Julie Gayet
| Julie Gayet | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 Julie Gayet en Festivalo de Cannes, 2005
| |||||
| Persona informo | |||||
| Julie Gayet | |||||
| Naskiĝo | la 3-an de junio 1972 en Suresnes, (Hauts-de-Seine)  Francio
| ||||
| Lingvoj | franca vd | ||||
| Ŝtataneco | Francio vd | ||||
| Alma mater | Universitato de Parizo 3 Sorbono Nova vd | ||||
| Familio | |||||
| Edz(in)o | François Hollande • Santiago Amigorena vd | ||||
| Amkunulo | François Hollande vd | ||||
| Infanoj | 2 | ||||
| Parencoj | Alain Gayet vd | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | aktoro • filmproduktoro • filmaktoro • filmreĝisoro • reĝisoro vd | ||||
| Laborkampo | filmo • televido vd | ||||
| Aktiva dum | 1993– vd | ||||
| Verkado | |||||
| Verkoj | aktoro vd | ||||
| |||||
| |||||
| En TTT | www.juliegayet.com | ||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Julie GAYET (naskiĝis la 3-an de junio 1972 en Suresnes (Hauts-de-Seine), estas franca aktorino de kino kaj televido.
Biografio[redakti | redakti fonton]
Julie Gayet naskiĝis la 3-an de junio 1972 en Suresnes, Francio.
Kiam ŝi estis 17-jara, ŝi iris al Londono por viziti staĝon kun Jack Waltzer en "Actors Studio". Poste, ŝi studis en cirko-lernejo de familio Fratellini kaj studis lirikan kanton de Tosca Marmor[1]. Ŝi ankaŭ studis bildartohistorion kaj psiĥologion en universitato.
En 1993, ŝi debutis kiel kromaktorino en Trois couleurs : Bleu ("La tri koloroj: Bluo")[2].
En 1994, ŝi ludis sian unuan grandan rolon en filmo Les Cent et Une Nuits de Simon Cinéma ("La cent unu noktoj de Simon Kino") de Agnès Varda.
Privata vivo[redakti | redakti fonton]
En 2003, Julie Gayet edziniĝis kun kinisto Santiago Amigorena, ili havas du infanojn kune[1]. Ŝi divorcis en 2006[3].
Depost kelkaj monatoj onidiro disvastiĝis, laŭ kiu la aktorino havus rilaton kun Prezidento de la Respubliko François Hollande. Ŝi prezentis plendon en marto 2013 pro atenco al intimeco de privata vivo[4].
Filmaro[redakti | redakti fonton]
Kino[redakti | redakti fonton]
- 1993: La Petite Apocalypse de Costa-Gavras
- 1993: Trois Couleurs : Bleu de Krzysztof Kieślowski
- 1993: L'Histoire du garçon qui voulait qu'on l'embrasse de Philippe Harel: Knabino en metroo
- 1993: À la belle étoile de Antoine Desrosières: Hannah
- 1994: 3000 scénarios contre un virus - Parto La Teuf d'enfer (kurt-filmo)
- 1995: Les Cent et Une Nuits de Simon Cinéma de Agnès Varda: Camille Miralis
- 1996: Les Menteurs de Élie Chouraqui: Lisa
- 1996: Les Deux Papas et la Maman de Smaïn kaj Jean-Marc Longval: Sophie
- 1996: Delphine 1, Yvan 0 de Dominique Farrugia: Delphine
- 1997: Select hotel de Laurent Bouhnik: Nathalie
- 1997: Le Plaisir (et ses petits tracas) de Nicolas Boukhrief: Véra
- 1998: Ça ne se refuse pas de Éric Woreth: Marlène Kardelian
- 1998: Sentimental Education de C.S. Leigh: Claire
- 1999: Pourquoi pas moi ? de Stéphane Giusti: Eva
- 1999: Paddy de Gérard Mordillat: Paddy
- 2000: Nag la bombe de Jean-Louis Milesi: Rosine, kelnerino
- 2000: Les Gens qui s'aiment de Jean-Charles Tacchella: Winnie
- 2000: La Confusion des genres de Ilan Duran Cohen: Babette
- 2001: Vertiges de l'amour de Laurent Chouchan: Jeanne
- 2002: Ma Caméra et moi de Christophe Loizillon: Lucie
- 2002: La Turbulence des fluides de Manon Briand: Catherine Rolland
- 2002: Un monde presque paisible de Michel Deville: S-ino Andrée
- 2002: Novo de Jean-Pierre Limosin: Julie
- 2003: Après la pluie, le beau temps de Nathalie Schmidt: Rose Bonbon
- 2003: Lovely Rita, sainte patronne des cas désespérés de Stéphane Clavier: Rita
- 2004: Clara et moi de Arnaud Viard: Clara
- 2004: Ce qu'ils imaginent de Anne Théron: Sarah
- 2005: Bab el web de Merzak Allouache: Laurence
- 2005: Camping à la ferme de Jean-Pierre Sinapi: Juĝistino
- 2006: De particulier à particulier de Brice Cauvin: Sophie
- 2006: Mon meilleur ami de Patrice Leconte: Catherine
- 2006: Le Lièvre de Vatanen de Marc Rivière: Olga
- 2006: A Woman in Winter de Richard Jobson: Caroline
- 2007: Enfances de Ismaël Ferroukhi
- 2007: Les Fourmis rouges de Stéphan Carpiaux: Anne
- 2007: Un baiser s'il vous plaît de Emmanuel Mouret: Émilie
- 2009: 8 fois debout de Xabi Molia: Elsa
- 2009: Kérity la maison des contes de Dominique Monféry: Patrino (voĉo)
- 2010: Pièce montée de Denys Granier-Deferre: Laurence
- 2010: Sans laisser de traces de Grégoire Vigneron: Clémence Meunier
- 2011: The Shape of Art to Come de Julien Levy
- 2011: L'Art de séduire, de Guy Mazarguil: Hélène
- 2011: Practical Guide to Belgrade with Singing and Crying de Bojan Vuletic: Sylvie
- 2011: Carré blanc de Jean-Baptiste Leonetti: Marie
- 2012: Nos plus belles vacances de Philippe Lellouche: Isabelle
- 2012: Au cas où je n'aurais pas la palme d'or de Renaud Cohen: Julia
- 2012: After, de Géraldine Maillet: Julie
- 2013: Quai d'Orsay de Bertrand Tavernier: Valérie Dumontheil
- 2013: Les Âmes de papier de Vincent Lannoo: Emma
Televido[redakti | redakti fonton]
- 1992: Premiers Baisers (1 epizodo)
- 1994: Ferbac (epizodo "Ferbac et le festin de miséricorde")
- 1994: La Vie de Marianne de Benoît Jacquot: Fraŭlino de Fare
- 1997: Maître Da Costa (epizodo "Le doigt de Dieu")
- 2001: Sang d'encre de Didier Le Pêcheur: Monica
- 2003: Bien agités ! de Patrick Chesnais: Diane
- 2004: 3 garçons, 1 fille, 2 mariages de Stéphane Clavier: Camille
- 2005: Les Rois maudits de Josée Dayan: Isabelle De France
- 2006: Le Rainbow Warrior de Pierre Boutron: Dominique Prieur
- 2007: La Légende des trois clefs de Patrick Dewolf: Béatrice Sancier
- 2007: Elles et Moi de Bernard Stora: Florence de Montellier
- 2010: Famille décomposée de Claude d'Anna: Doris
- 2010: Clandestin de Arnaud Bedouët: Sophie
- 2011: V comme Vian de Philippe Le Guay: Michelle Vian
- 2011: Amoureuse de Nicolas Herdt: Iona Gorrigan
- 2011: J'étais à Nüremberg de André Chandelle : Marie-Claude Vaillant-Couturier
- 2012: Emma de Alain Tasma: Irène
- 2013: Odysseus de Stéphane Giusti: Helene de Troie
- 2013: Alias Caracalla de Alain Tasma: S-ino Moret
- 2014: Ça va passer...Mais quand? de Stéphane Kappes: Sophie
Kurt-filmoj[redakti | redakti fonton]
- 1996: Sans transition de Eric Sliman
- 1996: Vive le cinéma! de Didier Rouget
- 1996: 15 sans billets de Samuel Tasinaje
- 1997: Pédagogie de Safy Nebbou
- 1997: Play de Bruno Bacceschi
- 1998: Je ne veux pas être sage de Olivier Megaton
- 1998: Baby blues de Stéphane Lévy
- 2003: Rêver de Juan Pittaluga
- 2006: Un secret derrière la porte de Yann Le Gal
- 2007: Fin de Edouard Tissot
- 2009: Le petit homme bleu de Hélène Guétary
- 2009: Une dernière cigarette de Géraldine Maillet
- 2009: De plaisir de Catherine Abecassis
Produktado[redakti | redakti fonton]
- 2013: La fille du patron ("La filino de la patrono") de Olivier Loustau[5]
Muzikvideoj[redakti | redakti fonton]
- Laisse aboyer les chiens, muzikvideo de Benjamin Biolay
- Dans la Merco Benz, muzikvideo de Benjamin Biolay
- Qu'est-ce que ça peut faire ? muzikvideo de Benjamin Biolay
Kanzono[redakti | redakti fonton]
- 2012: Duopo kun Marc Lavoine en la titolo Avec toi ("Kun vi") de albumo Je descends du singe ("Mi devenas de simio").
Rekompencoj[redakti | redakti fonton]
- 1997: Premio Romy-Schneider por Sélect Hôtel
- 1997: Plej bona eŭropa aktorino por Sélect Hôtel
- 2009: Plej bona aktorino "Internacia Film-Festivalo de Tokio" por Eight times up
Referencoj[redakti | redakti fonton]
- ↑ 1,0 1,1 Biographie de Julie Gayet. premiere.fr. Unua
- ↑ Julie Gayet. linternaute.com. La retano
- ↑ Vidu sur dailymotion la intervjuon inter Santiago Amigorena kaj Nicolas Poincaré en televidoprogramado Europe soir, sur Europe 1, la 13-an de januaro 2014.
- ↑ Julie Gayet et François Hollande sont-ils en couple ?. lexpress.fr.
- ↑ Julie Gayet choisit Roanne pour tourner son prochain long métrage. forez-info.com. Arkivita el la originalo je 2014-01-10. Alirita 2014-01-10.
Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]
Fonto[redakti | redakti fonton]
En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Julie Gayet en la franca Vikipedio.