pardonita de la papo Gregorio la 7-a post propetado de Matilda de Toskanio. Sed la konflikto inter la du (la Batalo pri investituro estis destinita baldaŭ remalfermiĝi.

Citaĵoj

En la 19-a jarcento la esprimo ricevis politikan signifon, ĉar eksignifis la submetiĝon de Germanio al fremda povo kia la Apostola Seĝo.

En 1872 Otto von Bismarck, kanceliero de la ĵusproklamita Germana imperio, dum la tieldirita Kulturbatalo kiu lin oponigis al la Katolika eklezio, en fama parolado deklaris: “ni neniam iros al Canossa - nek korpe, nek spirite”.[1] (nach Canossa gehen wir nicht – weder körperlich noch geistig), celante aserti ke Germanio akceptus neniun eksteran interferon en la politika medio, religia kaj kultura.[2]

Notoj

  1. Accadde a Canossa, Comune di Canossa.
  2. La kulturbatalo naskiĝis por multaj celoj: bremsi la ekspansion de la katolika eklezio, mortigi kristanismon ĉar kontraŭan al scienco kaj al la aŭtonomio de la ŝtatoj ktp… Ekde 1879 la du partoj komencis alproksimiĝi kaj pretigi pacigajn kontaktojn. Kaj oni atingis kompromison, kiu, fakte, signifis venkon de la defenda pozicio de la Eklezio, kontentigante, tamen, almenaŭ parte, la naciajn povojn. La konflikto, male, daŭrigis en aliaj landoj kie tamen jam akiris malsamajn karakterizojn.

Bibliografio

  • Carlo Lapucci. Il dizionario dei modi di dire della lingua italiana. 1ª ed. Milano, Garzanti Editore - A. Vallardi, 1993. p. 316. ISBN 88-11-91707-7

Vidu ankaŭ

Eksteraj ligiloj

  • [1] Kolekto de proverboj kaj dirmanieroj.