Eŭropa Sindikata Konfederacio
| Eŭropa Sindikata Konfederacio | ||
|---|---|---|
| European Trade Union Confederation | ||
| ||
| ||
| Internacia Sindikata Konfederacio • laborista sindikato • ne-registara organizaĵo | ||
| Komenco | 1973 vd | |
| Lando(j) | Belgio vd | |
| Sidejo | Bruselo | |
| Ĝenerala(j) Sekretario(j) |
Esther Lynch • Luca Visentini vd | |
| Ĉefestro(j) | Wolfgang Katzian • Vic Feather • Heinz Oskar Vetter • Wim Kok • Georges Debunne • Ernst Breit • Norman Willis • Friedrich Verzetnitsch • Cándido Méndez Rodríguez • Wanja Lundby-Wedin • Ignacio Fernández Toxo • Rudy De Leeuw • Laurent Berger vd | |
| Membro de | Eŭropa Movado vd | |
| Filioj | European Federation of Retired and Elderly People vd | |
| Retejo | Oficiala retejo | |
La Eŭropa Sindikata Konfederacio (ESK, angle European Trade Union Confederation, akronime ETUC) estas la eŭropa tegmenta organizaĵo de sindikatoj kun sidejo en Bruselo, Belgio. Ĝi reprezentas 90 landajn (transsektorajn) sindikatajn federaciojn el 39 landoj kaj 10 eŭropajn (sektorajn) sindikatajn federaciojn kun entute 45 milionoj da membroj [1].
Ĝi estis establita en 1973 por renkonti la defion de eŭropa integriĝo sed ĝi ne estas limigita al Eŭropa Unio.
Historio[redakti | redakti fonton]
La transsektoro kaj transnacia organizo estis fondita la 9-an de februaro 1973 de 17 sindikataj federacioj el 15 landoj kaj reprezentis ĉirkaŭ 29 milionojn da sindikatanoj. Ĝi estas posteulo de la Eŭropa Konfederacio de Liberaj Sindikatoj en la EEK kaj de la "Sindikata Kongreso" de la ŝtatoj EFTA.
La unua prezidanto de la ESK estis Victor Feather (Britio), kiu estis apogita fare de tri vicprezidantoj, inkluzive de Heinz Oskar Vetter de la Germana Sindikata Konfederacio (DGB). La unua ĝenerala sekretario de la ESK estis Theo Rasschaert (Belgio).
En 1974 aliĝis la unuaj kristanaj sindikatoj kaj la unua iama komunista sindikato. En 1991 la eŭropaj sindikataj federacioj fariĝis plenaj membroj; La ESK enkondukas la statuson de observanto, kiun ricevas dek asocioj el Orienta Centra kaj Orienta Eŭropo. En 1995, asocioj de Orienta Centra kaj Orienta Eŭropo estis akceptitaj kiel plenaj membroj por la unua fojo [2].
Statutoj de Asocio[redakti | redakti fonton]
En la preambulo al la statutoj de la ESK ĝiaj celoj estas priskribitaj,
- La ricevantoj de la agadoj estas precipe la Eŭropa Unio, sed ankaŭ la Konsilio de Eŭropo, la EFTA kaj "aliaj eŭropaj institucioj kaj eŭropaj dungantoj"
- Kunlaboro kun la Internacia Sindikata Konfederacio kaj ĝiaj regionaj organizaĵoj kaj aliaj organizaĵoj.
Strukturo[redakti | redakti fonton]
Kongreso (Artikoloj 8-11 de la Statutoj)
La Kongreso estas la plej alta organo de la ESK. Ĝi estas alvokita ĉiujn kvar jarojn. La lasta renkontiĝo estis en Vieno en 2019. Krom la membroj de la Plenuma Komitato, la Kongreso elektas ankaŭ la Prezidanton. Ĝi ankaŭ nomumas la ĝeneralan sekretarion kaj liajn du deputitojn.
Plenuma Komitato (Artikoloj 12-19 de la Statutoj)
La komitato kunvenas kvar fojojn jare kaj konsistas el reprezentantoj de la membroorganizoj. Ĝi decidas pri la mandato kaj konsisto de la delegacioj por la Eŭropa Socia Dialogo.
Gvida Komitato (Artikoloj 20-23 de la Statutoj)
La Direktanta Komitato estas respondeca por certigi ke la decidoj de la Plenuma Komitato estas efektivigitaj. Ĉi tiu plej malgranda el la komitatoj de la ETUC kunvenas ok fojojn jare.
Laborspacoj[redakti | redakti fonton]
Eŭropa integriĝo[redakti | redakti fonton]
ESK laboras por certigi ke la integra ekonomia areo estas ekvilibra per ekvivalenta socia kaj laborleĝa areo, kiu garantias ke la rajtoj de la dungitoj estas protektitaj. La celo de ESK estas influi la decidprocedurojn en la EU, kaj per rekta reprezentantaro en la diversaj institucioj (la Eŭropa Komisiono, la Parlamento, la Konsilio), sed ankaŭ per partopreno en diversaj konsultaj organoj.
Paco, evoluo kaj socia justeco[redakti | redakti fonton]
ESK laboras tra Eŭropo por antaŭenigi pacon, evoluon kaj socian justecon. Por atingi ĉi tiujn celojn, ili kunlaboras kun diversaj eŭropaj kaj internaciaj organizaĵoj.
Interfaka socia dialogo[redakti | redakti fonton]
ESK laboras por establi kontraktajn ligojn kun dungantoj je eŭropa nivelo. Tiu ĉi dialogo je nacia organiza nivelo estas ankaŭ konata kiel "Eŭropa socia dialogo".
Areoj de fokuso 2011 – 2014[redakti | redakti fonton]
En la 12-a Kongreso en Ateno en 2011, i.a. la sekvaj investareoj determinis :
- Laboru por Eŭropo de solidareco kaj batalo kontraŭ naciismo
- Batalu senlaborecon, kreskantan malegalecon, frivolecon en la laborvivo kaj publikajn ŝparpolitikojn.
- Mobiliĝu por kresko kaj daŭripovo;
- Laboru por pli forta sindikata movado kaj pligrandigu membrecon
- Sekurigi dungitajn rajtojn en ĉiam pli integra eŭropa labormerkato.
Aliaĵoj[redakti | redakti fonton]
La Kongreso ankaŭ pasigis akutproponojn pri la sekvaj temoj:
- Krizo de rifuĝintoj en Eŭropo
- Fundamentaj rajtoj en Hispanio
- Nord-Irlando
- Solidareco kun grekaj laboristoj
- TISA
- Strategio pri retraktado por la UR-EU-referendumo
- Labora sano kaj danĝerprotekto
- Solidareco kun la turkaj kaj kurdaj ĵurnalistoj, kiuj estas viktimoj de subpremo
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Homepage des EGB, dort rechts unten "About us", abgerufen am 24. März 2019
- ↑ Jon Erik Dølvik: Die Spitze des Eisbergs? Der EGB und die Entwicklung eines Euro-Korporatismus. 1999, S. 247.
Vidu ankaŭ[redakti | redakti fonton]
- Eŭropa Sindikata Instituto por Esplorado (ETUI)
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
- Oficiala retejo
- Eŭropa Socia Modelo Arkivigite je 2012-09-03 per la retarkivo Wayback Machine
- Eŭropaj Sociaj Partneroj Arkivigite je 2012-03-23 per la retarkivo Wayback Machine
- Eŭropa Peto por alta-superkvalitaj publikaj servoj, alirebla al ĉiuj
- Solidareco en la ekonomia krizo. defioj kaj atendoj por eŭropaj sindikatoj (Eldono de la Friedrich-Ebert-Stiftung por la ETUCa Kongreso en Ateno 2011)
- Christophe Degryse (kun Pierre Tilly), 1973–2013 : 40 jaroj de historio de la Eŭropa Sindikata Konfederacio, Eŭropa Sindikata Instituto, 2013.