Lutz Seiler: Malsamoj inter versioj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Browse history interactively
[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
← Iru al antaŭa ŝanĝoIru al sekvanta ŝanĝo →
Enhavo forigita Enhavo aldonita
VidaVikiteksto
Linio 5: Linio 5:


== Vivo ==
== Vivo ==
Lutz Seiler pasigis la junulajn jarojn en Eosta [[Turingio]]. Lia vilaĝo [[Culmitzsch]] en la jaro 1968-a forigitis pro ekspluatado [[uranio|urania]] farota de la entrepreno [[Wismut]]. Sekve la familio venis al [[Korbußen]] kaj finfine en modernan loĝdomon en Gera-Langenberg. Tie ĉi li frekventis la Politeknikan superan lernejon (POS) ''Bruno Kühn''.<ref>[https://www.tlz.de/web/zgt/kultur/detail/-/specific/Buchpreistraeger-Lutz-Seiler-8222-Wollte-nicht-ueber-Hiddensee-schreiben-822-1074328928 Lutz Seiler: "Wollte nicht über Hiddensee schreiben", 2015</ref> En Gera li finis la metian trejniĝon en la konstruado kun abiturienta ekzameno. La soldatan servon li trapasis en [[Merseburg]]. Dum la armea tempo li ekintersiĝis pri literaturo kaj komencis skribadon.<ref>[https://www.welt.de/kultur/article1024766/Lutz-Seiler-ist-der-Dichter-der-Toene.html "Lutz Seiler ist der Dichter der Töne"]</ref> Ĝis la malfino de la 1990-aj jaroj li studis historion kaj germanistikon ĉe la [[Universitato de Halle]]. En 1990 li iris [[Berlino]]n, kie li laboris kelkajn jarojn kiel kelnero. Inter 1993 kaj 1998 li estis kunfondinto kaj kuneldonanto de la literatura gazeto ''[[Moosbrand]]''. Ekde 1997 li gvidas la literaturan programon en la [[Peter Huchel|Peter-Huchel]]-domo en [[Wilhelmshorst]] apud [[Potsdam]]. Inter 2004/2005 li profesoris gaste ĉe la Germana literaturinstituto en [[Leipzig]]. Li vivas kiel liberprofesulo en Wilhelmshorst kaj [[Stokholmo]]. Ekde 2009 li estas la edzo de germanistikistino.
Lutz Seiler pasigis la junulajn jarojn en Eosta [[Turingio]]. Lia vilaĝo [[Culmitzsch]] en la jaro 1968-a forigitis pro ekspluatado [[uranio|urania]] farota de la entrepreno [[Wismut]]. Sekve la familio venis al [[Korbußen]] kaj finfine en modernan loĝdomon en Gera-Langenberg. Tie ĉi li frekventis la Politeknikan superan lernejon (POS) ''Bruno Kühn''.<ref>[https://www.tlz.de/web/zgt/kultur/detail/-/specific/Buchpreistraeger-Lutz-Seiler-8222-Wollte-nicht-ueber-Hiddensee-schreiben-822-1074328928 Lutz Seiler: "Wollte nicht über Hiddensee schreiben", 2015]</ref> En Gera li finis la metian trejniĝon en la konstruado kun abiturienta ekzameno. La soldatan servon li trapasis en [[Merseburg]]. Dum la armea tempo li ekintersiĝis pri literaturo kaj komencis skribadon.<ref>[https://www.welt.de/kultur/article1024766/Lutz-Seiler-ist-der-Dichter-der-Toene.html "Lutz Seiler ist der Dichter der Töne"]</ref> Ĝis la malfino de la 1990-aj jaroj li studis historion kaj germanistikon ĉe la [[Universitato de Halle]]. En 1990 li iris [[Berlino]]n, kie li laboris kelkajn jarojn kiel kelnero. Inter 1993 kaj 1998 li estis kunfondinto kaj kuneldonanto de la literatura gazeto ''[[Moosbrand]]''. Ekde 1997 li gvidas la literaturan programon en la [[Peter Huchel|Peter-Huchel]]-domo en [[Wilhelmshorst]] apud [[Potsdam]]. Inter 2004/2005 li profesoris gaste ĉe la Germana literaturinstituto en [[Leipzig]]. Li vivas kiel liberprofesulo en Wilhelmshorst kaj [[Stokholmo]]. Ekde 2009 li estas la edzo de germanistikistino.


Ekde 2005 li membras ĉe [[PEN-klubo internacia}PEN-centro Germanujo]], ekde aprilo 2007 ĉe Akademio pri sciencoj kaj literaturo de [[Majenco]].<ref>[http://www.adwmainz.de/mitglieder/profil/lutz-seiler.html Lutz Seiler] en la akademia listaro]</ref> kaj ekde 2010 ĉe la Bavaria akademio pri belaj artoj, ĉe la Saksia akademio de artoj kaj ĉe la berlina [[Akademie der Künste]] En 2011 la Germana akademio pri lingvo kaj poetado bonvenigas lin membro nova. Seiler estis krome gasto ĉe ''Villa Aurora'' en [[Los-Anĝeleso]] kaj en la Germana akademio ''Villa Massimo'' en [[Romo]]. En 2015 transprenis li la [[heidelberg|hajdelbergan]] docentadon pri poetiko sub la moto ''Laubsäge und Scheinbrücke. Aus der Vorgeschichte des Schreibens.''<ref>[https://idw-online.de/de/news631513 "Heidelberger Poetikdozentur mit Lutz Seiler"}</ref>
Ekde 2005 li membras ĉe [[PEN-klubo internacia}PEN-centro Germanujo]], ekde aprilo 2007 ĉe Akademio pri sciencoj kaj literaturo de [[Majenco]].<ref>[http://www.adwmainz.de/mitglieder/profil/lutz-seiler.html Lutz Seiler en la akademia listaro]</ref> kaj ekde 2010 ĉe la Bavaria akademio pri belaj artoj, ĉe la Saksia akademio de artoj kaj ĉe la berlina [[Akademie der Künste]] En 2011 la Germana akademio pri lingvo kaj poetado bonvenigas lin membro nova. Seiler estis krome gasto ĉe ''Villa Aurora'' en [[Los-Anĝeleso]] kaj en la Germana akademio ''Villa Massimo'' en [[Romo]]. En 2015 transprenis li la [[heidelberg|hajdelbergan]] docentadon pri poetiko sub la moto ''Laubsäge und Scheinbrücke. Aus der Vorgeschichte des Schreibens.''<ref>[https://idw-online.de/de/news631513 "Heidelberger Poetikdozentur mit Lutz Seiler"}</ref>


En 2007 Seiler honoritis pro la rakonto ''Turksib'' per la [[klagenfurt|klagenfurta]] [[Ingeborg Bachmann|Ingeborg-Bachmann-premio]]. Lia antologio ''Die Zeitwaage'' proponitis en 2010 por la [[Lepsika librofoiro]]; tiun ĉi premion li ricevis almenaŭ en la jaro 2020-a por la romano ''Stern 111''.<ref>[url=http://www.preis-der-leipziger-buchmesse.de/de/Preistraeger/|werk=preis-der-leipziger-buchmesse.de Premialjuĝo 2020 lepsike]</ref>. Por la romano aperinta en septembro 2014 ''Kruso'' li ricevis la [[germana Libropremio|Germanan libropremion]]. Ĝi tradukitis en 22 lingvojn kaj taŭgigitis plurfoje por la teatro. La filmofirmao UFA eĉ filmigis ĝin.
En 2007 Seiler honoritis pro la rakonto ''Turksib'' per la [[klagenfurt|klagenfurta]] [[Ingeborg Bachmann|Ingeborg-Bachmann-premio]]. Lia antologio ''Die Zeitwaage'' proponitis en 2010 por la [[Lepsika librofoiro]]; tiun ĉi premion li ricevis almenaŭ en la jaro 2020-a por la romano ''Stern 111''.<ref>[url=http://www.preis-der-leipziger-buchmesse.de/de/Preistraeger/|werk=preis-der-leipziger-buchmesse.de Premialjuĝo 2020 lepsike]</ref>. Por la romano aperinta en septembro 2014 ''Kruso'' li ricevis la [[germana Libropremio|Germanan libropremion]]. Ĝi tradukitis en 22 lingvojn kaj taŭgigitis plurfoje por la teatro. La filmofirmao UFA eĉ filmigis ĝin.

Kiel registrite je 08:15, 13 mar. 2020

Lutz Seiler 2007 en Erlangeno

Lutz Seiler (8an de junio 1963 en Gera) estas germana verkisto. Pro la publikigo de lia romano eldonita en septembro de 2014 nome Kruso li ricevis la premion Deutscher Buchpreis. Lutz Seiler loĝas en Wilhelmshorst kaj Stokholmo.

Vivo

Lutz Seiler pasigis la junulajn jarojn en Eosta Turingio. Lia vilaĝo Culmitzsch en la jaro 1968-a forigitis pro ekspluatado urania farota de la entrepreno Wismut. Sekve la familio venis al Korbußen kaj finfine en modernan loĝdomon en Gera-Langenberg. Tie ĉi li frekventis la Politeknikan superan lernejon (POS) Bruno Kühn.[1] En Gera li finis la metian trejniĝon en la konstruado kun abiturienta ekzameno. La soldatan servon li trapasis en Merseburg. Dum la armea tempo li ekintersiĝis pri literaturo kaj komencis skribadon.[2] Ĝis la malfino de la 1990-aj jaroj li studis historion kaj germanistikon ĉe la Universitato de Halle. En 1990 li iris Berlinon, kie li laboris kelkajn jarojn kiel kelnero. Inter 1993 kaj 1998 li estis kunfondinto kaj kuneldonanto de la literatura gazeto Moosbrand. Ekde 1997 li gvidas la literaturan programon en la Peter-Huchel-domo en Wilhelmshorst apud Potsdam. Inter 2004/2005 li profesoris gaste ĉe la Germana literaturinstituto en Leipzig. Li vivas kiel liberprofesulo en Wilhelmshorst kaj Stokholmo. Ekde 2009 li estas la edzo de germanistikistino.

Ekde 2005 li membras ĉe [[PEN-klubo internacia}PEN-centro Germanujo]], ekde aprilo 2007 ĉe Akademio pri sciencoj kaj literaturo de Majenco.[3] kaj ekde 2010 ĉe la Bavaria akademio pri belaj artoj, ĉe la Saksia akademio de artoj kaj ĉe la berlina Akademie der Künste En 2011 la Germana akademio pri lingvo kaj poetado bonvenigas lin membro nova. Seiler estis krome gasto ĉe Villa Aurora en Los-Anĝeleso kaj en la Germana akademio Villa Massimo en Romo. En 2015 transprenis li la hajdelbergan docentadon pri poetiko sub la moto Laubsäge und Scheinbrücke. Aus der Vorgeschichte des Schreibens.[4]

En 2007 Seiler honoritis pro la rakonto Turksib per la klagenfurta Ingeborg-Bachmann-premio. Lia antologio Die Zeitwaage proponitis en 2010 por la Lepsika librofoiro; tiun ĉi premion li ricevis almenaŭ en la jaro 2020-a por la romano Stern 111.[5]. Por la romano aperinta en septembro 2014 Kruso li ricevis la Germanan libropremion. Ĝi tradukitis en 22 lingvojn kaj taŭgigitis plurfoje por la teatro. La filmofirmao UFA eĉ filmigis ĝin.

Verkoj

  • Berührt – geführt. Gedichte, Chemnitz 1995.
  • Pech & Blende. Gedichte, Suhrkamp Verlag, Frankfurt am Main 2000.
  • Heimaten (mit Anne Duden und Farhad Showghi), Göttingen 2001.
  • Hubertusweg. Drei Gedichte, Warmbronn 2001.
  • Vierzig Kilometer Nacht. Gedichte, Suhrkamp Verlag, Frankfurt am Main 2003.
  • Sonntags dachte ich an Gott. Aufsätze, Suhrkamp Verlag, Frankfurt am Main 2004.
  • Die Anrufung. Essay und vier Gedichte, Warmbronn 2005.
  • Turksib. Zwei Erzählungen, Suhrkamp Verlag, Frankfurt am Main 2008.
  • Die Zeitwaage. Erzählungen, Suhrkamp Verlag, Frankfurt am Main 2009. ISBN 978-3-518-42115-4
  • im felderlatein. Gedichte, Suhrkamp Verlag, Berlin 2010. ISBN 978-3-518-42169-7
  • Kruso. Roman, Suhrkamp Verlag, Berlin 2014. ISBN 978-3-518-42447-6

Notoj

  1. ↑ Lutz Seiler: "Wollte nicht über Hiddensee schreiben", 2015
  2. ↑ "Lutz Seiler ist der Dichter der Töne"
  3. ↑ Lutz Seiler en la akademia listaro
  4. ↑ [https://idw-online.de/de/news631513 "Heidelberger Poetikdozentur mit Lutz Seiler"}
  5. ↑ [url=http://www.preis-der-leipziger-buchmesse.de/de/Preistraeger/%7Cwerk=preis-der-leipziger-buchmesse.de Premialjuĝo 2020 lepsike]
Elŝutita el "https://eo.wikipedia.org/w/index.php?title=Lutz_Seiler&oldid=6914423"