Theodor Hellbrügge

Theodor Hellbrügge
Persona informo
Naskiĝo	23-an de oktobro 1919 (1919-10-23) en Dortmundo
Morto	21-an de januaro 2014 (2014-01-21) (94-jaraĝa) en Munkeno
Lingvoj	germana
Ŝtataneco	Germanio
Okupo
Okupo	kuracisto pediatro universitata instruisto

Theodor Friedrich Hellbrügge (n. la 23-an de oktobro 1919 en Dortmund; m. la 21-an de januaro 2014 en Munkeno) estis germana pediatro, do kuracisto pri infana kaj adoleska medicino kaj fondinto kaj direktoro de la Infana Centro Munkeno (Kinderzentrum München), kiu traktas infanojn kaj en eksterhospitala praktikeja centro kaj ankaŭ hospitale.

Vivo kaj laboro

Li kompletigis sian habilitiĝon en 1954 ĉe la Munkena Universitato, kie li estis nomumita lektoro en 1960. En la sama jaro li fondis la esplorcentron pri socia pediatrio kaj adoleska medicino, kaj ekde 1967 li tenis la unuan katedron pri socia pediatrio. Unu el liaj atingoj estas la enkonduko de la nun oftaj medicinaj infanaj preventaj ekzamenoj en Germanio. Fondante la Munkenan Infancentron, li establis la unuan socian pediatrian instalaĵon por evolua rehabilitado, frua detekto kaj frua terapio kaj socia integriĝo. Nun ekzistas pli ol 200 tiaj centroj en- kaj eksterlande.

En 1970 li estis la fondinto de la revuo Der Kinderarzt – Zeitschrift für Kinderheilkunde und Jugendmedizin ("La infankuracisto - revuo por pediatrio kaj adoleska medicino") kaj funkciis kiel ĉefredaktoro de la unua eldono ĝis 1992.

Profunda psikologia ekzameno de iamaj Lebensborn-infanoj

Kiel infankuracisto Theodor Hellbrügge renkontis ses infanojn de la nazia projekto cinike nomita Lebensborn ("vivofonto") en 1946, kiuj en tiu tempo aĝis unu kaj duono ĝis du jaroj. La projekto Lebensborn estis malhumanceca projekto rasisme "bredi" plej "arjajn" homojn laŭ la nacisocialisma lingvouzo, per kombino de "idealaj" gejunuloj por fekundigo kaj gravedeco, kaj forprenado de la novnaskitoj al naziaj infanhejmo tuj post la naskiĝo, aŭ per perforta forpreno de novnaskitoj el la nazie okupitaj areoj de Eŭropo. La infanetoj je unua rigardo ŝajnis "frape belaj" al li. "En pli proksima inspektado," raportis la infankuracisto, "montriĝi, ke neniu el ĉi tiuj infanoj povis marŝi, kaj kelkaj apenaŭ povis sidi. Ili ne povis paroli, kaj ĉefe ili ne povis ridi." Mallonge: ili malkaŝis siajn hejmajn originojn tro klare..

Jarojn poste, Theodor Hellbrügge kaj la psikologino Rosemarie Brendel provis trovi adresojn de Lebensborn-infanoj. De 1962 ĝis 1966 estis eble lokalizi 69 iamajn Lebensborn-infanojn. 40 el ili estis detale ekzamenitaj medicine, testpsikologie kaj laŭ ekzamenoj de profunda psikologio. Krome, ĉiuj disponeblaj dokumentoj pri tiuj junuloj estis studitaj. Psikologiaj testoj plurfoje malkaŝis signojn de nerealismaj sintenoj, perturboj en mediaj rilatoj, timo, manko de subteno, manko de emocio kaj inhibicio de kontakto ĉe la iamaj Lebensborn-infanoj. Pluraj junuloj balbutadis. Kvin ankoraŭ senintence urinis kaj fekis en aĝo de pli ol 17 jaroj. En multaj kazoj, estis gravaj edukaj malfacilaĵoj. Laŭ la ekzamenintoj, "ne malgranda nombro jam elstaris" pro kontraŭsocieco kaj krimeco. La infanoj kun elektita genetika materialo, kiuj kreskis en hejmoj por iĝi "nordiaj gloruloj", evoluis tute malsame ol imagis iliaj naziaj "spiritaj patroj" ĉe siaj skribtabloj. Kiel la kuracisto Theodor Hellbrügge mem diris, ĉiuj esploroj kaj trovoj "indikas ke la travivaĵoj en frua infanaĝo estas decidaj por pli posta taŭgeco aŭ netaŭgeco por vivo."

Eksteraj ligiloj

• Informoj pri Theodor Hellbrügge en katalogo de la Germana Nacia Biblioteko (germane)