Eta sangvisorbo
 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Sanguisorba minor Scop. | ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||
La eta sangvisorbo (Sanguisorba minor) estas herbo el familio Rozacoj uzata por salato k furaĝo.[1]
Priskribo[redakti | redakti fonton]
Tiu planto altas 20-50 cm, ĝi havas plumformajn malsimplajn foliojn, kun 3-9 paroj de dentaj folietoj. Infloreskoj estas plimalpli sferformaj, floroj estas ruĝverdaj kun multaj stamenoj.
La eta sangvisorbo kreskas en multaj sekaj herbejoj de Eŭropo kaj Azio.
Enhavo[redakti | redakti fonton]
La planto enhavas multe da vitamino C: ĉirkaŭ 500 mg po 100 g da freŝa substanco.
Utiligo[redakti | redakti fonton]
Manĝi sangvisorbon apetetigas. Tizano el sangvisorbaj folioj, metata sur haŭto ruĝa pro tro da suno aŭ alergio, malfortigas la ruĝecon kaj doloron. Se oni trinkas la tizanon, ĝi plifortigas la leboron de la renoj kaj laŭdire helpu kontraŭ kario. Tizano el sangvisorbaj radikoj helpas kontraŭ inflamoj de la buŝa mukozo - se oni volas tian helpon, sufiĉas teni la likvaĵon en la buŝo dum kelkaj sekundoj, ne nepras trinki ĝin.
Preparo de tizano[redakti | redakti fonton]
- por trinkado: Verŝu unu litron da bolanta akvo sur 20 g da freŝaj folioj kaj lasu la likvaĵon dum 5 minutoj. Por havi medicinan efikon, indas trinki ĉiutage du ĝis 3 tasojn de la tizano.
- por tenado en la buŝa kavo: Boligu 60 g da sekigataj kaj malgrandigitaj radikoj en unu litro da akvo dum malpli ol minuto. Poste lasu la tizanon dum 30 minutoj kaj poste filtru ĝin.
Notoj kaj referencoj[redakti | redakti fonton]
