Saltu al enhavo

Stefan Duŝan

El Vikipedio, la libera enciklopedio
(Alidirektita el Stefano Uroŝ la 4-a)
Stefan Duŝan
Persona informo
Стефан Урош IV Душан
Naskiĝo 26-an de julio 1308 (1308-07-26)
en nekonata valoro,  Reĝlando Serbio
Morto 20-an de decembro 1355 (1355-12-20) (47-jaraĝa)
en Distrikto Devoll,  Serba Imperio
Mortis pro Naturaj kialoj Redakti la valoron en Wikidata vd
Mortis per Pesto Redakti la valoron en Wikidata vd
Tombo St. Mark's Church (en) Traduki (1927–) 44° 48′ 37″ Nordo 20° 28′ 08″ Oriento / 44.8103 °N, 20.4689 °O / 44.8103; 20.4689 (mapo)
Monastery of the Holy Archangels (en) Traduki (–1927) Redakti la valoron en Wikidata vd
Religio Serba Ortodoksa Eklezio vd
Lingvoj latinaserba vd
Ŝtataneco Reĝlando Serbio Redakti la valoron en Wikidata vd
Familio
Dinastio Nemanjić dynasty vd
Patro Stefan Uroš III (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Patrino Theodora Smilets of Bulgaria (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Gefratoj Simeon Uroš (en) Traduki, Jelena Nemanjić Šubić (en) Traduki kaj Theodora Nemanjić (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Edz(in)o Helena of Bulgaria (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Infanoj Stefano Uroŝ la 5-a de Serbio, Ćerka cara Dušana (fr) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Profesio
Okupo reganto
militestro Redakti la valoron en Wikidata vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Stefan Duŝan, Stefano DuŝanoStefan Dušan (en serba Stefan Dušan/Стефан Душан, Stefan Uroš 4a de Serbio [stêfaːn ûroʃ tʃětʋr̩ːtiː dǔʃan|], komune konata kiel Stefano Dušano kaj Dušan la Povega, Dušan Silni/Душан Силни; ĉ. 1308 – 20a Decembro 1355), estis la Reĝo de Serbio (el 8a Septembro 1331) kaj Imperiestro de Serboj kaj Grekoj (el 16a Aprilo 1346) ĝis sia morto en la 20a Decembro 1355. Dušan konkeris grandan parton de Sudorienta Eŭropo, iĝante unu el plej povegaj monarkoj siatempe. Li validigis la konstitucion de la Serbia Imperio kiel Duŝana Kodo, eble la plej gravaj verkoj de mezepoka Serbio. Dušan altigis la Serbian Eklezion el arkiepiskopeco al patriarkeco, finigis la konstruon de la monaĥejo Visoki Dečani (Uneska loko en Kosovo), kaj fondis la Monaĥejon de Ĉefanĝeloj, inter aliaj. Laŭ lia regado Serbio atingis teritorian, ekonomian, politikan kaj kulturan pinton.

Lia morto en 1355 estis vidata kiel fino de la rezistado kontraŭ la kreskanta Otomana Imperio, kaj kiel komenco de la sekva falo de la Serbia Ortodoksa Eklezio en la regiono.[1] Lia krono estas konservita en la Monaĥejo Cetinjo, en Montenegro.

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  1. Hupchick 1995, p. 141

Literaturo

[redakti | redakti fonton]

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]