Valerofenono

Vidu ankaŭ: Benzilacetono

Butila fenila ketono
Kemia formulo	C11H14O
Bastona kemia strukturo de la Valerofenono
Tridimensia kemia strukturo de la Valerofenono
Butila fenila ketono ĉeestas en la ekstraktaĵoj de la Valeriana officinalis.
Alternativa(j) nomo(j)
Butila fenila ketono Benzoila butano Propilacetofenono
CAS-numero-kodo	1009-14-9 24622-62-6
ChemSpider kodo	59482
PubChem-kodo	66093
Fizikaj proprecoj
Aspekto	flava likvaĵo
Molmaso	162,23156 g mol−1
Denseco	0,980 g/cm−3
Fandpunkto	-9,4°C -9°C
Bolpunkto	248,5°C
Refrakta indico	$n_{761}^{20}$ 1,5143
Ekflama temperaturo	102,8°C
Solvebleco	Akvo:1,373 x 10-3 g/L Solvebla en kloroformo kaj etila acetato.
Mortiga dozo (LD50)	5000 mg/kg (buŝe)
GHS etikedigo de kemiaĵoj
GHS Damaĝo Piktogramo
GHS Signalvorto	Averto
GHS Deklaroj pri damaĝoj	H315, H319, H335
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj	P261, P305+351+338
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo (25 °C kaj 100 kPa)

Valerofenono aŭ propilacetofenono estas organika kombinaĵo rezultanta per traktado de benzoila klorido kaj butano. Ĝi estas flava likvaĵo, nesolvebla en akvo. Valerofenono posedas 11 karbonatomojn, 14 hidrogenatomojn kaj 1 oksigenatomon. Valerofenono uzatas en kemiaj sintezoj kaj en la preparado de farmaciaĵoj kaj aromataĵoj.

Valerofenono (C₁₁H₁₄O) estas nature okazanta ketono trovata en diversaj plantoj, inkluzive de valeriana radiko, kiu estas konata pro siaj sedativaj kaj trankviligaj efikoj. Ĝi ankaŭ troviĝas en iuj esencaj oleoj, kiel lavendo kaj jasmeno. Valerofenono havas larĝan gamon da aplikoj, ekde ĝia uzado kiel gustiga agento ĝis ĝia ebla uzo en la medicina kampo. Ĉi tiu artikolo diskutos la sintezan metodon, sciencan esplor-aplikaĵon, mekanismon de ago, biokemiajn kaj fiziologiajn efikojn, avantaĝojn kaj limojn por laboratoriaj eksperimentoj, kaj estontajn direktojn por valerofenono.

Valerofenono povas esti sintezata tra gamo da metodoj, inkluzive de la Claisen-Schmidt-kondensada-reakcio, la Fischer-Speier-esteriga-reakcio, kaj la aldola kondensada-reakcio. La Claisen-Schmidt-kondensada-reakcio estas la plej ofta metodo uzata por sintezi valerofenonon, kaj implicas la reakcion de aldehido kun ketono en la ĉeesto de forta bazo kiel ekzemple natria hidroksido. La Fischer-Speier-esteriga reakcio implicas la reakcion de acido kun alkoholo en la ĉeesto de acida katalizilo, kiel ekzemple sulfata acido. La aldola kondensada reakcio implicas la reakcion de aldehido kun alkoholo en la ĉeesto de alkalaĵo, kiel ekzemple natria hidroksido.

Valerofenono estas vaste studata en la scienca komunumo pro ĝiaj eblaj kuracaj aplikoj. Ĝi pruviĝis posedi antioksidigajn, kontraŭinflamajn, kaj kontraŭkancero-proprecojn. Krome, valerofenono estas uzata en studoj por esplori la efikojn de diversaj drogoj sur la korpo, same kiel ĝian eblan uzon kiel kontraŭ-angoro kaj sedativa agento.

Valerofenono funkcias per ligado al specifaj riceviloj en la korpo, kiel la GABA-ricevilo, kiu respondecas pri la reguligo de angoro kaj malstreĉiĝo. Valerofenono ankaŭ ligiĝas al la ricevilo 5-HT2A, kiu respondecas pri reguligo de serotoninaj niveloj en la cerbo. Per ligado al ĉi tiuj riceviloj, valerofenono povas efiki sur la angoro kaj malstreĉiĝaj niveloj de la korpo.

Valerofenono pruviĝis havi diversajn biokemiajn kaj fiziologiajn efikojn sur la korpo. Ĝi pruviĝis havi antiankisiigan efikon, kio signifas, ke ĝi povas redukti angorajn nivelojn. Ĝi ankaŭ pruviĝis havi kontraŭinflaman efikon, kiu povas esti utila en traktado de diversaj kondiĉoj kiel artrito kaj astmo. Aldone, valerofenono pruviĝis havi kontraŭkancera efikon, kiu povas esti utila en la traktado de certaj specoj de kancero.

Valerofenono havas plurajn avantaĝojn kiam uzita en laboratoriaj eksperimentoj. Ĝi estas relative malmultekosta, facila por sintezi, kaj havas larĝan gamon de eblaj aplikoj. Tamen, ekzistas kelkaj limigoj al uzado de valerofenono en laboratoriaj eksperimentoj. Estas malfacile mezuri la precizan kvanton de valerofenono necesa por eksperimento, kaj povas esti malfacile determini la precizan mekanismon de ago de valerofenono.

Sintezoj

Sintezo 1

• Preparado de la butano per traktado de benzoila klorido kaj butano:

+ ${\mathsf {{\xrightarrow[{}]{}}\,}}$ +

Sintezo 2

• Preparado de la Butila fenila ketono per traktado de acetofenono kaj kloropropano:

+ ${\mathsf {{\xrightarrow[{}]{}}\,}}$ +

Sintezo 3

• Preparado de la Butila fenila ketono per traktado de klorobenzeno kaj pentanalo:

+ ${\mathsf {{\xrightarrow[{}]{}}\,}}$ +

Sintezo 4

• Preparado de la Butila fenila ketono per traktado de benzeno kaj pentanoila klorido:

+ ${\mathsf {{\xrightarrow[{}]{}}\,}}$ +

Vidu ankaŭ

• Ketonoj