Giampaolo Salvi

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Giampaolo Salvi
Persona informo
Naskiĝo 1-an de februaro 1954 (1954-02-01) (70-jaraĝa)
en Locarno
Lingvoj italahungarafrancaportugalaladina
Ŝtataneco SvislandoHungario
Alma mater Universitato de Padovo
Familio
Edz(in)o Éva Lax
Okupo
Okupo lingvisto • universitata instruisto
vdr

Giampaolo Salvi estas svisa-hungara lingvisto, altlerneja instruisto, membro de Academia Europaea (2017), koresponda membro de Hungara Scienca Akademio (2022). Lia edzino estis Éva Lax.

Giampaolo Salvi[1] naskiĝis la 1-an de februaro 1954 en Locarno (Svislando).

Biografio[redakti | redakti fonton]

Giampaolo Salvi doktoriĝis en Universitato de Padovo en 1978. Post la diplomo li translokiĝis al Budapeŝto kaj li ekinstruis en 1980 en Scienca Universitato Loránd Eötvös, baldaŭ li estis profesoro kaj katedrestro. Li kandidatiĝis en 1992 kaj doktoriĝis antaŭ la Hungara Scienca Akademio en 2001. Lia laboro fokusiĝis al la itala lingvo kaj historio de la latinidaj lingvoj. Li havis edzinon, kiu naskis 2 gefilojn. Li havis premiojn inter 2002-2016.

Liaj kontribuoj (elekto)[redakti | redakti fonton]

  • La formazione della struttura di frase romanza. Ordine delle parole e clitici dal latino alle lingue romanze antiche (2004)
  • Nuova grammatica italiana (kunaŭtoro, 2004)
  • Le parti del discorso (2013)

Fontoj[redakti | redakti fonton]

Referencoj[redakti | redakti fonton]