Histamino

Histamino
Alternativa(j) Nomo(j)
greke2-(1H-imidazol-4-ila)etanamino
Kemia formulo	C5H9N3
PubChem-kodo	greke774
ChemSpider kodo	greke753
CAS-numero-kodo	greke51-45-6
Karakterizaĵoj
Aspekto	senkoloraj kristaloj
Mola maso	111.15 g·mol-1
Smiles	grekeCC(=CCCC(=C)C=C)C
Vaporpremo	2,68 hPa
Denseco	greke1.1 g/cm3 (20 °C) (hipoteza)
Refrakta indico	$n_{761}^{20}$ 1,57 (hipoteza)
Fandopunkto	greke83.5 °C (182.3 °F; 356.6 K)
Bolpunkto	greke209.5 °C (409.1 °F; 482.6 K) (malkomponiĝo)
Acideco (pKa)	grekeImidazolo: 6.04 grekeNH2: 9.75
Solvebleco	grekeAkvo: tre solvebla en varma kaj malvarma akvo grekeEtanolo: tre sovebla grekeMetanolo: tre sovebla grekeEtero: tre malmulte solvebla
Mortiga dozo (LD50)	greke5 mg·kg−1 (buŝe, muso) greke220 mg kg−1
Sekurecaj Indikoj
Riskoj	R22 R36/37/38 R42/43
Sekureco	S22 S26 S36/37
Pridanĝeraj indikoj
Danĝero Xn Noca por la sano

Histamino estas amino (C₃N₂H3)-CH₂-CH₂-NH₂, devenanta el histidino, ĉeesta en diversaj animalaj histoj kaj en sekalergoto. La nomo devena de la στός histos, tie: „histo“ kaj -amino por nitrogen-entenaj organikaj kombinaĵoj karakterizataj de aminogrupo. En vivo, la histamino devenas de la malkonstruo de histidino.

Historio

Unue Adolf Windaus sintezis ĝin en 1907. En 1910 Henry Dale kaj George Barger trovis ĝin en skleroto de ergotfungo.

Rolo

Histamino estas signalkemiaĵo, kiu dilatigas la sangvaskuletojn, pliigas la sekreciojn kaj grave rolas en alergioj kaj anafilaksio.

Vidu ankaŭ

• Biogenaj aminoj