Zurikgermana

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Zurikgermana
dialekto
svisgermana lingvo
Skribo latina alfabeto
Lingvaj kodoj
Lingvaj kodoj
  ISO 639-2 gsw (Schweizerdeutsch)
  Glottolog zuri1239
Angla nomo Zurich German
Franca nomo allemand de Zurich
v • d • r

Zurika germana (en germana: Zürichdeutsch; propra nomo: Züritüütsch) estas termino kiu priskribas la germanan dialekton, kiu ĉefe estas parolata en la svisa Kantono Zuriko.

Distribuareo[redakti | redakti fonton]

La distribuareo de Zurika Germano estas ĉefe Kantono Zuriko. Ekskluditaj de tio estas partoj de la Weinland kaj Rafzerfeld en la nordo kaj mallarĝa limregiono proksime de Frauenfeld en la oriento, kiu inkluzivas la komunumojn Ellikon kaj Hagenbuch . Ĉi tiuj tri areoj estas atribuitaj al la dialekto Schaffhausisch-Thurgau.[1] Kontraste al la nordo kaj oriento, kie klara fasko da izoglosoj limigas la zurikan germanan, la transiroj al la sudo kaj okcidento estas pli fluidaj. Ekzemple, la dialekto parolata en Rapperswil-Jona en la kantono Sankt-Galo estas praktike identa al la zurika dialekto, dum la lingvo en Knonaueramt jam montras iujn trajtojn de la okcidentaj kaj sudaj najbaraj dialektoj. [2]

Mezurita kontraŭ la loĝantaro de la Kantono Zuriko (1,5 milionoj), la Zurika dialekto estas la plej parolata alamana dialekto en Svislando. [3]

Trajtoj[redakti | redakti fonton]

Zurika germano estas alta alamana dialekto kaj havas ĉiujn tipajn karakterizaĵojn de la almana . Ĝi havas sian propran sonon, kiun multaj perceptas kiel malglatan. La karakterizaj «ch» kaj «k» («kch») - kiel en preskaŭ ĉiuj germanlingvaj dialektoj - prononcata precipe gorĝa, sed ankaŭ la vokaloj, precipe la "a", kiu estas tre malalta, sed kontraste kun la aliaj nordaj svisaj dialektoj ne malakriĝas al la malferma "o".

Kontraste al aliaj regionaj dialektoj, la zurika germana ĉiam estis sufiĉe homogena; la unuopaj dialektoj de la diversaj zurikaj areoj malsamas laŭ sono kaj vortprovizo nur laŭ detaloj. Male al la kantono Berno, ekzemple, kie gravaj izoglosoj kuras proksime al la ĉefurbo, la lingvouzo en la urbo Zuriko radiis malproksime en la zonon jam en la malfrua mezepoko.[4] Ĉi tiu karismo estas aparte evidenta en la tn Redukto de la longa malferma òò / ɔː /, kiu siaflanke estis forvaporiĝinta de mezaltgermana / aː / kaj malleviĝis denove al / ɑː / de la frua moderna periodo - en kiu Zurika Germano diferenciĝas de ĉiuj aliaj nordaj svisaj dialektoj (en la Zurika Oberlando fariĝis / ɔː / en la sama trajno al / oː / fermita).

Hodiaŭ multaj svisoj opinias, ke la zurika germana estas relative "nespecifa" dialekto. Jen vidpunkto dialektologie neniel ĝusta, sed ne malpravigebla tiom kiom en la kantono Zuriko dum la 20a jarcento radikala ŝanĝo de dialekto okazis. [5] La kialoj de tio troviĝas en la fakto, ke la urbo progresis por iĝi nacia kaj internacia ekonomia centro kaj la ĉirkaŭa kamparo fariĝis ĝia aglomeraĵo.

Karakterizaĵoj de la regionaj formoj[redakti | redakti fonton]

Dialektoj ene de Zurika Germano

En literaturo, la formo parolata en la urbo kaj ĉe la lago estas supozata kiel la normala formo. [6] [7]

Vina lando[redakti | redakti fonton]

Oni parolas dialekton norde de Urur kaj Rejno, kiu, laŭ lingva vidpunkto, ne plu apartenas al la zurika germano, sed al la dialektareo de Ŝafhaŭzo - Turgovio, kvankam ĉi tiuj elementoj nun estas parte forpuŝitaj de la zurika germana. La manko de la zurik-germana tro malfermita ä [æ], kiu estas anstataŭigita per malferma è [ɛ], z. B. lèse por zurika germana legis, aŭ Lautungen kiel Braat por zurika germana bräit, üüs por Zurich German ÖIS, ois aŭ he siet / siət / por zurika germana li gseet (li vidas).</br> En la vinlando, la nedifinita neŭtrala artikolo tiam nomiĝas e, kiel en nordorienta Svislando , ekz. B. e Chind (alie ĝi estas Chind; ĉirkaŭ Vinterturo kaj en la Unterland estas e kaj es unu apud la alia) [8]

Vinterturo[redakti | redakti fonton]

La sono nid, niid (alie nöd, nööd ) por 'ne' (ankaŭ uzata en Schaffhausen kaj Nordokcidenta Turgovio ) estas konata. La fermita / e / en la du vortoj Nescht (alie Näscht ) kaj Bese (alie Bäse ) estas ankaŭ karakteriza por la distrikto Vinterturo kaj la Weinland; Ĉi-lasta validas ankaŭ por Unterland, dum la cetera zurika germano tro malfermis / æ /. Alia propraĵo de la Vintertura kaj Weinland-areo same kiel apudaj partoj de la malsupraj kaj supraj regionoj (kaj la lima orienta Svislando) estas la mallongaj altaj vokaloj / iuy ø /, kiuj estas prononcitaj fermitaj.</br> La prononco de la profundaj langaj vokaloj / a / kaj / æ / en malferma silabo kutimis formi kontraston inter la urboj Vinterturo kaj Zuriko: Dum ĉi tiuj en la ĉefurbo kaj en la tuta suda duono de la kantono daŭris ĝis la 20a Ĉu oni parolis longe en la jarcenton ( ekz. Baade, läse ), Vinterturo, kiel la tuta norda duono de la kantono, konas ĝin delonge ( t.e. bade, läse ). [8]</br> La Vintertura Ŝiboleto estas la uzo de la vorto Pünt por la ĝardeno pri donado . [9]

Unterland[redakti | redakti fonton]

Kiel en Vinterturo kaj en Weinland, la fermita prononco de la / e / en la vorto Bese (sed ne en Näscht ) validas ĉi tie, kaj la nedifinita neŭtrala artikolo povas (sed ne devas) esti e (e [s] Chind). Tipa por partoj de Unterland estas la prononco nüd ('ne'), dum nöd ĉe la lago kaj en Limmattal , nid en Vinterturo kaj en la vinlando . En la norda kaj okcidenta Unterland ĝi tiam nomiĝas Tüne (alie Wèèe ' Wah ') kiel en la vinlando kaj en la Amt.</br> Cetere, la Malsupra Landa dialekto plejparte sekvas la Seemundart, kvankam ĝi restis tie ĝis la unua duono de la 20a jarcento. Neniam partoprenis la plilongigon de la profundaj langvokaloj validaj en la 20a jarcento. [8]

Oberlando[redakti | redakti fonton]

La ĉefa trajto de la Zurika Oberlanda dialekto estas la longa fermita (kaj ne malferma kiel en la najbara nordorienta Svislando) oo anstataŭ la normala Zurika (kaj malnovaltgermana) longa aa: Strooss (alie Straass ), spoot (alie spaat ), Broote (alie Braate ), schlooffe (alie dormema ), Spitool (alie Spitaal ). La fakto, ke ankaŭ la cetera zurika germano havis ĉi tiun malplenigon antaŭ longe, estas klara el la fakto, ke en krizaj kazoj kiel Ströössli, poste, Schlööffele la malplenigo estas ofta zurika germana. Ĝi ankaŭ estas tipa por la Oberlando, ke (kiel en la posta kantono St. Gallen) ii, uu kaj üü antaŭ t : Zit (alie Ziit ), Fritig (alie Friitig ), Züritütsch (alie Züritüütsch ), Chrüz (alie Chrüüz ). Tamen en la aliaj areoj la Oberlandish diferencas malmulte de la komuna marbuŝa specio. [8]

Lagregiono[redakti | redakti fonton]

La Seemundart, al kiu apartenas la dialekto de la urbo Zuriko, formas la efektivan centron de multaj formoj de la zurika germana. Ekzemple, en la 19-a jarcento la laga regiono estis centro de ekspansio de profundaj langaj vokaloj en malfermaj silaboj, ekzemple baade ('bani'), läse ('legi'), same kiel la unusilaba ( apokopio ) ina, ekzemple Naas ('nazo') Flüüg ('muŝo'). Ambaŭ fenomenoj dume malaperis kaj estas - kiel en la pasinteco en la plej multaj el la najbaraj dialektoj same kiel en la norda zurika germana delonge - banado, läse, nazo, flugoj. [10]</br> Vorto uzata nur en Svislando en la urbo Zuriko / Lago Zuriko / meza Glatttal estas Chrottepösche por la "leontodo"; aliaj zurikaj regionoj uzas vortojn kiel Chettebluem (e), Griggele, Buggele, Söistock, Milchlig (akcio) aŭ Ringelbluem. [8]

Knonaueramt[redakti | redakti fonton]

La dialekto en la sudo kaj sudokcidento de la kantono Zuriko estas transira dialekto al la dialektoj de la sudorienta Argovio kaj Lucerno. Kiel en la najbaraj Freiamt kaj Zugerland kaj ĝenerale kiel en la plej multaj svisgermanaj dialektoj, la sonantoj estas parolataj longe (ll, mm, nn), kiuj en la resto de Zurika germano estis lenigitaj (l, m, n). Ĝi diras ĉi tie ankaŭ: gfalle (alie en Zuriko gfale) schwümme (alie schwüme). La Ämtler-dialekto montras alian karakterizaĵon de la interna sviso en la vorta plurala finaĵo, kiu ĉi tie estas mir / ir / si machid, sed en la cetero de Zuriko la germana estas mir / ir / si mached .</br> La ĉeno Albis estas tiam la limo inter orienta tro malfermita ä kaj okcidenta neŭtrala è en la kazoj de la alta germana «havas, havas, ĉar, se». Ĉi-kaze la Knonaueramt funkcias kiel okcidenta svisgermana lingvo: du hèsch (alie en Zuriko häsch ), he hèd (alie ĉapelo ), dènn (alie dana ), wènn (alie wänn ).</br> La Knonaueramt staras per si mem kun la dulling de antaŭ l plus konsonanto, ekzemple en Olt (alie malnova), cholt (alie chalt), Olbis (alie Albis). [8] [11]

Ekzemploj[redakti | redakti fonton]

Vortprovizo[redakti | redakti fonton]

Traduka ekzemplo[redakti | redakti fonton]

«Isch s Hoochtüütsch würkli so schwèèr? S häisst, s Hoochtüütsch seg e Fremdspraach. Und koomisch: Me säit Hoochtüütsch und mèrkt gaar nöd, das me sälber au Hoochtüütsch redt, nu e chli andersch als di Tüütsche. Daa hät mi e Frau z Griecheland, woni i de Fèrie gsii bi, ime groosse Hotelgang ine gfrööget: ‹Sii, wo gaats da dure zum Schwümmbaad?› Si hät gmäint, ich seg en Tüütsche. Und miich hät de Tüüfel gschtoche, und i ha zruggfrööget: ‹Wollen Sii gogen schwümmen?› Druf hämmer beedi müese lache. Ja, so gaats äim halt öppedie, hämmer zäme gmäint. Me findt de Rank nöd immer mit em Hoochtüütsch. Und mängisch, wämers hät wele bsunders guet mache, ischs ganz schief usechoo. Und druufabe hät si der äint oder ander gsäit: ‹I probiers gar nüme.› Daa hockts! Aber die Mäinig dörfed mer nöd laa iiriisse, will soo schwèèr, wies schiint, ischs au wider nööd. Das wämmer grad zäige. » [12]

Traduko:</br> «Ĉu la norma germana vere estas tiel malfacila? Oni diras, ke norma germana estas fremda lingvo. Kaj amuze: vi diras altgermana kaj eĉ ne rimarkas, ke vi mem parolas altgermanan lingvon, nur iomete alian ol la germanoj. Virino en Grekujo, kie mi feriis, demandis min en granda hotela koridoro: ‹Sii, kien vi iras al Schwümmbaad? ›Ŝi pensis, ke mi estas germano. Kaj la diablo rajdis min, kaj mi demandis reen: 'Ĉu vi ŝatus naĝi gogenon? ›Ni ambaŭ devis ridi pri tio. Jes, tiel oni sentas kelkfoje, ni ambaŭ diris. Vi ne ĉiam trovas aliron al norma germana. Kaj kelkfoje, kiam vi volis fari ĝin precipe bone, ĝi rezultis tre malĝusta. Kaj tiam unu aŭ la alia diris al si: 'Mi ne provos ĝin plu. ›Jen ĝi! Sed ni devas ne lasi ĉi tiun opinion ŝiri, ĉar ĝi ne estas tiel malfacila kiel ĝi ŝajnas. Ni volas montri tion nun. »

Signifo kaj pozicio[redakti | redakti fonton]

Pro la centra funkcio de la urbo Zuriko, la ĉi tie parolata dialekto estas fokuso de la procezoj, kiuj moviĝas direkte al unuigita norda kaj orienta svisa dialekto. Pro la granda nombro de parolantoj kaj la rolo de Zuriko kiel komerca kaj amaskomunikila centro, ĉi tiu "moderna" zurika germano havas certan superregadon inter la svisaj dialektoj, precipe en la amaskomunikiloj. Ĉi tio ne estas bonvena en la resto de germanlingva Svislando kaj parte respondecas pri tiel nomata "kontraŭ-Zurika reflekso". Tamen necesas ankaŭ konsideri, ke la zurika dialekto rezignis kaj daŭre rezignas multajn apartaĵojn favore al trajtoj de aliaj dialektoj kaj precipe de la alta germana; Ne povas esti demando pri delokiĝo de aliaj dialektoj fare de la zurika germana, sed pli ĝuste pri la apero de efektiva grandskala Koiné .

Kun U. a. la Triopo Eugster, la ferma Remer Chind, la Amkantistoj, Toni Vescoli, Jimmy Muff kaj en la lastaj tempoj kun Schtärneföifi, Andrew Bond, Big Zis, Phenomden kaj Bligg aldone bern germana kaj zurika germana dialekta muziko disvastigita.

Literaturo[redakti | redakti fonton]

Pri Zurika Germana[redakti | redakti fonton]

Ĝenerala[redakti | redakti fonton]

  • Lingva Atlaso de germanlingva Svislando (SDS). Fondita de Heinrich Baumgartner kaj Rudolf Hotzenköcherle . Kunlabore kun Konrad Lobeck, Robert Schläpfer, Rudolf Trüb kaj kun la partopreno de Paul Zinsli, redaktita de Rudolf Hotzenköcherle. Berno, el Vol. VII Bazelo 1962–1993.
  • Viktor Schobinger :

Vortaroj[redakti | redakti fonton]

  • Albert Weber kaj Jacques M. Bächtold : Zurika Germana Vortaro . Zuriko 1961, 3a, reviziita. kaj forta eksp. Eldono 1983 (= gramatikoj kaj vortaroj de svisgermana lingvo en ĝenerale komprenebla prezento. Vol. III), ISBN 3-85865-054-4 .
  • Heinz Gallmann: Zurika Germana Vortaro. NZZ Libro, Zuriko 2009, ISBN 978-3-03823-555-2 .
  • Viktor Schobinger:
  • Häxebränz (= Jacques M. Bächtold): 99 × Züritüütsch. Kiel mi Züritüütsch fontas, parolas kaj skribas. Verlag Hans Rohr, Zuriko 1975, ISBN 3-85865-033-1 (4. Eldono de 1982).
  • Adolf Guggenbühl : Uf guet Züritüütsch. Malgranda vortaro por ĉiutaga uzo. Zuriko 1953.
  • Fritz Herdi :
    • Limataj floroj. De senŝeligado al Zwibackfräsi. El la vortprovizo de la 5a Nacia lingvo. Sanssouci-Verlag, Zuriko 1955. «1. necenzurita eldono »Huber, Frauenfeld 2001, ISBN 3-7193-1232-1 .
    • Limata papilio. Vo Abe-miksita ĝis pepado. (Meza vortaro por progresantoj). Sanssouci-Verlag, Zuriko 1956.
    • Limatfloroj kaj Limatpapilioj en unu grupo. Strateta vortaro. Sanssouci-Verlag, Zuriko 1977, ISBN 3-7254-0306-6 .
    • Tiel parolis Zürithustra. Zurika anekdoto. Pendo-Verlag, Zuriko 1983, ISBN 3-85842-078-6 .
  • Domenico Blass: Züri-Slängikon. Orell Füssli Verlag, Zuriko 2007, ISBN 978-3-280-05267-9 .

Gramatikoj[redakti | redakti fonton]

  • Albert Weber :
    • Zurika germana gramatiko. Gvidilo al bona dialekto . Kun la partopreno de Eugen Dieth . Zuriko 1948. (Represoj 1964 kaj 1987 (= gramatikoj kaj vortaroj de svisgermana lingvo en ĝenerale komprenebla reprezento.) Vol. I), ISBN 3-85865-083-8 )
    • La dialekto de la Zurika Oberlando . (PDF) Frauenfeld 1923 (= kontribuoj al svisgermana gramatiko XV) [ĝis hodiaŭ la aŭtoritata diakrone orientita reprezento].
  • Viktor Schobinger: Zurika germana mallonga gramatiko. 3. reviziita Red. Zuriko 2007, ISBN 978-3-908105-65-7 .
  • Johannes Reese: svisgermana. La Moderna Alemana Popola Lingvo en kaj ĉirkaŭ Zuriko. Munkeno 2007 (= Lingvoj de la Mondo / Materialoj 462).
  • R [udolf] E. Keller : Schwyzertütsch: Züritüütsch. En: Germanaj Dialektoj. Fonologio kaj Morfologio, kun elektitaj tekstoj. Manĉestro 1961, p. 30-86.

Specialaj ekzamenoj[redakti | redakti fonton]

Literumo[redakti | redakti fonton]

  • Viktor Schobinger: legu kaj skribu züritüütsch. 2. Eldono. Schobinger, Zuriko 2008, ISBN 3-908105-68-4 .
  • Eugen Dieth : Schwyzertütschi Dialäktschrift . 2. Eldono. redakti kaj red. de Christian Schmid-Cadalbert . Sauerländer, Aarau 1986, ISBN 3-7941-2832-X .

Instruiloj[redakti | redakti fonton]

  • Arthur Baur : Schwyzertüütsch. «Grüezi mitenand. »Praktika lingvoinstruado de svisgermana. (fakte: Zurika Germano). Vinterturo 1969. (de tiam multaj novaj eldonoj ĝis hodiaŭ, ISBN 978-3-85701-002-6 . )
  • Ann Beilstein: Instrua materialo Züritüütsch / svisgermana. ISBN 3-033-00413-X (vidu ankaŭ www.schweizer-deutsch.ch).
  • Renate Egli-Wildi: Züritüütsch verstaa, Züritüütsch rede. (Memoraĵo de 18. Februar 2010 im Dialekta kurso de la Svisgermana Asocio, Zurika Grupo. Küsnacht 2007, ISBN 978-3-033-01382-7 .

En Zurika Germano[redakti | redakti fonton]

Vidu ĉi tiun antaŭan kompilaĵon de Zurika germana literaturo .

Bibliaj tradukoj:

  • Josua Boesch (tradukisto): d Psalme, Züritüütsch. Ni tradukis el la hebrea. 2. Eldono. Zuriko 1990.
  • Eduard Schäubli (tradukisto): d Genezo, Züritüütsch. Ni tradukis el la hebrea . Zuriko 1990.
  • Viktor Schobinger (tradukisto): de Versamler - de Preacher Salomo, Züritüütsch. Ni tradukis el la hebrea. Zuriko 1985.
  • Fritz Stolz (trad. ): De Prediger, us em Hebrew estas tradukita Züritüütsch. Teologia eldonisto, o. J.
  • Emil Weber ( trad .): S Nöi Teschtamänt Züritüütsch, tradukita el la greka. 3. Eldono. Zuriko 2011, ISBN 978-3-906561-34-9 .

Retejoj[redakti | redakti fonton]

Individua pruvo[redakti | redakti fonton]

  1. ↑ Albert Weber: Zürichdeutsche Grammatik. Ein Wegweiser zur guten Mundart. Unter Mitwirkung von Eugen Dieth. Schweizer Spiegel Verlag, Zürich 1948.
  2. ↑ Vgl. insbesondere die Clusterkarten auf Schweizerdeutsche Dialektometrie Arkivigite je 2019-06-16 per la retarkivo Wayback Machine.
  3. ↑ Viktor Schobinger: Züritüütsch. Zürcher Kantonalbank, Zürich 1979.
  4. ↑ Vgl. hierzu die Karten des Sprachatlasses der deutschen Schweiz.
  5. ↑ Vgl. hierfür Christoph Landolt: Dialektale Morphologie und Morphonologie im Wandel – Beispiel Zürichdeutsch. (PDF; 449 kB). In: Helen Christen, Sibylle Germann, Walter Haas, Nadia Montefiori, Hans Ruef (Hrsg.): Alemannische Dialektologie: Wege in die Zukunft. Beiträge zur 16. Tagung für alemannische Dialektologie in Freiburg/Fribourg vom 07.–10.09.2008. Stuttgart 2010, S. 97–113 (ZDL-Beiheft 141); Heinz Wolfensberger: Mundartwandel im 20. Jahrhundert. Dargestellt an Ausschnitten aus dem Sprachleben der Gemeinde Stäfa. Huber. Frauenfeld 1967 (Beiträge zur schweizerdeutschen Mundartforschung 14).
  6. ↑ Albert Weber und Jacques M. Bächtold: Zürichdeutsches Wörterbuch. Zürich (= Grammatiken und Wörterbücher des Schweizerdeutschen in allgemeinverständlicher Darstellung. Bd. III).
  7. ↑ Vgl. auch bto: Speckgrenze. Lokale Sprachgrenzen halten sich zäh. In: Neue Zürcher Zeitung, 29. Oktober 2002 (abgerufen 16. September 2016).
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 Siehe Sprachatlas der deutschen Schweiz. Bände I–VIII. Bern/Basel 1962–1997. Citaĵa eraro Ne valida etikedo <ref>; la nomo "sds" estas difinita plurfoje kun malsamaj enhavoj; $2
  9. ↑ Siehe etwa Püntenwesen auf stadt.winterthur.ch. Im übrigen Zürichdeutsch und weithin im Schweizerdeutschen überhaupt hat Bünt, Pünt, Bünte die Bedeutung «Pflanzland, Wiese, Baumgarten in der Nähe von Wohnungen», siehe Schweizerisches Idiotikon, Band IV, Spalte 1401, Artikel Bünt, Bedeutungen 2 und 3 (Digitalisat). Vgl. überdies Hans Bickel, Christoph Landolt: Schweizerhochdeutsch. Wörterbuch der Standardsprache in der deutschen Schweiz. 2., überarbeitete und erweiterte Aufl. Dudenverlag, Berlin 2018, S. 65.
  10. ↑ Vgl. hierzu Heinz Wolfensberger: Mundartwandel im 20. Jahrhundert. Dargestellt an Ausschnitten aus dem Sprachleben der Gemeinde Stäfa. Huber. Frauenfeld 1967 (Beiträge zur schweizerdeutschen Mundartforschung; 14).
  11. ↑ Albert Weber: Zürichdeutsche Grammatik. S. 28, Fussnote 2.
  12. ↑ Beat Siebenhaar, Vögeli Walter: Mundart und Hochdeutsch im Vergleich. In: Studienbücher Sprachlandschaft 1.
Elŝutita el "https://eo.wikipedia.org/w/index.php?title=Zurikgermana&oldid=8583627"