Christian Wilhelm Arminius
| Christian Wilhelm Arminius | |
|---|---|
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 20-an de junio 1861 en Stendal |
| Morto | 30-an de novembro 1916 (55-jaraĝa) en Vajmaro |
| Okupo | |
| Okupo | verkisto • instruisto |
Christian Wilhelm Hermann ARMINIUS (vere Schultze; naskiĝinte la 20-an de aŭgusto 1861 en Stendal, mortinta la 3-an de majo 1917 en Vajmaro) estis germana verkisto kaj gimnazia instruisto.
Vivo[redakti | redakti fonton]
Post studoj en Magdeburg, Dessau kaj Köthen li doktoriĝis en Halle en la jaro 1884-a. En 1899 oni invitis lin veni Vajmaron al la Vilhelmo-Ernesto-gimnazio kion li jesis. Ĝismorte li instruadis tie matematikon kaj fizikon. Profesora titolo venis en 1905.
Arminius multajn novelojn verkis, romanojn, dramaĵojn; ili ĉiuj trovis dankeman legantaron.[1] Arminius krome uzis verkistante la nomon Wilhelm Arminius.[2]
Filino lia estis la pentristino Hildegard Arminius.
Verkoj (elekto)[redakti | redakti fonton]
- Aus der Ruhe: Geschichten vom Thüringer Wald, 1919.
- Hans Hoffmann, 1913.
- Wilhelm Jensen, 1913.
- Yorcks Offiziere: Roman von 1812/13, Cotta, Stutgardo 1913.
- Der Hegerieter von Rothenburg : Eine Erzählung aus dem 15. Jahrhundert, Duncker, Vajmaro 1933.
- Eine Leidenschaft: Sportnovelle, 1913.
- Der Kraftsucher, Scholz, Majenco 1914.
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- https://www.faulhaber-edition.de/kurzbiografie.html?gnd=116341432
- https://www.deutsche-biographie.de/pnd116341432.html
- https://www.deutsche-digitale-bibliothek.de/person/gnd/116341432
- Brümmer, Franz: Lexikon der deutschen Dichter und Prosaisten vom Beginn des 19. Jahrhunderts bis zur Gegenwart, volumo 6, sesa eldono. Leipzig, 1913, p. 342.
Notoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Art. "Arminius, Christian Wilhelm", ĉe: Gitta Günther, Wolfram Huschke, Walter Steiner (eld.): Weimar. Lexikon zur Stadtgeschichte. Hermann Böhlaus Nachfolger, Weimar 1998, p. 16.
- ↑ [1]