Elek Magyar
| Elek Magyar | |
|---|---|
 Elek Magyar | |
| Persona informo | |
| Naskonomo | Magyar Elek János |
| Aliaj nomoj | Ínyesmester |
| Naskiĝo | 14-an de aŭgusto 1875 en Budapeŝto |
| Morto | 16-an de majo 1947 (71-jaraĝa) en Budapeŝto |
| Tombo | Malnova tombejo de Budapeŝto |
| Lingvoj | hungara |
| Ŝtataneco | Hungario |
| Alma mater | Universitato Eötvös Loránd |
| Familio | |
| Infano | Bálint Magyar (teatrohistoriisto) |
| Okupo | |
| Okupo | ĵurnalisto • aŭtoro |
Elek Magyar [madjar], laŭ hungarlingve kutima nomordo kaj kun plena nomo Magyar Elek János estis hungara ĵurnalisto. Lia nobela antaŭnomo estis dömsödi [domŝodi], lia pseŭdonimo estis Inyesmester [injeŝmeŝter]. Lia unua bopatro estis Emil Kürthy, lia filo estis Bálint Magyar (teatrohistoriisto).
Elek Magyar[1][2] naskiĝis la 14-an de aŭgusto 1875 en Budapeŝto, li mortis la 22-an de majo 1947 en Budapeŝto.
Biografio[redakti | redakti fonton]
Elek Magyar maturiĝis en piarista gimnazio en sia naskiĝurbo, poste li akiris juran diplomon en Scienca Universitato de Budapeŝto. Ŝi komencis sian ĵurnalistan karieron en Telefonheroldo. Ekde 1901 li estis ĵurnalisto ĉe gazeto, en 1917 li estis levita respondeca redaktoro. Li estis multflanka, li verkis pri politiko, sporto, arto, tamen lia ŝatata temo estis la gastronomio. Li edziĝis en 1908 kaj 1917, lia unua edzino naskis filon en 1910.
Ŝiaj libroj (elekto)[redakti | redakti fonton]
- Tiszavirágok (poemaro, 1910)
- Pesti históriák (noveletoj, 1920)
- Az ínyesmester szakácskönyve. 2200 recept (kuirlibo, 1932, reeldonita 1937, tralaborita 1939, denove 1941, pligrandigite 1946, denove 1948, tralaborite 1950, pligrandigite 1952, denove 1953, 1955, eldonoj ĉeĥe 5-foje (1957-1960), germane 8-foje (1956-1960), ruse 4-foje (1955-1957))
- Az ínyesmester nagy szakácskönyve (kuirlibro, 1955, 1991)
