Saltu al enhavo

Flavio Aecio

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Flavio Aecio
Persona informo
Naskiĝo 391
en Silistra
Morto 21-an de septembro 454 (0454-09-21)
en Raveno
Ŝtataneco Okcident-Romia Imperio
Roma regno Redakti la valoron en Wikidata
Familio
Patro Gaudentius (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata
Edz(in)o nekonata valoro
Pelagia (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata
Infanoj Carpilio (en) Traduki
 ( )
Aetia (en) Traduki
 ( nekonata valoro)
Gaudentius (en) Traduki
 ( Pelagia (en) Traduki) Redakti la valoron en Wikidata
Okupo
Okupo politikisto
militisto Redakti la valoron en Wikidata
vdr

Flavio Aecio, Flavio Ecio, Flavius Aetius (ĉ. 391 – 454) estis romia generalo de la ferma periodo de la Okcidenta Romia Imperio. Li estis militista komandanto kaj la plej influa homo en la Okcidenta Romia Imperio dum du jardekoj (433–454). Li regis politikon rilate al la atakoj de la nomitaj "barbaroj" federaciitaj kiuj estis setliĝintaj tra la tuta Okcidenta Romia Imperio. Notinde, li kunigis grandan armeon de romianoj kaj aliancanoj (foederati) en la Batalo de la Katalaŭniaj Ebenaĵoj, kiu finigis la detruan invadon de la Hunoj, estritaj de Atilo en 451, kvankam alia detrua invado de Hunoj okazis en la venonta jaro, kiu rezultis en la Rabado de Aquileia.

Li estis ofte nomita "la lasta el la Romianoj". Edward Gibbon referencis lin kiel "la homo universale konsiderata kiel teroro de Barbaroj kaj subteno de la Respubliko" pro sia venko en la Katalaŭniaj Ebenaĵoj.[1]

Li estis murdita de la imperiestro Valentiniano la 3-a.