Skatolo (kemio)

Skatolo

Plata kemia strukturo de la
Skatolo

Tridimensia kemia strukturo de la
Skatolo

Alternativa(j) nomo(j)

Metil-indolo

C₉H₉N

Merck Index

15,8698

Fizikaj proprecoj

Aspekto

kristalblanka solidaĵo kun forta fekaĵodoro

131178 g·mol^-1

95.5 °C

265.5 °C

131.67 °C^[1]

Akvo:Nesolvebla

3450 mg/kg (buŝe)^[2]

Sekurecaj Indikoj

Pridanĝeraj indikoj

Danĝero

Xi
Irita

GHS Damaĝo Piktogramo

GHS Signalvorto

Averto

GHS Deklaroj pri damaĝoj

H315, H319, H335, H411

GHS Deklaroj pri antaŭgardoj

P261, P264, P271, P273, P280, P302+352, P304+340, P305+351+338, P312, P321, P332+313, P337+313, P362, P391, P403+233, P405, P501^[3]

Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo
(25 °C kaj 100 kPa)

Skatolo estas organika kemiaĵo, blanka aŭ bruna substanco kun malagrabla odoro, konsistanta je unu benzena ringo ligita al alia metil-pirolina ringo. Ĝi rezultas el malkomponiĝo de la triptofano en la intestoj de mamuloj.

En malaltaj koncentriĝoj ĝi posedas florecodoron kaj trovatas en pluraj esencoleoj, tiaj kiaj en oranĝofloroj, jasmenoj kaj en la frukto Ziziphus mauritiana. Ĝi ordinare uzatas kiel odorigilo en parfumfabrikado kaj estis malkovrita en 1877 de la germana kemiisto Ludwig Brieger (1849–1919).

Sintezo[redakti | redakti fonton]

Ordinare skatolo estas sintezebla per Indola Sintezo de Fischer.
Alia metodo estas per interagado de la fenil-hidrazino kaj acetono en ĉeesto de etanolo, sekvata per senaminigo de la acetono-fenilhidrazono en ĉeesto de la p-tolueno-sulfonata acido:

Literaturo[redakti | redakti fonton]

Kunrilataj temoj[redakti | redakti fonton]

Referencoj[redakti | redakti fonton]

Kategorio Skatolo (kemio) en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)

[1] The Good Scents Company

[2] ScienceLab.com^{[rompita ligilo]}

[3] Pubchem

[1]

[2]

[3]