Sud-Rusa minejo
| Sud-Rusa minejo | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ruse Южно-Русское месторождение | |||||||||||||||||||||||||
| gasminejo • naftokampo • Gasokondensata minejo | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Sud-Rusa minejo estas la naftogasa minejo kiu situas en Jamala-Neneca aŭtonoma distrikto (Tjumena provinco, Rusio), 140 km sud-oriente de la vilaĝo Tazovskij kaj estas parto de la Okcidentsiberia naftogasa provinco. Ĝi estis malkovrita en 1969 kaj ekspluatata ekde 2007.
Geologio
[redakti | redakti fonton]La minejo estas ligita al levaĵoj, kiuj troviĝas ĉe Sud-Rusa muro de Ĉasela megamuro. Sud-Rusa muro laŭ tegmento de la cenomanianaj sedimentaĵoj de supra kretaceo estas la ebena granda antiklinala falto, grandeco 62 x 15 km, amplitudo 100 m.
Tergaso haveblas en la turonianaj kaj cenomanianaj sedimentaĵoj de supra kretaceo kaj de albiano-aptiano de malsupra kretaceo. Je la fundo de 788-2064 m estas trovitaj 19 kuŝejoj. La turonianaj sedimentaĵoj (tavoloj T1, T2) kuŝas je la fundo 788-899 m, efika gasohava dikeco 6-9,9 m, poreco 27-29%, gasosatureco 0,52-0,55, la komenca tavolpremo 9,9-11,5 MPa.
La ĉefa gaskapacito (proksimume 90%) koncentriĝis en la grejso-aleŭrolitaj sedimentaĵoj de cenomaniano (tavolo PK1), malkovritaj je la fundo 860-950 m, efika dikeco 33 m, poreco 32,6%, gasosatureco 0,82, la komenca tavolpremo 9,3 MPa.
En la albiano-aptianaj sedimentaĵoj je la fundo 1390-2064 m estas malkovritaj 10 produktohavaj tavoloj: PK12, PK16, PK17, PK18, PK19, PK20-21, PK21-22, PK24, AT0, AT1.
Kuŝejoj estas masivaj, akvoflosaj. Elminigado de gaso varias de 39,1 ĝis 325,6 mil m ³ diurne, tiu de nafto 5,2 ĝis 6 mil m ³ diurne. Tavolpremo estas 13,3-18,9 MPa, poreco de la kolektujoj 17-26,5%, gasohava dikeco 1,4-5 m. Gasakva kontakto estas registrita je la absoluta marko de -1256 ĝis -2000 m.
En 2002 la komenca gaskapacito estis taksita je 686,8 miliardoj da kubaj metroj.
Literaturo
[redakti | redakti fonton]- Старосельский, В. И.. [2004] Р. И. Вяхирев: Южно-Русское месторождение // Российская газовая энциклопедия (ruse). Москва: Большая Российская энциклопедия, p. 518. ISBN 5-85270-327-3.