Rjukju-insularo
La Rjukju-insularo, Rjukju-Insuloj aŭ Rjukjuoj, konataj ankaŭ kiel Nansei Islands (南西諸島 Nansei-shotō?, laŭvorte Sudokcidentaj Insuloj), estas ĉeno de insuloj en okcidenta Pacifiko, en la orienta limo de la Orientĉina Maro kaj sudokcidente de la insulo de Kiuŝuo en Japanio. El ĉirkaŭ 1829 ĝis meze de 20a jarcento, ili estis alternative nomataj Luĉu aŭ Ljuĉju, laŭ la mandarena prononcmaniero. Ili etendas sudokcidenten de la japana insulo de Kiuŝuo ĝis 120 km de la insulo de Tajvano.
El la 15a jarcento al la 19a jarcento tie estis la Rjukju-reĝlando. Nuntempe ili apartenas al Japanio.
Pro ties izoleco ĉiu insulo posedas apartan dialekton aŭ lingvon ene de la rjukjua lingvaro.
Same estas tre riĉa biologia diverseco kun nombraj endemioj.
Administrado
Historio
Loĝantaro
Ekologio
Biogeografie la insularo troviĝas en la orientalisa ekozono laŭ la tipologio de la Monda Natur-Fonduso (WWF). Ĝi ampleksas tutmondaj 200-regionon, nomatan "subtropikaj ĉiamverdaj arbaroj de la Rjukju-Insularo", kiu apartenas al la biomo de la tropikaj kaj subtropikaj humidaj foliarbaroj. Fitogeografie, Rjukju-Insularo estas aparta flaŭra provinco el la Orientazia Regiono de la Holarktisa Regno.