Adieu mes amours

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Tenoraĵo de "Adieu mes amours" de Odhecaton de Petrucci.

Adieu, mes amours (Adiaŭ, miaj amatoj) estis populara profana polifona kanzono de la malfrua 15-a jarcento. Multaj aranĝoj de tiu melodio estas fakte bazitaj sur la aranĝo de ĉirkaŭ 1480 fare de Josquin des Prez, en kiu la du pli malsupraj voĉoj estas kvazaŭ-kanono, kaj la du superaj voĉoj estas pli libere moviĝantaj. La melodio mem estas en simpla ABA' formo. Ĝi aperis en multaj manuskriptoj kaj presaĵoj el multaj landoj, inkluzive en Odhecaton A de Ottaviano Petrucci.[1][2]

La versio de Josquin[redakti | redakti fonton]

La kanto de Josquin estis uzita kiel bazo por verkoj de pluraj aliaj komponistoj, inkluzive de versio farita de Heinrich Isaac, kaj la kvinvoĉa kanzono "Vous seulement" fare de Simon Moreau. La aranĝo farita de Jean Mouton ŝajnas nesamklara al la aranĝo fare de Josquin. Kvankam "Adieu, mes amours" estis originale profana kanzono, ĝi estis uzita en pluraj misaj aranĝoj, kiel ekzemple, Missa "Adieu mes amours" kiu uzas kaj parodiajn kaj "cantus firmus" kompoziciajn teknikojn fare de Francesco de Layolle, kaj alia Missa "Adieu mes amours" fare de Jacob Obrecht.

La unua atribuo al Josquin de tiu kanto estas en la ‘’Casanatense chansonnier’’ de ĉirkaŭ 1480, kiu verŝajne estis kunigita por festi la fianĉiĝon de Isabella d’Este kun Francesco Gonzaga. La chansonnier inkluzivas verkojn de multaj el la grandaj komponistoj de la periodo, inkluzive de Johannes Ockeghem, Johannes Martini kaj Alexander Agricola. Ĝi enhavis ses kanzonojn atribuitajn al Josquin, ĉiu kun malsama literumado de lia nomo, sugestante ke la kopiisto ne sciis pri Josquin antaŭ ĉi tiu, malpliigante la verŝajnecon ke la kanto estis erare atribuita al Josquin.[1]

Problemo en la muzika praktiko de la prezentado de Josquin de tiu kanto estas ĉu ĝi estis voĉa aŭ instrumentaĵo. Kvankam estas subteksto de la teksto en la manuskripto Florence 2794,[3] la muziko ne bone kongruas kun la rondeau-a refreno de la originalo. Almenaŭ dek aliaj samtempaj manuskriptoj inkluzivas nur la incipit-on kaj neniun alian tekston.[4]

Referencoj[redakti | redakti fonton]

Referencoj[redakti | redakti fonton]

  1. 1,0 1,1 Macey et al. 2011.
  2. Presita Venecio, 1501
  3. kopiita en la 1480-aj jaroj ĉe la franca rega kortego.
  4. Sherr, paĝo 356
  • Sherr, Richard, ed. La Josquin Kunulo. Oxford: Oxford Univ. Gazetaro, 2000. ISBN  0-19-816335-5. "Chansons por Tri kaj Kvar Voĉoj" de Louise Litterick.

Eksteraj ligoj[redakti | redakti fonton]

  • Adieu mes amours: Free scores at the Choral Public Domain Library (ChoralWiki)