Edelmiro Farrell

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Edelmiro Farrell
Persona informo
Edelmiro Julián Farrell
Naskiĝo 12-an de februaro 1887 (1887-02-12)
en Lanús
Morto 21-an de oktobro 1980 (1980-10-21) (93-jaraĝa)
en Bonaero
Tombo La Chacarita Cemetery vd
Lingvoj hispana vd
Ŝtataneco Argentino vd
Partio senpartia vd
Subskribo Edelmiro Farrell
Profesio
Okupo militistopolitikisto vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Edelmiro Julián Farrell (Avellaneda (Bonaero), 12-a de februaro de 1887Bonaero, 31-a de oktobro de 1980) estis militisto, Prezidento, nome la kvara de facto, de Argentino el 1944 al 1946.

Farrell kaj Perón, du de la figuroj de la Revolucio de 1943 en la Placo Majo, 1945.

Politika agado[redakti | redakti fonton]

Dum la puĉo de 1943[redakti | redakti fonton]

En 1943 li partoprenis en la puĉo nomita Revolucio de 1943 kaj plenumis la postenojn de Militministro kaj Vicprezidento ĉe la registaro ''de facto'' fare de la generalo Pedro Pablo Ramírez ĝis kiam tiu estis elpostenigita, kaj li enposteniĝis (de facto) kiel Prezidento. Li prezidentis provizore el la 25a de februaro de 1944, kaj definitive pro rezigno de Ramírez, el la 9a de marto tiujare al la 4a de junio de 1946.

Prezidento de facto[redakti | redakti fonton]

En julio de 1945 Farrell anoncis prezidentajn elektojn, en kiuj elektiĝis demokratie kiel nova ŝtatestro Juan Domingo Perón, la 24an de februaro de la venonta jaro.

Eksteraj ligiloj[redakti | redakti fonton]