Benzodiazepinoj

Benzodiazepinoj estas organikaj kemiaj kombinaĵoj el atomoj ligitaj en du "ringoj". La plimulto de tiuj ĉi molekuloj servas en la medicino kiel psikoaktivaj en la traktado de variaj malsanoj, inkluzive de anksaj perturboj, sendormeco aŭ agitado en la psiĥiatriaj pacientoj, konvulsioj aŭ spasmoj. Al ili oni interalie atribuas hypnotajn, amneziigantajn, kontraŭkonvulsiajn kaj muskolmalstreĉantajn efikojn, sed ili estas larĝe kaj precipe uzataj pro trankviligado.

Se konsideri ilian potencialon de misuzo kaj la dependecon kiun ili povas kaŭzi, la uzo de benzodiazepinoj estas kutime reguligita de registaroj kaj submetita al preskribo. En evoluintaj landoj kiel Francio, Aŭstralio aŭ Hispanio ekzistas trankviligiloj, inkluzive de benzodiazepinoj, ofte uzataj.

R1	R2	R7	R2’	Nomo
CH3	O	Cl	H	Diazepamo
H	O	NO2	H	Nitrazepamo
CH3	H2	Cl	H	Medazepamo
H	O	NO2	Cl	Klonazepamo

1H-Benzo-1,4-Diazepino

Klordiazepoksido

Strukturo

Benzodiazepinoj konsistas el aromata, sesmembra benzena ringo, kaj sep-membra, "ne-saturita" ringo, kiu enhavas du atomojn de azoto: la silaboj "benz", "di" (latine por "du") kaj "az" (por azoto) sekve aperas en la nomo de la substancogrupo. Kiel medikamento preskaŭ ekskluzive nur uzatas 1H-Benzo-1,4-diazepinoj, kiuj en la kvina pozicio havas plian sesmembran ringon kiel benzeno, piridino aŭ ciklohekseno.

Historio

La unua substanco el tiu grupo, kiu medicine aplikiĝis, estis Klordiazepoksido. Ĝi evoluis pere de la kemiisto Leo Sternbach por la kemia konzerno Hoffmann-La Roche kaj ekde la jaro 1960 vendiĝis sub la komerca nomo Librium^®. La substanco Diazepamo (komerca nomo Valium^®), produktita ekde la jaro 1963 fare de la sama konzerno, por la sekvaj jaroj iĝis la plej multe vendata medikamento tutmonde.

Vidu ankaŭ

• Abstina sindromo