Et in Arcadia ego (Guercino)
Et en Arcadia ego (ankaŭ konata kiel La Ŝafistoj de Arkadio) estas pentraĵo de la itala baroka artisto Giovanni Francesco Barbieri (Guercino), de ĉ. 1618–1622. Ĝi nun montriĝas en la Nacia Galerio de Antikva Arto en Romo.
La pentraĵo montras du junajn ŝafistojn kiuj fiksrigardas kranion, kun muso kaj muŝego, lokitan sur tombo kie estas surskribitaj[1] la vortoj Et en Arcadia ego ("ankaŭ mi [estis] en Arkadio"). Tiu frazo estas morala referenco al Morto. La frazo aperas por la unua tempo en arto kaj arkitekturo en ĉi tiu verko. La ikonografio de la temo de mortmemoro (memento mori en la latina) simboligita en arto per la kranio estis populara en Romo kaj Venecio ekde la Renesanco.
Elias L. Riveroj sugestis ke la frazo "Et en Arcadia ego" estas derivita de linio de la enterigo de Dafno en la Kvina Eklogo de Vergilio Daphnis ego en silvis ("Daphnis mi estis ene de la arbaro") kaj ke ĝi referencis la mortintan ŝafiston en la tombo, prefere ol Morton mem.[1]
Menciita unue en la kolekto de Antonio Barberini en 1644, la pentraĵo estis poste akirita de Colonna de Sciarra (1812), kvankam atribuita al Bartolomeo Schedoni ĝis 1911. Nicolas Poussin ankaŭ faris du pentraĵojn sur la temo de Et in Arcadia Ego, malpli ol du jardekoj poste.
La pentraĵo estas konektita kun Senhaŭtigo de Marsiaso pere de Apolono de la sama aŭtoro en Palazzo Pitti (1618), kie ĉeestas la sama grupo de ŝafistoj.
En literaturo[redakti | redakti fonton]
Itala Vojaĝo de Goethe (1816) havas "Et En Arcadia Ego" kiel ĝia devizo. Goethe vidis la pentraĵon de Guercino en Cento (17a de Oktobro 1786).
Juĝisto Holden, en Sanga Meridiano: aŭ La Vespera Ruĝo en la Okcidento, havas la frazon 'Et en Arcadia Ego' sur sia fusilo. La referenco estas kreditita kiel la unua fojo en kiu unu el la klasikaĵoj estis asociita kun viro nomanta sian armilon.
Teatraĵo Arcadia de Tom Stoppard (1992) referencas la devizon 'Et en Arcadia ego' en la titolo kaj ankaŭ la pentraĵo de Guercino tra la teatraĵo rilate de la pejzaĝo de Sidley Parko.
Brideshead Revisited de Evelyn Waugh (1945) Libro Unua, "Et en Arcadia Egoismo" en unua el tri libroj.
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ Elias L. Rivers, "Foreword", to Bruno Mario Damiani, Bárbara Louise Mujica, Et In Arcadia Ego: Essays on Death in the Pastoral Novel (Lanham and New York: University Press of America, 1990).