Orly Castel-Bloom
| Orly Castel-Bloom | |||||
|---|---|---|---|---|---|
.jpg)
| |||||
| Persona informo | |||||
| Naskiĝo | 26-an de novembro 1960 (63-jaraĝa) en Tel-Avivo | ||||
| Lingvoj | hebrea vd | ||||
| Ŝtataneco | Israelo vd | ||||
| Alma mater | Universitato je Tel-Avivo • Beit Zvi vd | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | verkisto • faculty member vd | ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Orly Castel-Bloom (prononcata Orli Kastel-Blum, naskita 26-a de novembro, 1960) estas israela verkisto, gajninto de la Sapir Premio de 2015 pro sia libro "La egipta romano". Ŝia romano Dolly City de 1992, traktante patrinecon en israela socio, estis inkludita en la Unesko-Kolekto de Reprezentaj Verkoj.
Vivo[redakti | redakti fonton]
Orli Castel-Bloom naskiĝis en Tel-Avivo en 1960, al familio de franclingvaj egiptaj judoj. Ĝis trijaraĝo ŝi havis francajn infanistinojn kaj parolis nur la francan. Ŝi studis kinon en Universitato de Tel Aviv kaj teatron ĉe la Beit Zvi Lernejo por Prezentartoj en Ramat Gan.
Castel-Blum parolas la francan de juna aĝo. Ŝi studis kinon dum unu jaro en Universitato de Tel-Avivo kaj poste alian jaron ĉe la Beit Zvi lernejo de Prezentaj Artoj en Ramat Gan.
Verkado[redakti | redakti fonton]
La unua kolekto de noveloj de Castel-Bloom, Ne malproksime de la urbocentro (Lo Rahok mi-Merkhaz ha-Ir), estis publikigita en 1987 fare de la eldonejo Am Oved. Ŝi estas la verkinto de 11 libroj, inkluzive de kolektoj de mallonga fikcio kaj romanoj. Ŝia 1992 romano Dolly City, estis inkludita en la Unesko-Kolekto de Reprezentaj Verkoj, kaj en 1999 ŝi estis nomita unu el la kvindek plej influaj virinoj en Israelo. Dolly City estis prezentita kiel teatraĵo en Tel-Avivo. En Liberaj radikaluloj (Radikalim Ĥofŝijim) publikigita en 2002, Castel-Bloom ĉesis verki en la unua persono. En Homaj Partoj (Ĥalakim Enoŝijim) publikigita en 2002, ŝi estis la unua israela romanverkisto se temas pri trakti la temon de palestinanaj sinmortigbombadoj. Ŝia antologio de noveloj You Don't Argue with Rice (Ne diskutu kun rizo), estis publikigita en 2003. Castel-Bloom gajnis la premion de la ĉefministro dufoje, la Tel-Avivan premion por fikcio kaj estis nomumita por la Sapir Premio por Literaturo. Israela literaturrecenzisto Gershon Shaked nomis ŝin postmoderna verkisto kiu "komunikas la malesperon de generacio kiu jam ne eĉ sonĝas la sonĝojn de cionisma historio. Verkistino, kiu ŝanĝis la vizaĝon de la hebrea literaturo novigante la enhavon de ĝia biblioteko."
Recenzo[redakti | redakti fonton]
La rakontoj de Castel-Blum, publikigitaj ekde la mezo de la 1980-aj jaroj, alportis al la hebrea literatura spaco perfortan kaj popularan realon, kiun oni antaŭe ne konis. Ŝia parabola, ĵazeca stilo, la "malbona" kaj maldiligenta gesto per kiu ŝi elektis verki, la agaciĝema kaj superreala maniero kiel ŝi traktis la tradiciajn fundamentojn de fikcio - instigo, karaktero, integriĝo, psikologio - povis laŭleĝe provoki ekscititajn reagojn. Kontraŭ la atendita poluro "el bone farita fikcio" la leganto ricevas defiigan krudecon; kontraŭ profundoj (psikologiaj, aŭ histori-filozofi-naciaj) oni ricevas la nudan surfacon. Kontraŭ lingvo, kiu supozeble reprezentas mondon, oni ricevas mondon, kiu respegulas, kiel inversan spegulon, „ĝenatan”, „malgajan”, poezian lingvon, kiu kaŝiĝas inter ĝiaj muroj.
Ĉi tio estas verkado sub la influo de 'postebrio' kaj sento de migreno. La fokuso kaj precizeco estas direktitaj al la negravaj detaloj dum la gravaj detaloj ne estas signifaj al la rakonta sekvenco. Kaj ĝuste la frenezo — estas tiu, kiu savas la verkiston el la pereo. Frenezo estas la plej racia solvo al kazoj en kiuj la protagonistoj de Castel-Bloom estas balaitaj for.