Vivo de Joseph Smith, Jr. de 1839 al 1844
De 1839 ĝis 1844, Joseph Smith vivis en Nauvoo. Dum ĉi tiu periodo okazis multaj tre polemikaj eventoj de la Movado de la Sanktuloj de la Lastaj Tagoj.
Vivo en Nauvoo (Ilinojso) de 1839 ĝis 1842[redakti | redakti fonton]
En aprilo de 1839, Smith reiris kun siaj adeptoj, kiuj fuĝis oriente de Misurio. Ili finvenis apud Quincy (Ilinojso) ĉe la bordo de la rivero Misisipo. Tie, duone por humanitaraj kaj politikaj kialoj, la rifuĝintoj estis bonvenigitaj. Smith aĉetis kredite malsekegan sovaĝan landon laŭ Misisipo de du konektikutaj aĝiotistoj (kiuj suferis dum ĉi tiu malfacila ekonomia periodo) kaj fundis novan renkontiĝan lokon por la Sanktuloj. Li alinomis la areon Nauvoo, kiu signifas "bela" en la hebrea. La malsekaj grundoj estis ege taŭgaj por moskitoj kaj la Sanktuloj malsanis malarion somere 1839, 1840 kaj 1841 (en 1841, malario mortigis la fraton de Joseph, Don Carlos, kaj la filon de Joseph, ankaŭ nomita Don Carlos).
Fine de 1839, Smith iris al Vaŝingtono por postuli ke la federacia registraro riparu la perdojn de la Sanktuloj en Misurio. Li renkontis nelonge la prezidanton de Usono Martin Van Buren, sed li ne sukcesis. Eĉ se Van Buren kaj la Usona kongreso eble sentis iom da kompato al la mormonaj viktimoj, la graveco de Misurio en la okazonta prezidenta balotado estis tro granda por defendi tiujn viktimojn. Tamen, Smith sagace faris Misurion "sinonimo por subpremo" kaj sukcesis diskonigi inter la ĝenerala usona publiko la suferojn de siaj sekvantoj.
Smith aŭdace sendis la dudek apostolojn al Britio kiel misiistojn de la nova kredo. Ĉiuj forlasis siajn familiojn en malfacilaj cirkonstancoj por starigi sian hejmon en Iovao aŭ en Ilinojso. Dum Smith estis en malliberejo, Brigham Young, la altranga membro de la Kvorumo de la Dudek, kun nelacigebla kapablo, instigis la kredantojn forlasi Misurion, kaj la Sanktuloj obeis lin. Sed kun Brigham Young kaj la aliaj apostoloj en Eŭropo, Smith retrovis siajn prestiĝon kaj aŭtoritaton. Dume, la misiistoj sukcesis konverti multajn homojn en Britio, ofte malriĉajn laboristojn.
En februaro 1841, Nauvoo ricevis rajtojn de la ŝtato de Ilinojso, kiuj donis al la Sanktuloj de la Lastaj Tagoj konsiderindan gradon de memstareco. Smith dediĉis sin entuziasme al la laboro konstrui novan urbon. La rajtoj sankciis sendependajn urbajn tribunalojn, la establon de universitato kaj la kreon de milica unuo konata kiel la "Nauvoa Legio". Smith revis pri industriaj projektoj kaj eĉ ricevis revelacion, kiu ordonis lin konstruigi hotelon por loĝigi vizitantojn venontaj de malproksime.
La konstruo de la templo daŭris de 1841 ĝis 1846. Ĉirkaŭ ĉar monatojn poste Nauvoo estis forlasita de la plimulto de sia loĝantaro.
Novaj doktrinoj[redakti | redakti fonton]
Dum pezis sur li la ĉi-monda tasko starigi urbon, Smith ankaŭ detaligis la idearon de la nova religio pri estiĝo kaj naturo de la universo. Laŭ Richard Bushman, li movis sin "de tradicia kristana kredo pri Dio kiel pure spirita al kredo pri ties korpa ekzisto". Alivorte, Smith deklaris, ke Dio havas korpon el karno kaj ostoj, kaj instruis, ke "la granda principo de feliĉo konsistas en posedo de korpo".
Plurala geedziĝo[redakti | redakti fonton]
Rivelita al Smith[redakti | redakti fonton]
La fruaj jaroj en Nauvoo estis tempo de paco kaj ekonomika prospero, sed meze de 1842, Smith estis implikita en la konfliktoj kiujn finis lia morto du jarojn poste. Antaŭ unu jaro, misuriaj tribunaloj ankoraŭ foje provis ekstradicii lin surbaze de malnovaj akuzoj kiuj devenis de la Nauvoa Legio. Kvankam Stephen Douglas, tiam membro de la Ilinojsa Ŝtata Supera Tribunalo, deklaris la mandaton de ekstradicio nevalide pro formalismaĵo, Smith "konsciis ke la populara opinio estis turnanta kontraŭ la Sanktuloj post du jaroj de kunsento." Ne surprize, laŭdo de Smith al la Demokrato Douglas unue provokis kontraŭstaron al la mormonoj en Whig-a ĵurnalo, la Varsovia Signalo, kies juna redaktoro, Thomas C. Akra, Joseph tiam ofendis. Antaŭ laŭdo de Smith al Douglas, Akra estis "neŭtrala observanto" de la Nauvoa kolonio. Smith donis al li honoran lokon ĉe la dediĉo de la templa fundamento kaj invitis lin al sia domo por meleagra ĉefmanĝo. Post kiam Akra anoncis ke lia ĵurnalo "oponus la koncentriĝon de politika potenco en religia korpo en la manoj de kelkaj uloj," Smith nuligis sian abonon kaj nomis la ĵurnalon "malpura folio, tiu histo de mensogoj, tiu vazlavujo de maljustaĵo" kaj subskribis la leteron skribante "Via, kun tuta malestimo."
Nauvoo Legio[redakti | redakti fonton]
La rajtoj donitaj al la Urbo de Nauvoo permesis ĝin krei milicon. En 1842, la milico "Nauvoa Legio" havis 2000 homojn kaj en 1844 pli ol 3000, inkluzivante kelkajn ne-mormonojn, kompare la Usona Armeo havis nur 8500 homojn en ĉi tiu periodo.
La milico povus esti uzita per la ŝtata Guberniestro, la Prezidanto de Usono kaj la urbestro de Nauvoo. Joseph Smith li mem estis urbestro de Nauvoo ankaŭ nomita plej alta rangotabelo oficiro de la Legio, Generalleŭtenanto.
En la lasta monato de sia vivo, junio 1844, Smith deklaris militan leĝon en Nauvoo kaj uzis la Legion por defendi la urbon.
Kandidatiĝo por Prezidanto de Usono[redakti | redakti fonton]
En februaro 1844, Smith anoncis sian kandidatecon por Prezidanto de Usono, kun Sidney Rigdon kiel Vicprezidanto de Usono.
Politikaj engaĝiĝoj[redakti | redakti fonton]
La guberniestro de Ilinojso, Thomas Ford, opiniis ke la okazaĵoj de la somero aŭguris la falon de Smith, ke plimulto de Ilinojso-loĝantoj estis "decidita pri movado de la mormonoj for el la Ŝtato; kaj ĉio ligis kun la mormonoj iĝis politika.[1]" En decembro 1843, Smith petis kongreson por la rajto igi Nauvoon sendependa federacia teritorio kun la rajto nomi federaciajn trupojn en ĝia defendo[2]. Tiam, verŝajne neprudente, Smith ankaŭ decidis por forlasi paruk-liberalojn kaj demokratojn, kaj posedi kandidatecon por prezidanto de Usono, sendante la apostolojn por reklami sian kampanjon[3]. Dume, li elpensis planojn gvati eblajn ejojn por granda mormona kompromiso en Oregono aŭ Kalifornio[4]. En marto 1844, Smith organizis sekretan Konsilion de Kvindek, politikigokorpon bazitan sur kio Smith vokis "teodemokratio"[5] kaj kiuj estis en efiko ombroregistaro[6]. Unu el la konsiliaj unuaj aktoj estis ordini Smith kiel Reĝo de la Regno de Dio. Kaj, kvazaŭ ili organizis sendependan ŝtaton, Smith kaj La Konsilio sendis ambasadorojn al Anglio, Francio, Rusio, kaj la Respubliko Teksaso.[7] En aprilo, Smith antaŭdiris "la tutan demisiigon de tiu nacio en kelkaj jaroj[8]".
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Thomas Ford, History of Illinois, From Its Commencement as a State in 1818 to 1847 (New York: Ivison and Phinney, 1854), 319.
- ↑ Buŝmano, 511; Brodie, 356. Smith ankaŭ minacis kongreson. La Jarmila Stelo poste citis Smith kiel diris, "ĉu kongreso ne aŭdos nian peticion kaj donos al ni protekton, ili devas esti detruitaj kiam registaro kaj dio devas damni ilin, kaj devas ekzisti nenio maldekstro de ili - ne eĉ grasmakulo. " Citita en Brodie, 356.
- ↑ Bushman, 514-15; Brodie, 362-64. Smith elektis Sidney Rigdon kiel sian vicprezidento-kandidaton.
- ↑ Bushman, 519.
- ↑ Smith rakontis al Sankta Luiso-raportisto, ""Mi iris emfaze, virte, kaj humane por teodemokratio, kie Dio kaj la homoj tenas la potencon konduki aferojn de viroj en justeco. Kaj kie libereco, libera komerco, kaj marista ĝusta [sic], kaj la protekto de la vivo kaj nemoveblaĵoj estos daŭrigita netuŝitan, bonfare al ĈIUJ." (Citita en Boŝmano, 522.) Malgraŭ tio, kiel Boŝmano agnoskis, al kritikantoj, "La plano de Joseph por La regno de Dio similis programo por Mormono superregado." La Konsilio de Kvindek (kiu originale havis kvindek tri membrojn) inkludis nur tri ne-mormonojn, du el kiuj estis konataj falsistoj. (Ostlings, 13).
- ↑ Bushman, 511; Ostlings, 13; Remini, 166; Robert Bruce Flanders, Nauvoo: Kingdom on the Mississippi (Urbana: University of Illinois Press, 1965), 292-94.
- ↑ Ostlings, 13.
- ↑ Citita en Bushman, 521.