Saltu al enhavo

George Padmore

El Vikipedio, la libera enciklopedio
George Padmore
Persona informo
Naskonomo Malcolm Ivan Meredith Nurse
Naskiĝo 28-an de junio 1903 (1903-06-28)
en Arouca
Morto 23-an de septembro 1959 (1959-09-23) (56-jaraĝa)
en University College Hospital
Tombo Osu Castle (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Lingvoj angla vd
Loĝloko PortospenoNaŝviloVaŝingtonoMoskvoVienoLondonoAkrao vd
Ŝtataneco Trinidado kaj Tobago Redakti la valoron en Wikidata vd
Alma mater Universitato Howard
Universitato Fisk
Universitato de Novjorko
Saint Mary's College (en) Traduki Redakti la valoron en Wikidata vd
Partio Komunisma Partio de Usono (1927–1934) Redakti la valoron en Wikidata vd
Profesio
Okupo politikisto
ĵurnalisto
verkisto
historiisto Redakti la valoron en Wikidata vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

George PADMORE (28a de Junio 1903 – 23a de Septembro 1959), denaske Malcolm Ivan Meredith Nurse, estis grava tutafrikisto, ĵurnalisto, kaj verkisto. Li lasis sian denaskan insulon Trinidado en 1924 por studi medicinon en Usono, kie li ankaŭ aliĝis al la Komunista Partio.

El tie li translokiĝis al Sovetunio, kie li estis aktiva en la partio, kaj laboris por afrikaj sendependigaj movadoj. Li laboris ankaŭ por la partio en Germanio sed foriris post la enpovigo de Naziismo en la 1930-aj jaroj. En 1935, Sovetunio faris gravan ŝanĝon en siaj konsideroj en eksterlanda politiko: Britio kaj Francio, nome koloniaj potencoj kun kolonioj en Afriko, estis klasitaj kiel "demokratiaj imperiismoj" — pli malalta prioritato ol la kategorio de "faŝism-imperiismaj" potencoj, en kiuj falis Japanio kaj Germanio. Tiu ŝanĝo venis en rekta kontraŭdiro kun la prioritato de Padmore por la afrika sendependigo, ĉar Germanio apenaŭ kaj Japanio tute ne havis koloniojn en Afriko. Padmore tuj rompis el Kremlo, sed plue aporgis socialismon.[1]

Padmore loĝis dum iome da tempo en Francio, antaŭ setliĝi en Londono. Ĉirkaŭ la fino de sia vivo li translokiĝis al Accra, Ganao, kie li helpis formigi la politikon de Kwame Nkrumah kaj de lia Partio de la Kunveno de la Popolo.[2]

  • The Life and Struggles of Negro Toilers (London: Red International of Labour of Unions Magazine for the International Trade Union Committee of Negro Workers, 1931)
  • Haiti, an American Slave Colony (Centrizdat, 1931)
  • The Negro Workers and the Imperialist War Intervention in the USSR (1931)
  • How Britain Rules Africa (London: Wishart Books, 1936)
  • Africa and World Peace (Foreword by Sir Stafford Cripps; London: Martin Secker and Warburg Ltd, 1937)
  • Hands Off the Protectorates (London: International African Service Bureau, 1938)
  • The White Man's Duty: An Analysis of the Colonial Question in the Light of the Atlantic Charter (kun Nancy Cunard) (London: W. H. Allen & Co., 1942)
  • The Voice of Coloured Labour (Speeches and Reports of Colonial Delegates to the World Trade Union Conference, 1945) (eldonisto) (Manchester: Panaf Service, 1945)
  • How Russia Transformed Her Colonial Empire: A Challenge to the Imperialist Powers (kunlabore kun Dorothy Pizer) (London: Dennis Dobson, 1946)
  • "History of the Pan-African Congress (Colonial and Coloured Unity: A Programme of Action)" (eldonisto) (1947). Represita en Hakim Adi kaj Marika Sherwood, The 1945 Manchester Pan-African Congress Revisited (London:New Beacon Books, 1995)
  • Africa: Britain's Third Empire (London: Dennis Dobson, 1949)
  • The Gold Coast Revolution: The Struggle of an African People from Slavery to Freedom (London: Dennis Dobson, 1953)
  • Pan-Africanism or Communism? The Coming Struggle for Africa (Prologo de Richard Wright. London, Dennis Dobson, 1956)
  1. C. L. R. James, The Black Jacobins: Toussaint Louverture and the San Domingo Revolution (1963).
  2. Jeffrey Ahlman. (2017) Living with Nkrumahism: Nation, State, and Pan-Africanism in Ghana. Athens, Ohio: Ohio University Press, p. 14. ISBN 978-0821422939.