Philip Carteret
| Philip Carteret | |
|---|---|
.jpg)
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 22-an de januaro 1733 en Ĵerzejo |
| Morto | 21-an de julio 1796 (63-jaraĝa) en Southampton |
| Lingvoj | angla |
| Loĝloko | Trinity |
| Ŝtataneco | Reĝlando de Granda Britio |
| Familio | |
| Infano | Philip Carteret Silvester |
| Okupo | |
| Okupo | esploristo • mararmea oficiro |
Philip Carteret, senjoro de Trinity (naskiĝis la 22-an de januaro 1733 en palaco Trinity, Ĵerzejo, mortis la 21-an de julio 1796 en Southampton) estis brita maramea oficiro kaj esploristo, kiu partoprenis dufoje al la ĉirkaŭmondaj ekspedicioj de la brita mararmeo en 1764–66 kaj 1766–69.
Biografio[redakti | redakti fonton]
Carteret eniris la mararmeon en 1747, servante sur la ŝipo Salisbury, kaj tiam sub kapitano John Byron de 1751 ĝis 1755. Inter 1757 kaj 1758 li estis en Gvineo en armea stacio. Kiel leŭtenanto en la ŝipo Dolphin ("Delfeno") li akompanis John Byron dum sia vojaĝo de ĉirkaŭnavigado de la tero, de junio 1764 ĝis majo 1766.
En 1766 li estis farita komandanto kaj ricevis la komandon de la ŝipo Swallow ĉirkaŭnavigi la mondon, kiel akompano al la ŝipo Dolphin sub la komando de Samuel Wallis. La du ŝipoj disiĝis baldaŭ post kiam ili navigis tra la Magelana Markolo, Carteret malkovrante la Pitkarnan insularon kaj la insulojn Carteret, kiuj poste ricevis sian nomon. En 1767, li ankaŭ malkovris novan insularon en la Kanalo de Sankta Georgo inter Nova Irlando kaj Nova Britio (Papuo-Nov-Gvineo) kaj nomis ĝin insularo Duko de Jorko, same kiel li remalkovris la Salomonojn unue viditajn de la hispana komandanto Álvaro de Mendaña en 1568, kaj la insulojn Juan Fernández unue malkovritaj de Juan Fernández en 1574. Malfortigita de severa malsano, li revenis al la graflando Hampshire en Anglio la 20-an de marto 1769.
La sekvan jaron li revenis al Ĵerzejo kiel senjoro de Trinity kaj partoprenis la lokan politikon. Li estis promociita al kapitano en 1771 kaj li estis en Londono la 5-an de majo 1772, kiam li edziĝis al Mary Rachel Silvester (1741-1815), filino de kuracisto. Kvar el iliaj kvin infanoj postvivis ĝis plenaĝeco.
La sano de Carteret estis ruinigita de lia vojaĝo de esplorado, kaj li ricevis malmultan rekompencon de la admiraleco. Li ne havis la patronojn necesajn por certigi pliigon de la nesufiĉa salajro. Intertempe, en 1773, liaj revuoj pri la vojaĝo estis publikigitaj kiel parto de An Account of the Voyages entreprenita de Byron, Wallis, Carteret kaj Cook, sed la redaktoro de tiu volumo John Hawkesworth faris multajn ŝanĝojn al sia konto kaj tial Carteret redaktis ĝustan version de la verkaĵo - lia propra versio tamen, nur estis eldonita en 1965.
Lia nova ŝipo Endymion, finfine venis la 1-an de aŭgusto 1779 kaj malgraŭ problemoj en la Kanalo, ĉe la brodo de Senegalo kaj ĉe la Deventaj Insuloj (ĉe la lastaj Carteret estis preskaŭ mortigita en uragano), li alvenis en Okcidentaj Indioj laŭ instrukcio. Malgraŭ ke li kontrakte posedis parton de kvar premioj ŝipoj, li estis elpagita kaj la ŝipo Endymion transdonita al alia kapitano. Ĉiuj liaj peticioj por nova ŝipo malsukcesis kaj li suferis apopleksion en 1792, retiriĝante al Southampton en 1794 kun la rango de malantaŭa admiralo. Li mortis tie du jarojn poste kaj estis entombigita en la katakomboj de la kirko Ĉiuj Sanktuloj de Southampton. En 1940 la preĝejo estis detruita per germana bombado. En 1944 la korpoj sub ĝi estis enterigitaj en la tombejo Hollybrook en Southampton.