Albalá

Albalá
municipo en Hispanio vd
Blazono
Administrado
Poŝtkodo	10187
En TTT	Oficiala retejo [+]
Demografio
Loĝantaro	657  (2023) [+]
Loĝdenso	17 loĝ./km²
Geografio
Geografia situo	39° 15′ N, 6° 11′ U (mapo)39.2563748409-6.18596767346 [+]
Alto	502 m [+]
Areo	38 km² (3 800 ha) [+]
Horzono	UTC+01:00 [+]
Albalá (Ekstremaduro) DEC Situo de la komunumo en Ekstremaduro
Albalá (Hispanio) DEC Situo de la komunumo en Hispanio
Alia projekto
Vikimedia Komunejo Albalá [+]

Albalá estas municipo de Hispanio, en la provinco de Cáceres, regiono de Ekstremaduro.

La loĝantoj nomiĝas albareros. La censita populacio en 2008 estis de 814 loĝantoj.

Situo

Albalá estas situa en la centra parto de Ekstremaduro en la komarko aŭ distrikto Sierra de Montánchez, je altitudo de 502 m; je 43 km de Cáceres, provinca ĉefurbo. La surfaco de ties teritorio estas de 38,17 km².

Ekonomio

Agrikulturo kaj brutobredado. Iam tradiciaj industrioj kaj minejoj de volframo.

Nomo

Historie aperis kiel Albalat (nomo de araba deveno) inter 1860 kaj 1920, kiel Albalá ekde 1930 kaj kiel Albalá del Caudillo ekde 1960 pro ŝanĝo dum la diktaturo. Ekde la 14a-12-2001, la oficiala nomo reestis la sama adoptita en 1930: Albalá .

Demografio

En la jena tabelo montriĝas la demografia evoluo de Albalá ekde 1842, kaj jare inter 1996 kaj 2008, laŭ la informoj de la datumoj de la INE.

Demografia evoluo de Albalá
1842	1897	1920	1930	1940	1950	1960	1970	1996	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008
2465	2022	2609	2950	3352	3458	3616	2063	890	832	858	850	848	859	858	878	860	850	830	814

Konstatindas, ke la populacio kvaroniĝis ekde la 1960-aj jaroj pro la ĝenerala elmigrado el la regiono kaj la ruiniĝo de la lokaj industrio kaj agrikulturo.

Historio

Mezepokodia

En 1229 la reĝo kastilia-leona Alfonso la 11-a konkeris la kastelon de Montánchez kaj cedis ĝin al la Superulo de la Ordeno de Santiago. Tiu dividos la teritorion en 14 domaroj kiuj formos la vilaĝoj dependaj de Montánchez el kio Albalá formis parton.

Post 1250 oni markis la limojn kaj Albalá ricevis surfacon de 38 km² situaj en ebenaĵo. Limas norde kun Torremocha, oriente kun Valdefuentes, sude kun Montánchez kaj okcidente kun Alcuéscar. La unuajn domojn oni konstruis el granito ĉirkaŭ la ermito dediĉita al la patronoj Joaĥino kaj Ana formante placon kvadratan. La fasadoj havis portalon de eniron kun arkoj de stilo de la romaniko. Nur fine de la 18a jarcento oni ekkonstruis domojn kun kameno.

Moderna epoko

Komence de la 19a jarcento sub la reĝado de Jozefo Bonaparte la loĝantoj de Albalá suferis la okupadon de la franca armeo ekde la 16a de majo de 1809 ĝis la 10a de julio de 1812 kiam ĝi estis liberigita de la alianca armeo de britoj, hispanoj kaj portugaloj favora al la reĝo Ferdinando la 7-a ankoraŭ ekzilita. La loĝantaro ĵuris la Konstitucion de 1812.

Dum la reĝado de Isabel la 2-a, en 1839, pligrandiĝas la populacio kaj la domoj estas jam 438. La riĉo de agrikulturo kaj brutobredado pligrandiĝas per produktado de tritiko, sekalo kaj kikeroj, vino kaj olivoleo. Oni rikoltas glanojn de anzino kaj korkokverko por la brutobredado. La industrio funkcias per 16 tanejoj. Krome estas industrio tekstila, 6 panfarejoj kaj oleomuelilo.

Meze de la 19a jarcento pro la desamortización la ekleziaj bienoj vendiĝas kaj la novaj terposedantoj akiris pli kaj pli terojn kaj domojn, kaj ekkontrolis la lokan politikon ĉar ili kontrolis ankaŭ la plej parton de la agrikulturo, brutobredado kaj industrio, dum perdis la klerularo la iaman influon.