Nomoj de Aziaj Landoj
Toponimio > Landnomoj > Nomoj de Aziaj Landoj kaj Regionoj
La diversaj formoj de la landnomo devenas de la armenaj tribnomoj - arme, hajasa kaj suhme. En la eŭropaj lingvoj - Armenia k.s., nacilingve - Hajastan.
En la 9a jc a.K. sur la teritorio de la lando ekzistis Romana provinco Medio Atropatena aŭ simple Atropatena, laŭ la nomo de reganto. Ĝia misformita arabigita varianto estas Adrabadan, Aderbadagan, de kie venis nuna nomo Azerbajĝan.
Nacilingve - Bangladesh, 'lando de la bengaloj'.
La landnomo en la hinda lingvo, kaj en multaj aliaj Barataj lingvoj, estas Bharat. Ĝi devenas de la nomo de la Arja malnovhinda tribo baratoj, kiuj en la 6a jc a.K. kreis fortan ŝtaton. Ĝia internacie pli konata nomo "Hindio" (India k.s.) devenas de la rivero Indus (Sanskrite Sindhu ).
La nacilingva nomo, Myanma, devenas de la vortoj: mien - forta kaj ma - honora.
La nacilingva nomo estas Dzongkha aŭ Druk Yul. La tibetanoj ĝin nomas Brug (Yul), Lho Brug, Mon.
Tiu nomo devenas de la dinastio Cin. La ĉinoj ĝin nomas Ĉungŭo, t.e. meza(j) ŝtato(j).
En 1542-45 ĉi tie albordiĝis ekspedicio de la hispano R. L. Villalovos, kiu donis nomon al la insuloj laŭ honoro de la hereda princo de Hispanio, Filipo.
La nomo estis donita de germana vojaĝanto A. Bastien en 1884. En la greka lingvo Indos Nesos signifas "Hindaj insuloj".
La japana nomo Nihon (aŭ Nippon) estas skribata per 2 ĉinaj signoj, de kie la unua signifas "suno", kaj la dua - "radiko". De tie oni prenis la simbolesprimon por Japanio: 'La lando de la leviĝanta suno". Eŭropajn nomojn oni ricevis per alia elparolo de tiuj signoj, pli simila al la Ĉina lego Riben. En la korea oni legas tiujn signojn kiel Ilbon.
Nacilingve - Sakartvelo, t.e. lando de kartveloj, de la antikva tribnomo - kartu, kardu, ĥaldu. Malsamaj nomoj de Kartvelio.
Devenas de la nomo de mezepoka ŝtato Koryo (935-1392). La koreaj ĝin nomas ĝin Hangug ("lando de la koreoj"), kaj ankaŭ Ĉoson ("matena beleco" aŭ "lando de matena freŝeco"), Post ekrego de la Li-dinastio ĝi estis nomita Taehan.
Laŭ la nomo de unu el ĉefgentoj, la laŭoj ("lao").
Sanskrite: mal - mil, diva - insulo.
Laŭ la etnonomo mongoloj, konata laŭ ĉinaj fontoj (7-10 jc a.K.) kiel mengu, mengu-li, men-va. Aliaj nomoj: Menggu (ĉina); Sog Po, Sog Yul (tibeta); Mongoru (japana).
En la malnovhinda lingvo "lando ĉe malsupro de monto".
La landnomo en Urduo signifas "sankta lando", "pura lando".
La landnomo en Sanskrito signifas "urbo de leono": singha = "leono", pore = "urbo".
Laŭ la nomo de la ĉefgento, la tajoj. La landnomo ŝanĝiĝis kelkfoje. De mezepoko ĝis 1939 ĝi nomiĝis Siamo (Siam, sanskrite Sayam - "malhelhaŭta"). La loĝantoj de lando mem nomis ĝin Muangtay - 'lando de liberaj homoj'. De 1939 la oficiala nomo estas Thayland - "lando de la tajoj". La vorto Thay signifas "libera".
La vorto viet estas vjetnama prononco de ĉina signo, kies signifoj estas "fore de", "transiri", "preteriri". Tiel ĝi indikas landon fore de Ĉinio. La vorto nam signifas 'suda'.