Saltu al enhavo

Korpureco

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Lucas Cranach la Maljuna, Vizaĝo de la Virgulino Maria (detalo).

La morpureco, aŭ simple pureco (latine: puritia, estas morala koncepto formita per purus, «pura») kiu indikas internan kvaliton – ĉeestan en ulo senkulpa aŭ senpeka.

Kristanismo

[redakti | redakti fonton]

En la kristana terminologio, korpureco indikass, ĝeneralsence, moralan interferecon, morpurecon, honestecon, senmalicon: aplikita al la kampo de la ĉasteco ĝi esprimas la regon super la impulsoj de la korpo, apartan referencon al la sfero de la seksaj deziroj.[1]
Unu de la atributoj de kristanoj al Maria, patrino de Jesuo estas tiu de Panaghìa, nome «Tuta pura».[2] La «korpureco» estas predikata ankaŭ de Jesuo, en la Surmonta Parolado kiel unu el la kvalitoj kiuj permesas vidi Dion (Mt 5,8)

Aliaj religioj

[redakti | redakti fonton]

La moralaj konceptoj morpureco kaj pureco troviĝas en diversaj nekristanaj religioj, kiel en Judismo. Islamismo kaj en Sufiismo, krom e Budhismo, en Taoismo kaj en Tantrismo. Kristanaj apologetoju ĝin ĉeesta en diversaj saĝuloj kiel en la Mahatma Gandhi, kvankam foje alproksimigitaj al celoj nur netranscendaj.

  1. "Purezza" en Dizionario del Cristianesimo de Piero Petrosillo, Edizioni San Paolo, 2000.
  2. Vittorio Messori, Ipotesi su Maria, Edizioni Ares, Milano 2005, p. 239.

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]

Bibliografio

[redakti | redakti fonton]