Diogo de Gouveia
| Diogo de Gouveia (1471-1557) | |||||
|---|---|---|---|---|---|
.png) portugala humanisto, pedagogo kaj bibliotekisto
| |||||
| Persona informo | |||||
| Naskiĝo | 1471 en Beĵa,  Portugalio
| ||||
| Morto | 8-a de decembro 1557 en Lisbono, Portugalio
| ||||
| Lingvoj | portugala vd | ||||
| Ŝtataneco | Reĝlando Portugalio vd | ||||
| Alma mater | Universitato de Parizo, Collège de Montaigu, Parizo | ||||
| Familio | |||||
| Parencoj | António de Gouveia • André de Gouveia vd | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | diplomato vd | ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Diogo de Goŭveja la Maljuna (1471-1557) estis portugala humanisto, pedagogo, teologo, bibliotekisto kaj diplomato. Li studis en la Universitato de Parizo kie li estis majstro pri artoj, rektoro kaj biblkiotekisto. Li same fariĝis direktoro de la Kolegio Sankta Barbara en Parizo, tre vizitata de portugalaj studentoj. La portugala reĝo Johano la 3-a kreis 50 stipendiojn por la studoj de portugalaj humanistoj kaj teologoj al tiu kolegio. La reĝaj stipendiistoj baldaŭ plenumis gravan rolon rilate al renovigo de la homsciencoj en Portugalio.
Vivo[redakti | redakti fonton]
Diogo de Goŭveja estis filo de Antão Gouveia, Kavaliro de la Ordino de Kristo, kiu fiksiĝis en Beja kaj oficis kiel skribisto de la Granda Hospitalo de Nia Sinjorino de la Pieco, tradicie konata kiel Malnova Hospitalo aŭ Hospitalo de la Favorkoreco. Manuel de Gouveia, frato de Diogo de Goŭveja, estis prioro en la Preĝejo de Sankta Nikolao, en Lisbono; alia frato, Gonçalo de Gouveia, estis desembargador en la Domo de la Petego[1] kaj patro de Diogo de Goŭveja la Juna, tiele alnomita por distingi el la onklo ĉar ambaŭ vivis en Francio, ambaŭ estis renomaj homoj iliaepoke kaj diferencigi ilin ĉe la studemuloj.
Diogo de Goŭveja ordiniĝis sacerdoto en 1507 kaj fariĝis doktoro per la Fakultato de Teologio, en Parizo, en la 29-a de aprilo 1510. Diogo de Goŭveja plenumis plurajn misiojn serve de Portugalio. Inter 1512 kaj 1537 li plenumis diplomatajn misiojn en Francio serve de la reĝoj Emanuelo la 1-a kaj Johano la 3-a. Kiel konsilisto de Johano la 3-a, li sugestis la enkondukon de heredaj provincoj en Brazilo. Li ankaŭ estis ambasadoro de Johano la 3-a ĉe la Koncilio de Trento.
Literaturo[redakti | redakti fonton]
- Hospital Grande, Capela Nossa Senhora da Piedade, Beja
- Escola Secundária Diogo de Gouveia Arkivigite je 2011-05-19 per la retarkivo Wayback Machine
- Wordpress
- América portuguesa vista pelos primeiros ..., Paulo de Assunção
- Damião de Gois: The Life and Thought of a Portuguese Humanist, 1502–1574, Elisabeth Feist Hirsch
- The Making of an Enterprise: The Society of Jesus in Portugal, Its Empire ..., Dauril Alden
- Aristóteles em Coimbra: O Cursus Conimbricensis e a educação no Collegium Artium, Cristiano Casalini
- Orações de sapiência: 1548-1555, Sebastião Tavares de Pinho
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
- André de Gouveia (1497-1548)
- Damião de Góis (1502-1574)
- Pedro da Fonseca (1528-1599)
- Diego Andrada de Payva (1528-1575)
- Estêvão Rodrigues de Castro (1560-1638)
- Amato Lusitano (1511-1568)
- Simão Rodrigues de Azevedo (1510-1579)
